Ілья Уладзіміравіч Івашка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Івашка.
Тэніс
Ілья Івашка
Нарадзіўся 24 лютага 1994(1994-02-24) (30 гадоў)
Грамадзянства
Рэзідэнцыя Мінск, Беларусь
Рост 193 см
Вага 87 кг
Прафесійная кар’ера 2013 — ц.ч.
Вядучая рука правая
Удар злева двуручны
Трэнер(ы) Хасэ Чэка-Кальво
Прызавыя грошы 3 337 293
Адзіночны разрад
Вынікі (в/п) 89–89
Тытулы 1 ATP, 7 ITF
Найвышэйшы рэйтынг 40 (20 чэрвеня 2022)
Турніры серыі Вялікага шлема
Аўстралія 2-і раунд (2019)
Францыя 2-і раунд (2022)
Уімблдан 4-ы раунд (2021)
ЗША 4-ы раунд (2022)
Парны разрад
Вынікі (в/п) 4–15
Найвышэйшы рэйтынг 317 (12 чэрвеня 2023)
Турніры серыі Вялікага шлема
Францыя 2-і раунд (2023)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Апошняе абнаўленне: 4 сакавіка 2024 года

Ілья́ Уладзі́міравіч Іва́шка (нар. 24 лютага 1994(1994-02-24), Мінск) — беларускі прафесійны тэнісіст; пераможца аднаго турніру ATP у адзіночным разрадзе.

Агульная інфармацыя[правіць | правіць зыходнік]

Ва ўзросце пяці гадоў у тэніс Ілью прывёў ягоны бацька — Уладзімір, які займаўся гэтым відам спорту на аматарскім узроўні. Маці завуць Анжэла; ёсць брат — Аляксей. Першы трэнер — Валянціна Ягораўна Ржаных, з якой займаўся да 10 гадоў. Жанаты.

Улюбёнае пакрыццё — хард; улюбёныя турніры — Уімблдан і Адкрыты чэмпіянат ЗША; кумірам у свеце тэніса ў перыяд сталення быў Роджэр Федэрэр.

Спартыўная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Першай перамогі на турнірах серыі «ф’ючарс» Івашка дасягнуў у кастрычніку 2013 года. У сакавіку 2016 года ён упершыню згуляў за зборную Беларусі ў Кубку Дэвіса. У красавіку ён выйграў два «ф’ючарсы» ва Узбекістане. У ліпені ён дабраўся да фіналу «чэленджара» ў Італіі, дзе саступіў тэнісісту з Украіны Ільі Марчанку з рахункам 4:6, 4:6. Напрыканцы лета ён праз кваліфікацыю трапіў на дэбютны турнір серыі Вялікага шлема, згуляўшы на Адкрытым чэмпіянаце ЗША, дзе ён адразу ж саступіў Пабла Карэнья Бусце. Па выніках 2016 года Івашка заняў 179-е месца ў сусветным рэйтынгу.

2016 год

У чэрвені 2017 года Івашка выйграў першы ў кар’еры «чэленджар», абыйграўшы ў фінале ў Фергане серба Ніколу Мілоевіча — 6:4, 6:3. На турніры ў Марселі ў сярэдзіне лютага 2018 года, прайшоўшы кваліфікацыю, Івашка здолеў прайсці да паўфіналу, дзе прайграў французу Люцы Пую. Падчас турніру Івашка абыйграў Ласла Дзьёры з Сербіі, Стэна Ваўрынку з Швейцарыі і француза Нікаля Маю. У сакавіку ён выйграў «чэленджар» у Кітаі, у фінале абыйграў кітайскага тэнісіста Чжан Цзэ — 6:4, 6:2. У маі ён праз кваліфікацыю трапіў на першы ў кар’еры Ралан Гарос. У першым раундзе яму дастаўся ў супернікі Дамінік Цім, якому Івашка прайграў у трох сэтах. У жніўні Ілья здолеў, пачаўшы з кваліфікацыі, выйсці ў трэці раунд турніру серыі Мастэрс у Таронта. Гэты вынік дазволіў беларускаму тэнісісту ўпершыню падняцца ў топ-100 сусветнага рэйтынгу. У кастрычніку Івашка здолеў выйсці ў чвэрцьфінал зальнага турніру ў Антверпене.

У студзені 2019 года Івашка дайшоў да фіналу турніру серыі «чэленджар» у Канберы (Аўстралія), у якім саступіў паляку Хуберту Хуркачу ў трохсэтавым матчы. На Адкрытым чэмпіянаце Аўстраліі дайшоў да другога кола, дзе прайграў іспанцу Пабла Карэнья Бусце ў 3 сэтах. Адзінага чвэрцьфіналу ў асноўным туры 2019 года ён дасягнуў у ліпені на турніры ў Ньюпарце. На Адкрытым чэмпіянаце ЗША прайграў у першым раундзе Танасі Какінакісу ў чатырох сэтах.

На Адкрытым чэмпіянаце Аўстраліі 2020 года Івашка здолеў трапіць праз кваліфікацыю ў асноўную сетку, дзе прайграў у першым жа раундзе. Пасля выступлення ў Мельбурне ён здолеў выйсці ў чвэрцьфінал турніру ў Пуне. У кастрычніку ён здолеў выйграць «чэленджар» у Стамбуле. Яшчэ адзін «чэленджар» ён выйграў у лістападзе ў Артызеі.

У красавіку 2021 года Івашка выйшаў у 1/4 фіналу ў Марбелье. На турніры ў Мюнхене яму ўдалося выйсці ў паўфінал, абыйграўшы № 6 у свеце Аляксандра Зверава — 6-7(5), 7-5, 6-3. На Уімблдане Івашка дайшоў да чацвёртага раунда, дзе прайграў італьянцу Матэа Берэціні ў 3 сэтах. На Алімпійскім турніры ў Токіа прадстаўляў Беларусь у двух разрадах. У адзіночным разрадзе ён дайшоў да трэцяга раунда, дзе саступіў японцу Кэю Нісікоры. У парным разрадзе з Ягорам Герасімавым выбыў у першым раундзе, прайграўшы дуэту з Новай Зеландыі.

У жніўні 2021 года на турніры ў Уінстан-Сейлеме Івашка заваяваў свой першы тытул ATP-тура. У 1/4 фіналу ён перайграў бронзавага прызёра Алімпійскіх гульняў у Токіа Пабла Карэнья Бусту з рахункам 7-6(2), 6-3. У фінале ён абыйграў Мікаэля Імера з рахункам 6-0, 6-2. Гэты поспех дазволіў Івашка заняць 53-е месца рэйтынгу. На Адкрытым чэмпіянаце ЗША яму ўдалося прайсці ў трэці раунд.

20 чэрвеня 2022 года падняўся на найвышэйшае ў кар’еры 40-е месца ў рэйтынгу.

На Адкрытым чэмпіянаце ЗША 2022 года Івашка дайшоў да чацвёртага раунда, дзе прайграў італьянцу Яніку Сінеру ў 5 сэтах. Гэта стала паўтарэннем найлепшага дасягнення беларуса на турнірах Вялікага шлема пасля чацвёртага раунда Уімблдану 2021 года.

Рэйтынг на канец года[правіць | правіць зыходнік]

Год Адзіночны
рэйтынг 		Парны
рэйтынг
2022 73
2021 48 528
2020 108 1 018
2019 131
2018 91 426
2017 230 598
2016 179 406
2015 355 574
2014 708 1 054
2013 773 1 533T

Паводле звестак афіцыйнага сайта ATP на апошні тыдзень года[1].

Выступленні на турнірах[правіць | правіць зыходнік]


Зноскі

  1. ↑ Патыднёвыя пазіцыі Ільі Івашкі ў рэйтынгах ATP (англ.) (HTML). atpworldtour.com. Архівавана з першакрыніцы 26 сакавіка 2019. Праверана 26.03.2019.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ілья_Уладзіміравіч_Івашка&oldid=4739708"