Адзінаццатага ліпеня
Адзінаццатага ліпеня | |
---|---|
альтэрн.: 11 ліпеня | |
| |
Жанр | гістарычны фільм |
Рэжысёр | |
Сцэнарыст | |
У галоўных ролях |
|
Аператар | |
Кампазітар | |
Кінакампанія | Савецкая Беларусь[d] |
Працягласць | 84 хв. |
Краіна | |
Мова | руская |
Год | 1938 |
IMDb | ID 21835964 |
«Адзінаццатага лі́пеня» (руск.: Одиннадцатое июля) — беларускі фільм рэжысёра Юрыя Тарыча, выпушчаны ў 1938 годзе. Сфільмаваны на кінастудыі «Савецкая Беларусь». Дзеянне фільма адбываецца ў час вайны між Польшчай і Савецкай Расіяй на тэрыторыі Беларусі.
Сюжэт
[правіць | правіць зыходнік]Падзеі фільму адбываюцца ў часе Савецка-польскай вайны. Рабоча-сялянская Чырвоная армія адступае з Ігумену перад надыходам польскіх войскаў. Начальнік дывізіі Кузьміч сыходзіць апошнім, пакідаючы ў мястэчку Сцяпана Паўлюка і прысланага ў армію Цэнтральным камітэтам партыі бальшавікоў работніка Гарановіча, якія павінны арганізаваць партызанскі супраціў.
Паўлюк і Гарановіч злучаюць раскіданыя партызанскія аддзелы ў адзіную частку, хоць гэта зрабіць няпроста: частка партызанаў гатовыя бараніць толькі сваю ўласную вёску. Сцяпанаў брат Янка Паўлюк, напрыклад, збірае да сябе анархічную частку партызанаў, адмаўляючыся аб’ядноўвацца. Калі ў іхнюю вёску прыяжджаюць палякі, каб узяць падводы, Янка спрабуе ўзняць вяскоўцаў на абарону, аднак Сцяпан і Гарановіч замест гэтага адводзяць людзей у лес.
Янка Паўлюк спрабуе заручыцца дапамогай супраць палякаў шпіёна Капусты. Калі Капуста прапануе яму выдаць месцазнаходжаньне партызанаў, Янка разумее, што мае справу з гнюсным нацдэмаўскім здраднікам. Але партызанаў выдае іншая асоба — кулацкі шпіён Баравік, які на заданне дэфензівы здолеў прабрацца ў партызанскі аддзел. Янка паспявае папярэдзіць пра гэта, але польскія ўланы здолелі атачыць лес і захапіць партызанскі штаб. Янка Паўлюк гіне ў бітве з польскімі жаўнерамі. Партызаны ратуюцца, адступаючы па непраходным балоце, а малодшы брат Паўлюкоў Алесь паказвае ім брод[1]. Палякі спальваюць вакольныя вёскі, старэйшых жыхароў забіваюць, а дзяўчат прымушаюць у гэты час танчыць з імі.
Чырвоная армія, атрымаўшы падмацаванне, пераходзіць у наступ. Паўлюк з Гарановічам атрымліваюць заданне ад камандавання дывізіі ліквідаваць агонь польскіх батарэяў, якія стрымліваюць бальшавіцкі наступ. Напаўшы з тылу, аддзел Сцяпана захоплівае польскія батарэі. Камандзір дывізіі Кузьміч атрымлівае раненне, і камандаванне бярэ на сябе Сцяпан Паўлюк. Палякі адыходзяць з Менску, жыхары якога з радасцю сустракаюць прыход чырвонаармейцаў. Фільм сканчаецца сцэнай параду Чырвонай арміі і партызанаў на цэнтральнай плошчы[2].
У ролях
[правіць | правіць зыходнік]Акцёр | Роля |
---|---|
Марыя Дамашова | Цётка Паўлючыха |
Мікалай Аненкаў | Паўлючысін сын Сцяпан |
Рыгор Плужнік | Паўлючысін сын Янка |
Уладзімір Шыцянкоў | Паўлючысін сын Алесь |
Кузьма Рутштэйн | Давід Гарановіч |
Васіль Сафронаў | Дзед Аўлос |
Уладзімір Лебедзеў | Дзядзька Дрозд |
М. Аляксеева | Марыля |
Галіна Інюціна | Таня |
Іван Клюквін | Кузьміч |
Сяргей Камароў | Капуста |
А. Рапнін | Кулік |
Аляксандр Мельнікаў | Баравік |
Анатоль Нялідаў | генерал |
К. Відзін | начальнік штаба |
Барыс Штыхлінг | ротмістар |
Я. Чахаўской | жандар |
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Дарагуж, Уладзімір. Адзінаццатага ліпеня(недаступная спасылка). Раённы веснік (13 ліпеня 2012). Архівавана з першакрыніцы 28 снежня 2022. Праверана 28 снежня 2022.
- ↑ Пілецкі, Змітро. Мінск кінематаграфічны: terra incognita вялікага экрана . Грамадства / Гісторыя / Кіно. Будзьма беларусамі! (16 снежня 2022). Праверана 28 снежня 2022.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- К. Губарэвіч. Фільм аб белапольскай акупацыі // Літаратура і мастацтва. — Мінск: 16 ліпеня 1938. — № 39 (381). — С. 3.