Андрэй Мікалаевіч Сердзюкоў

Андрэй Мікалаевіч Сердзюкоў
Дата нараджэння	4 сакавіка 1962(1962-03-04) (62 гады)
Месца нараджэння	Вуглягорскі[d], Вуглягорскае сельскае паселішча[d], Тацынскі раён[d], Растоўская вобласць, РСФСР, СССР
Альма-матар	Разанскае вышэйшае паветрана-дэсантнае каманднае вучылішча Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Грамадзянства	Расія
Прыналежнасць	Расія
Род войскаў	Ваенна-паветраныя войскі Расіі
Званне	Генерал-палкоўнік генерал-палкоўнік
Камандаваў	138-я асобная гвардзейская мотастралковая брыгада; 106-я гвардзейская паветрана-дэсантная дывізія; 5-я агульнавайсковая армія; 12-е камандаванне рэзерву Паўднёвай ваеннай акругі; Групоўка войскаў ВС РФ у Сірыі; Паветрана-дэсантныя войскі Расіі
Бітвы/войны	Першая чачэнская вайна; Марш-кідок на Прышціну; Другая чачэнская вайна; Крымскі крызіс; Ваенная аперацыя Расіі ў Сірыі; Аперацыя АДКБ у Казахстане; Уварванне Расіі ва Украіну (2022)
Узнагароды і званні	Awards and emblems of the Ministry of Defence of the Russian Federation[d] Акадэмічны нагрудны знак[d] Заслужаны ваенны спецыяліст Расійскай Федэрацыі[d] Awards of the Ministry of Internal Affairs of Russia[d] Crimean Republic's awards[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Андрэй Мікалаевіч Сердзюкоў (нар. 4 сакавіка 1962, пас. Вуглягорскі, Тацынскі раён, Растоўская вобласць, РСФСР, СССР) — расійскі военачальнік. Камандуючы Паветрана-дэсантнымі войскамі Расійскай Федэрацыі з 4 кастрычніка 2016 па 16 чэрвеня 2022, генерал-палкоўнік (2015), Герой Расійскай Федэрацыі (2020).

Біяграфія

У 1983 годзе скончыў Разанскае вышэйшае паветрана-дэсантнае каманднае вучылішча імя Ленінскага камсамола (7 рота). Па заканчэнні вучылішча ў 1983—1985 гадах служыў на пасадзе камандзіра ўзвода разведвальнай роты 104-й гвардзейскай паветрана-дэсантнай дывізіі (Кіравабад, АзССР).

Паслядоўна прайшоў пасады намесніка камандзіра і камандзіра роты (1985—1986), начальніка штаба і камандзіра батальёна (1986—1990).

У 1993 годзе скончыў Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ.

У 1993—1995 — намеснік камандзіра, у 1995—1997 — камандзір 237-га гвардзейскага парашутна-дэсантнага Торуньскага палка, у 1997—1999 гады — камандзір 104-га гвардзейскага дэсантна-штурмавага палка 76-й гвардзейскай паветрана-дэсантнай Чарнігаўскай дывізіі (г. Пскоў).

У далейшым займаў пасады: камандзіра 138-й асобнай гвардзейскай мотастралковай Краснасельскай брыгады ў Ленінградскай ваеннай акрузе (пас. Каменка) з сакавіка 2002 года па чэрвень 2004 года, камандзіра 106-й гвардзейскай паветрана-дэсантнай дывізіі (г. Тула) з 2004 па 2007 гады.

У 2009 годзе скончыў з залатым медалём Ваенную акадэмію Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі. Назначаны намеснікам камандуючага 5-й агульнавайсковай арміяй Далёкаўсходняй ваеннай акругі (з 2010 — Усходняй ваеннай акругі).

Са студзеня 2011 — па люты 2013 года — камандуючы 5-й агульнавайсковай арміяй Усходняй ваеннай акругі (г. Усурыйск).

З лютага па кастрычнік 2013 года — намеснік камандуючага войскамі Паўднёвай ваеннай акругі. У 2014 годзе прымаў удзел у далучэнні Крыма да Расійскай Федэрацыі. З кастрычніка 2013 года — начальнік штаба — першы намеснік камандуючага войскамі Паўднёвай ваеннай акругі, са снежня 2015 года па кастрычнік 2016 года — камандуючы 12-м камандаваннем рэзерву Паўднёвай ваеннай акругі.

У сувязі з падзеямі на ўсходзе Украіне ў маі 2017 года ўключаны ў санкцыйны спіс Украіны.

15 верасня 2017 года, вяртаючыся з ваенных вучэнняў, трапіў у ДТЗ у Мурманскай вобласці. Сердзюкоў атрымаў цяжкія траўмы галавы і пералом пазваночніка. З-за атрыманых траўм не адбылося яго прызначэнне камандуючым Групоўкай Узброеных Сіл РФ у Сірыі, якое планавалася на канец 2017 года.

З 10 красавіка па верасень 2019 года — камандуючы Групоўкай войск Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі ў Сірыйскай Арабскай Рэспубліцы. За час яго камандавання расійскім войскам у Сірыі ўдалося разграміць фарміраванні ісламістаў у паўднёвых раёнах правінцыі Ідліб і ўзяць пад кантроль сірыйскіх войскаў значную частку паўночнага ўсходу краіны.

7 студзеня 2022 года прызначаны камандуючым міратворчымі сіламі АДКБ у Казахстане. У чэрвені таго ж года СМІ паведамілі, што Сердзюкоў вызвалены ад пасады камандуючага паветрана-дэсантнымі войскамі Расіі.

Удзельнік Першай і Другой чачэнскіх войнаў, марш-кідка зводнага батальёна ПДВ на Прышціну і ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі. Мае больш за 200 скачкоў з парашутам.

Заслужаны ваенны спецыяліст Расійскай Федэрацыі.

Член рэдакцыйнай калегіі часопіса «Ваенная думка».

Узнагароды

Дзяржаўныя

• Герой Расійскай Федэрацыі (2020);
• Ордэна «За заслугі перад Айчынай» III і IV ступені з мячамі;
• Ордэн Аляксандра Неўскага;
• Ордэн Мужнасці;
• Ордэн Пашаны;
• Ордэн «За ваенныя заслугі»;
• Ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені;
• Медалі СССР і Расійскай Федэрацыі.

Рэгіянальныя

• Ордэн «За вернасць доўгу» (Рэспубліка Крым, 6 кастрычніка 2015 года) — за самаадданае служэнне справе забеспячэння бяспекі краіны, грамадзян Расіі, адказнасць і высокі прафесіяналізм;
• Ганаровы грамадзянін Тацінскага раёна Растоўскай вобласці.

Канфесійныя

• Медаль «За царкоўныя заслугі перад Уладзівастоцкай і Прыморскай епархіяй» 1-й ступені (2012) — за асабісты ўклад у развіццё ўзаемадзеяння паміж Рускай Праваслаўнай Царквой і арміяй у аказанні духоўна-маральнай падтрымцы ваеннаслужачых.

Спасылкі

• Сердюков Андрей Николаевич (нявызн.). Герои страны.
• Биография на сайте Минобороны России
• На приморском направлении — интервью А. Н. Сердюкова, газета «Красная звезда»
• Кто такой Андрей Сердюков, РИА Новости
• Командующий ВДВ России попал в ДТП под Мурманском