Браніслаў Нушыч

Браніслаў Нушыч
Браніслаў Нушыч
	сербск.: Бранислав Нушић
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	сербск.: Alkibijad Nuša
Псеўданімы	Ben Akiba
Дата нараджэння	8 (20) кастрычніка 1864
Месца нараджэння	Бялград, Княства Сербія;
Дата смерці	19 студзеня 1938 (73 гады)
Месца смерці	Бялград, Каралеўства Югаславія;
Пахаванне	Новыя могілкі[d];
Грамадзянства	Каралеўства Югаславія; Княства Сербія; Каралеўства Сербія;
Дзеці	Gita Predić-Nušić[d]
Альма-матар	юрыдычны факультэт Бялградскага ўніверсітэта[d] (1884); Бялградскі ўніверсітэт;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	раманіст, журналіст, драматург, дзяржаўны служачы, дыпламат, пісьменнік, паэт-адвакат
Грамадская дзейнасць
Член у	Сербская акадэмія навук і мастацтваў (19 студзеня 1938);
Подпіс
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Браніслаў Нушыч (па-сербску Бранислав Нушић/Branislav Nušić; 20 кастрычніка 1864, Бялград — 19 студзеня 1938) — сербскі празаік, драматур, эсэіст, журналіст і дыпламат.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 20 кастрычніка 1864 года ў Бялградзе як Алкібіяд Нуша. Яго бацька гандляваў збожжам, але ў хуткім часе пасля нараджэння дзіцяці страціў свой капітал. Сям’я пераехала ў Смедэрэва, дзе Нушыч правёў дзяцінства. Па дасягненні 18 гадоў афіцыйна змяніў імя на «Браніслаў Нушыч». Скончыў юрыдычны факультэт у Бялградзе ў 1884 годзе.

Удзельнічаў у сербска-балгарскай вайне 1885 года. Пасля вайны надрукаваў у газеце «Дневны ліст» кантраверсыйны верш «Два рабы», за які быў асуджаны на два гады катаргі. У вершы высьмейвалася сербская манархія, і ў першую чаргу кароль Мілан Абрэнавіч.

У 1889 годзе заняў дзяржаўную пасаду с стаў чыноўнікам МЗС і быў адпраўлены ў консульства ў Бітале, дзе ажаніўся ў 1983 годзе. На поўдні Сербіі і ў Македоніі правёў каля дзесяці гадоў. Ягонай апошняй пасадай у гэтым рэгіёне было месца віцэконсула ў Прышціне.

У 1900 годзе прызначаны сакратаром Міністэрства асветы і загадчыкам літаратурнай часткі Нацыянальнага тэатра ў Бялградзе. З 1904 года кіруе Сербскім нацыянальным тэатрам у Нові-Садзе. У 1905 годзе пакінуў гэту пасаду і пераехаў у Бялград, дзе працаваў журналістам. Пісаў пад псеўданімам «Бен Акиба». У 1912 годзе ў функцыі дзяржаўнага чыноўніка вярнуўся ў Біталу, а ў 1913 годзе заснаваў тэатр у Скоп’і, дзе жыў да 1915 года. Пакінуў краіну разам з войскам у часе Першай сусветнай вайны, да канца баявых дзеянняў жыў у Італіі, Швейцарыі, Францыі.

Пасля вайны кіруе аддзелам мастацтва Міністэрства асветы (да 1923 года), Нацыянальным тэатрам у Сараеве. У 1927 годзе вяртаецца ў Бялград.

У 1933 годзе абраны ў сябры Сербскай каралеўскай акадэміі.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Творчая спадчына Нушыча вельмі абсяглая і размаітая. Пасля першых паэтычных спробаў пераарыентаваўся на рэалістычную і гумарыстычную прозу і камедыі, якія пісаў з 1880-х гадоў да канца 19 стагоддзя. У сатыры Нушыча адлюстроўвалася частка сербскай палітычнай рэчаіснасці, і ўсё ж ён быў больш гумарыстам і жартаўніком, чым сатырыкам.

Патрыятычныя драмы Нушыча не дасягаюць літаратурнага ўзроўню яго камедый.