Кернава (рака)
| Кернава | |
|---|---|
 | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 19 км |
| Басейн | 103 км² |
| Вадацёк | |
| Выток | |
| • Каардынаты | 54°31′24,60″ пн. ш. 26°01′34,50″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Рачунскае вадасховішча |
| • Каардынаты | 54°34′54,80″ пн. ш. 26°12′21,20″ у. д.HGЯO |
| Ухіл ракі | 2 м/км |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Ашмянка → Вілія → Нёман → Балтыйскае мора |
|
|
|
| Краіна | |
| Рэгіён | Гродзенская вобласць |
| Раёны | Ашмянскі раён, Смаргонскі раён |
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Кернава́[1] — рака ў Беларусі, у Ашмянскім і Смаргонскім раёнах Гродзенскай вобласці, левы прыток ракі Ашмянка (басейн Віліі).
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Назва літоўскага паходжання.
Звязаная з літоўскім kernavė «топкае месца ў лугах, у лясах», ад якога таксама літоўскія рачныя назвы Kernavas, Kerniava, Kernavė[2], у тым ліку гідронім Kernavė, ад якога літоўскі Кернаў (літ. Kernavė).
Водаапісанне
[правіць | правіць зыходнік]Даўжыня ракі 19 км[3]. Плошча вадазбору 103 км². Сярэдні нахіл воднай паверхні 2 ‰. Пачынаецца паміж вёскамі Скілондзішкі і Мікуцяны Ашмянскага раёна, цячэ па паўночнай ускраіне Ашмянскага ўзвышша, упадае ў Рачунскае вадасховішча, створанае на Ашмянцы ў сутоках з Кернавой. Асноўны прыток — Нялюбка (злева). На працягу 7,4 км каналізаваная (выток — 1 км на паўднёвы захад ад вёскі Медрыкі). Каля вёскі Медрыкі створана сажалка (плошча 0,17 км²).
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ ЭПБ 1984.
- ↑ A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 153.
- ↑ Агульная характарыстыка рачной сеткі Гродзенскай вобласці // Даведнік «Водныя аб’екты Рэспублікі Беларусь» Архівавана 23 верасня 2015. (руск.)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
- Кернава // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 3. Катэнарыя — Недайка / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1984. — С. 15. — 588 с., іл. — 10 000 экз.