Луіза Гесэн-Касельская
Луіза Гесэн-Касельская | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ням.: Louise von Hessen-Kassel дацк.: Louise af Hessen-Kassel ням.: Luise Wilhelmine Friederike Caroline Auguste Julie | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Caroline Amalie of Augustenburg[d] | ||||||
Пераемнік | Лавіса Шведская | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
7 верасня 1817[1][2][…] |
||||||
Смерць |
29 верасня 1898[1][2][…] (81 год) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Гесэнскі дом[d] | ||||||
Бацька | Вільгельм Гесэн-Касельскі[d] | ||||||
Маці | Луіза Шарлота Дацкая[d] | ||||||
Муж | Крысціян IX[4][5] | ||||||
Дзеці | Фрэдэрык VIII, Аляксандра Дацкая[4], Георг I, кароль Грэцыі, Марыя Фёдараўна, Тыра Дацкая[d] і Вальдэмар[d] | ||||||
Аўтограф | |||||||
Манаграма | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Луіза Вільгельміна Фрыдэрыка Караліна Аўгуста Юлія Гесэн-Касель-Румпенгайм (ням.: Luise Wilhelmine Friederike Caroline Auguste Julie von Hessen-Kassel zu Rumpenheim[6], дацк.: Louise Wilhelmine Frederikke Caroline Auguste Julie; 7 верасня 1817[1][2][…], Касель, Гесэн[3] — 29 верасня 1898[1][2][…], Палац Бернстарф[d], Copenhagen County[d]) — гесэнская прынцэса, у шлюбе каралева Даніі (15 лістапада 1863), жонка караля Даніі Крысціяна IX, бабуля імператара Расіі Мікалая II і караля Вялікабрытаніі Георга V, а таксама некаторых іншых еўрапейскіх манархаў.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Луіза нарадзілася ў сям’і нямецкага прынца Вільгельма Гесэн-Касель-Румпенгаймскага і яго жонкі Шарлоты Ольдэнбургскай. Яе маці даводзілася ўнучкай каралю Даніі Фрэдэрыку V. З трох гадоў дзяўчынка пражывала ў Даніі.
26 мая 1842 года выйшла замуж за свайго траюраднага брата прынца Крысціяна Шлезвіг-Гольштэйн-Зондэрбург-Глюксбургскага, сына Фрыдрыха Вільгельма, герцага Шлезвіг-Гольштэйн-Зондэрбург-Глюксбург і прынцэсы Луізы Караліны Гесэн-Касельскай.
Крысціян, які ад нараджэння не быў прамым спадчыннікам дацкага прастола, у 1847 годзе быў абвешчаны па волі караля Крысціяна VIII, з пляменніцай якога Луізай быў жанаты, пераемнікам пасля наступнага Фрыдэрыка VII, бо той не мог мець дзяцей. Гэта рашэнне было падтрымана буйнымі дзяржавамі Еўропы. 3 ліпеня 1853 года Фрэдэрык VII зрабіў Луізу і яе мужа спадчыннай каралеўскай парай. У будучай каралевы былі нацягнутыя адносіны з каралём, які быў у марганатычным шлюбе з актрысай Луізай Расмусен, які не ўхваляла Луіза.
15 лістапада 1863 года сужэнцы сталі дацкімі манархамі. Шлюб Луізы будаваўся на ўзаемных пачуццях і аказаўся вельмі шчаслівым і шматдзетным. Луіза падарыла мужу шасцярых дзяцей. Каралеўская пара жыла досыць сціпла і ў Даніі лічылася ўзорам сямейнага дабрабыту. Сямейнымі справамі займалася, галоўным чынам, каралева. Калі ў 1870 годзе малодшая дачка каралевы прынцэса Тыра зацяжарыла ад лейтэнанта кавалерыі, Луіза ўзяла сітуацыю ў свае рукі, адправіўшы дачку ў Грэцыю да грэчаскага караля, які даводзіўся родным братам Тыры, дзе прынцэса змагла нарадзіць дзіця і захаваць гэта ў сакрэце ад прэсы.
Каралева Луіза не любіла прыдворнае жыццё і праводзіла шмат часу ў ізаляцыі ад людзей. Яна практычна не аказвала ніякага ўплыву на палітыку. Адзінае, у чым каралева была актыўная, гэта шлюбы яе шасцярых дзяцей. Дзякуючы высілкам Луізы дацкі каралеўскі дом парадніўся з манархавымі дынастыямі Расіі, Вялікабрытаніі, Грэцыі, Францыі і Швецыі. Сярод каралеўскіх сваякоў дацкія манархі былі вядомыя як «цесць і цешча Еўропы». Кожны год у Данію прыязджалі дзеці і ўнукі каралеўскай пары з усёй Еўропы.
Пад патранажам каралевы знаходзілася 26 розных дабрачынных устаноў, многія з якіх яна заснавала асабіста. Луіза любіла музыку і жывапіс, была заступніцай вядомай дацкай мастачкі польскага паходжання Лізаветы Ерыхау-Баўман.
Да канца жыцця каралева практычна аглухла. У апошнія гады жыцця з каралевай нязменна знаходзіліся дзве жанчыны з арганізацыі дыяканіса, якую Луіза сама і заснавала. Луіза была дацкай каралевай 35 гадоў, больш чым хто-небудзь да яе. Памерла 29 верасня 1898 года. Яе муж памёр у 1906 годзе. Абое пахаваны ў саборы Роскіле ў Капенгагене.
Сям’я
[правіць | правіць зыходнік]У шлюбе яна нарадзіла шасцярых дзяцей, усе яны склалі нядрэнныя дынастычныя саюзы:
- прынц Крысціян Фрэдэрык Вільгельм Карл (03.06.1843—14.05.1912) — кароль Даніі Фрэдэрык VIII з 1906 па 1912; быў жанаты з прынцэсай Луізай Шведскай і Нарвежскай, дачкой караля Карла XV і Луізы Нідэрландскай, з якой меў у шлюбе васьмярых дзяцей, у тым ліку караля Даніі Крысціяна X і караля Нарвегіі Хокана VII;
- прынцэса Аляксандра Караліна Марыя Шарлота Луіза Юлія (01.12.1844—20.11.1925) — замужам за каралём Вялікабрытаніі і імператарам Індыі Эдуардам VII, сынам прынца-кансорта Альберта Саксен-Кобург-Гоцкага і каралевы Вікторыі, мелі трох сыноў і трох дочак, у тым ліку караля Вялікабрытаніі Георга V і каралеву Нарвегіі Мод;
- прынц Крысціян Вільгельм Фердынанд Адольф Георг (24.12.1845—18.03.1913) — кароль Грэцыі Георг I у 1863—1913 гадах, быў жанаты з вялікай князёўнай Вольгай Канстаўцінаўнай, дачкой вялікага князя Канстанціна Мікалаевіча і Аляксандры Іосіфаўны, мелі ў шлюбе пяць сыноў і тры дочкі, у тым ліку караля Канстанціна I;
- прынцэса Марыя Сафія Фрыдэрыка Дагмара (26.11.1847—13.10.1928) — замужам за Расійскім імператарам Аляксандрам III, сынам імператара Аляксандра II і Марыі Аляксандраўны, прыняла імя Марыя Фёдараўна; у шлюбе нарадзілася чацвёра сыноў і дзве дочкі, у тым ліку апошні імператар Мікалай II;
- прынцэса Тыра Амалія Караліна Шарлота Ганна (29.09.1853—26.02.1933) — замужам за прынцам Гановерскім Эрнстам Аўгустам II, сынам караля Гановера Георга V і Марыі Саксен-Альтэнбургскай, мелі трох сыноў і трох дочак;
- прынц Вальдэмар (27.10.1858—14.01.1939) — быў жанаты з Марыяй Арлеанскай, дачкой Роберта, герцага Шартрскага і Франсуазы Арлеанскай, мелі чатырох сыноў і дачку.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б в г RKDartists Праверана 23 жніўня 2017.
- ↑ а б в г Louise // Kunstindeks Danmark Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Louise (L. Vilhelmine Frederikke Caroline Auguste Julie), f. 1817, Christian IX's Dronning / пад рэд. C. F. Bricka — 1 — København: Gyldendal, 1896.
- ↑ а б Kindred Britain
- ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ Eduard Maria Oettinger. Geschichte des dänischen hofes. — 1858. — 668 с.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Луіза Гесэн-Касельская