Перайсці да зместу

Нацыянальныя ўзброеныя сілы Латвійскай Рэспублікі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Нацыянальныя ўзброеныя сілы Латвійскай Рэспублікі
лат.: Latvijas Nacionālie bruņotie spēki
лат.: Latvijas Nacionālie bruņotie spēki
Эмблема ўзброеных сіл Латвіі
Гады існавання 19191940
з 1991 года
Краіна Сцяг Латвіі Латвія
Падпарадкаванне Міністэрства абароны Латвіі
Тып Узброеныя сілы
Складаецца з
Колькасць Рэгулярная армія: 5100 чал. [1]
Народнае апалчэнне (Земесаргі): 8000 [2]
Удзел у Вайна за незалежнасць Латвіі 1918—1920
Іракская вайна 2003—2010
Вайна ў Афганістане (2001—2014)
Аперацыя «Сервал» (з 3 сакавіка 2013)
Камандзіры
Дзеючы камандзір генерал-маёр Леанід Калныньш
Вядомыя камандзіры Эгілс Левіц

Нацыяна́льныя ўзбро́еныя сі́лы Ла́твіі (лат.: Latvijas Nacionālie bruņotie spēki) — сукупнасць войскаў Латвійскай Рэспублікі, прызначаных для абароны свабоды, незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці дзяржавы.

У перыяд да 1940 года ўзброеныя сілы Латвіі (Latvijas Bruņotie spēki) складаліся з чатырох сухапутных дывізій чатырохпалковага складу: па 3 пяхотных і 1 артылерыйскі полк — (Курземская, Відземская, Латгальская, Зямгальская) (13-ы Тукумскі пяхотны полк праіснаваў з 1920 па 1922 год і быў расфармаваны).

Пасля ўваходжання Латвіі ў склад СССР, часці латвійскай арміі былі перафарміраваны ў 24-ы Латышскі стралковы корпус РСЧА, які знаходзіўся ў аператыўным падпарадкаванні 27-й арміі. Па стане на 22 чэрвеня 1941 года, у складзе РСЧА меліся наступныя латвійскія часці[3]:

Зноскі

  1. 115-старонкавы Даклад: «Бяспека і абараназдольнасць прыбалтыйскіх дзяржаў», Кастрычнік 2012 (англ.)
  2. Земессаргов будут учить подбивать танки: желающих все больше (руск.)
  3. Борьба за Советскую Прибалтику в Великой Отечественной войне 1941—1945 (в 3-х книгах). Книга 1. Рига, «Лиесма», 1966. стр.184-185