Піхта аднаколерная

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Піхта аднаколерная

Піхта аднаколерная ў Сьера-Невадзе
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Abies concolor (Gordon) Lindl. ex Hildebr. (1861)

Арэал

выява

Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  181826
NCBI  97173
EOL  1033078
GRIN  t:649
IPNI  676560
TPL  kew-2609785

Піхта аднаколерная[1] (лац.: Ábies cóncolor) — вечназялёнае дрэва, від роду Піхта сямейства Хваёвыя (Pinaceae).

Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Шышкі піхты аднаколернай

Піхта аднаколерная — вялікае (дыяметр ствала да 1,9 метра) і высокае (да 60 метраў) дрэва з шырокай канічнай кронай, густой ў маладосці і адносна рэдкай і апушчанай у старасці; вострай шпілепадобнай вяршыняй (у старых дрэў яна становіцца больш плоскай).

Кара шэрая, гладкая, цвёрдая; таўшчыня ў пачатку дрэва ў дарослых дрэў 10-15 см, можа дасягаць 18 см, з глыбокімі падоўжнымі разорамі, устойлівая да дзеяння агню. Шкілетныя галіны размешчаны пад прамым вуглом да ствала, схільныя з узростам да правісання. Галінкі дробныя, гладкія, з жаўтлявым апушэннем, звычайна накіраваныя ўверх. Пупышкі жоўта-зялёныя, тупыя і смалістыя, даўжынёй каля 6 см.

Іголкі плоскія, зялёныя ці блакітна-зялёныя, з шаравата-белымі лініямі з абодвух бакоў, часта серпападобна-выгнутыя, на верхавіне круглявая, са слаба пашыраным аснаваннем, несіметрычна размешчаныя. Даўжыня 1,5-6 см, шырыня 2-3 мм. На ніжняй паверхні іголкі маецца 4-8 шэрагаў вусцеек па абодвум бакам цэнтральнай жылкі. На верхняй паверхні аналагічна размешчаны 7-12 (5-18) шэрагаў вусцеек. Валодаюць вострым пахам, якія нагадваюць камфару.

Шышкі буйныя, сядзячыя, авальна-цыліндрычныя, даўжынёй 7-12 см, шырынёй 3-4,5 см; ў пачатку паспявання аліўкава-зялёныя, затым становяцца жоўта-карычневымі і цёмна-карычневымі. Лускавінкі памерам 2,5-3 × 2,8-3,8 см. Насенне карычневае з ружаватым крылом, даўжынёй 8-13 мм; семядоляў 5-9 (па іншых дадзеных 5-7). У адным кілаграме змяшчаецца ад 22 000 да 33 000 насення; сярэдняя вага 1000 штук складае прыкладна 35 грам.

Колькасць храмасом 2n = 24.

Прыроднае распаўсюджанне[правіць | правіць зыходнік]

Піхта аднаколерная ў натуральным асяроддзі (змешаны лес, горы Сан-Пэдра-Мартір, Ніжняя Каліфорнія, Мексіка)

Піхта аднаколерная расце раёны з умерана вільготным кліматам (мінімальны гадавы аб’ём ападкаў 500 мм; лепшыя ўмовы развіцця з ападкамі ад 900 да 1900 мм у год), працяглай зімой, умераным або багатым снежным покрывам. Большасць піхтаў расце на вышыні ў 1200-3000 метраў уздоўж заходняй Сьера-Невады. Мінімальная працягласць безмарознага перыяду 80 дзён.

Разнавіднасць Піхта Скалістых гор расце, пераважна, у высакагорных раёнах з працяглай снежнай зімой і адносна кароткім вегетацыйным перыядам, з прыкладна раўнамерным размеркаваннем ападкаў на працягу лета. Сярэднегадавы аб’ём ападкаў вар’іруецца ад 510 да 890 мм. Разнавіднасць Каліфарнійская піхта сустракаецца як у халодных горных абласцях, так і цёплых раўнінных раёнах, аддаючы перавагу больш вільготнаму клімату: сярэднегадавы аб’ём ападкаў вагаецца ад 890 да 1900 мм і нават больш. Лепш за ўсё гэтая піхта расце на поўдні Каскадных гор і заходніх схілах Сьера-Невады.

Піхта, як правіла, досыць устойлівая да адносна шырокага дыяпазону параметраў глебы, уключаючы яе структуру, кіслотнасць і ўтрыманне пажыўных рэчываў; адчувальная да лішку вільгаці і недахопу глебавага азоту.

Класіфікацыя[правіць | правіць зыходнік]

Сінонімы[правіць | правіць зыходнік]

У батанічнай літаратуры для піхты аднаколернай вядомы наступныя сінонімы[2] віду Піхта аднаколерная (Abies concolor):

Таксанамічнае становішча[правіць | правіць зыходнік]

  яшчэ 6 сямействаў   яшчэ каля 50 відаў
       
  парадак
Хвоі
    род
Піхта
   
             
  аддзел
  Хвойныя  
    сямейства
Хваёвыя
     від
Піхта аднаколерная
           
  яшчэ тры
   вымерлых   
парадкі
  яшчэ 10 родаў  
     

Прымяненне[правіць | правіць зыходнік]

Выгляд распілу піхты аднаколернай

Драўніна піхты з'яўляецца адной з найбольш універсальных іглічных парод Амерыкі і выкарыстоўваецца для вырабу разнастайных будаўнічых матэрыялаў, асабліва яна падыходзіць для вырабу апор. Асноўнымі напрамкамі выкарыстання драўніны і піламатэрыялаў піхты аднаколерная з'яўляюцца: домабудаванне, выраб драўлянай тары, збудаванне часовых драўляных канструкцый; вытворчасць аконных рам, дзвярэй і розных сталярных вырабаў.

Піламатэрыялы з піхты адрозніваюцца адсутнасцю смаляных выдзяленняў і добрай тэкстурай. Вясновая драўніна мае практычна белы колер, а летняя — чырванавата-карычневае адценне, пры гэтым кантраст паміж абалонай і ядром настолькі нязначныя, што часта бываюць невідавочныя.

Дрэвы ўжываюць таксама для вырабу апалубкі і крокваў, драўлянага каркаса для ашалёўкі сцен і насцілу для дахаў, сайдынгу. Прамысловае прызначэнне звязана з вытворчасцю фанеры, паддонаў, мэблевых дэталяў, сталярных пліт. Драўняныя адходы піхты выкарыстоўваюцца ў якасці дроў. Драўніна піхты — каштоўная сыравіна для атрымання хвойнай цэлюлозы, пры гэтым сярэдняя даўжыня драўнянага валакна гэтай пароды вельмі высокая.

Лічыцца, што піхта аднаколерная можа выкарыстоўвацца для вытворчасці паліўнага этанолу. Эфірны алей, атрыманы з піхты аднаколернай, мае свежы, падбадзёрлівы водар, а дзякуючы высокаму ўтрыманню тэрпенаў, валодае моцным антыаксідантным дзеяннем і спрыяльна ўздзейнічае на імунную сістэму. Выкарыстоўваецца ў якасці араматычнага сродку, а таксама пры правядзенні масажу.

Індзейцы шырока выкарыстоўвалі піхту ў медыцынскіх мэтах: хвоя ўжывалася для палягчэння болю, выкліканай рэўматызмам і лёгачнымі захворваннямі; смала — для лячэння парэзаў, язваў і фурункулаў, а таксама для падрыхтоўкі адвараў пры лячэнні венерычных захворванняў; настоем кары спрабавалі лячыць сухоты. Абарыгены Нью-Мексіка выкарыстоўвалі смалу піхты для лячэння зубоў.

У Каліфорніі і іншых паўднёва-заходніх штатах ЗША піхта аднаколерная выкарыстоўваецца ў якасці каляднай елкі: яна прыемна пахне, добра трымае форму і доўга не абсыпаецца пасля зрэзкі.

Выкарыстанне ў дэкаратыўных мэтах[правіць | правіць зыходнік]

Піхта аднаколерная ўжываецца ў ландшафтным дызайне і будаўніцтве ў адзіночных або невялікіх групавых пасадках. Добра спалучаецца з лістоўніцамі, асабліва восенню, калі на фоне іх жоўтай ігліцы найбольш ярка праяўляецца блакітнаваты адценне піхты. У Цэнтральнай Еўропе піхта аднаколерная выкарыстоўваецца як вулічнае і паркавае дрэва, а таксама для стварэння гарадскіх лесанасаджэнняў.

Папулярнасць гэтай хвойнай расліны ў дэкаратыўным раслінаводстве таксама звязана з высокімі, у параўнанні з большасцю іншых відаў піхты, адаптацыйнымі ўласцівасцямі, устойлівасцю да нізкіх і высокіх тэмператур, засухі і лішку вільгаці, а таксама ўздзеяння неспрыяльных гарадскіх умоў. Адзначаецца нізкая адчувальнасць гэтага дрэва да азону.

Зноскі

  1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Минск: «Наука и техника», 1967. — С. 7. — 160 с. — 2 350 экз.
  2. Abies concolor. Species details (англ.). Conifer database. Catalogue of Life: 2009 Annual Checklist. Архівавана з першакрыніцы 20 жніўня 2011. Праверана 1 снежня 2009.