Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь
Інфармацыйна-аналітычны цэнтр | |
---|---|
Абрэвіятура | ІАЦ |
Адміністрацыйны цэнтр | Мінск, Цэнтральны раён, прасп. Пераможцаў, д. 7[1] |
Юрыдычны статус | дзяржаўная ўстанова |
Мэта | аналітычнае забеспячэнне прэзідэнта Беларусі |
Тып арганізацыі | даследчая |
Афіцыйныя мовы | беларуская, руская |
Кіраўнікі | |
Кіраўнік | Аляксей Дзербін |
1-ы намеснік | Андрэй Папуша |
Намеснікі | Алена Колас, Аляксандр Гардзейчык[2] |
Дата заснавання | 1950 |
Дата скасавання | 2019 |
Колішняя назва | Рэспубліканскі дом навукова-тэхнічнай прапаганды (да 1959 г.), Інстытут навукова-тэхнічнай інфармацыі і прапаганды (да 1968 г.), Беларускі навукова-даследчы інстытут навукова-тэхнічнай інфармацыі і прагнозу (да студзеня 1995 г.), Беларускі інстытут інфармацыі і прагнозу (13 верасня 1996 г.), Інстытут сацыяльна-палітычных даследаванняў (да 13 верасня 2006 г.) |
Колькасць супрацоўнікаў | 109 (да 2007 г.) |
Матчыная арганізацыя | Адміністрацыя прэзідэнта Рэспублікі Беларусь |
Даччыныя арганізацыі | Інстытут сацыялогіі НАНБ[3] |
Пераемнік | Беларускі інстытут стратэгічных даследаванняў |
iac.gov.by/by |
Інфармацы́йна-аналіты́чны цэ́нтр — даследчая ўстанова Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, заснаваная ў 1950 годзе ў якасці Рэспубліканскага дома навукова-тэхнічнай прапаганды.
Паводле 9-га артыкула Палажэння аб ІАЦ 2006 года, кіраўнік ІАЦ прызначаецца прэзідэнтам Беларусі па прапанове кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта[4]. На 2018 год у склад ІАЦ уваходзіла ўпраўленне сацыялагічных даследаванняў, якое ладзіць пакватэрныя, экспертныя, вулічныя, тэлефонныя і сеціўныя апытанні[5]. ІАЦ ажыццяўляў сумесныя даследаванні з 8 грамадазнаўчымі ўстановамі 5 дзяржаў:
- трыма ўстановамі Расіі, сярод якіх Інстытут сацыяльна-палітычных даследаванняў Расійскай акадэміі навук, Расійскі інстытут стратэгічных даследаванняў Адміністрацыі прэзідэнта Расіі і Усерасійскі цэнтр вывучэння грамадскай думкі Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Расіі;
- 5 установамі 4 дзяржаў Азіі — Цэнтр стратэгічных даследаванняў пры прэзідэнце Азербайджана, Казахстанскі інстытут стратэгічных даследаванняў пры прэзідэнце Рэспублікі Казахстан, Нацыянальны інстытут стратэгічных даследаванняў Кыргызскай Рэспублікі і 2 кітайскія ўстановы (Кітайская акадэмія сучасных міжнародных адносін Міністэрства дзяржаўнай бяспекі Кітая, Кітайскі цэнтр даследаванняў сучаснага свету пры Цэнтральным камітэце Камуністычнай партыі Кітая)[6].
18 лютага 2019 года стала вядома, што праз 2 месяцы цэнтр будзе ліквідаваны, а яго функцыі перададуць створанаму Беларускаму інстытуту стратэгічных даследаванняў. Маёмасць і памяшканні ІАЦ перайдуць да БІСД. Памеры штату інстытута не раскрываюцца. Два пункты ўказа аб БІСД засакрэчаныя: «для службовага карыстання»[7].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У 1950 годзе Дзяржплан БССР заснаваў Рэспубліканскі дом навукова-тэхнічнай прапаганды, які ў 1959 годзе перайменавалі ў Інстытут навукова-тэхнічнай інфармацыі і прапаганды. У 1968 годзе Савет міністраў БССР перападпарадкаваў яго сабе пад назвай Беларускі навукова-даследчы інстытут навукова-тэхнічнай інфармацыі і прагнозу. У студзені 1995 года яго перападпарадкавалі Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь пад назвай Беларускі інстытут інфармацыі і прагнозу (Белінфармпрагноз). 13 верасня 1996 года прэзідэнт А. Лукашэнка падпісаў Указ аб яго пераўтварэнні ў Інстытут сацыяльна-палітычных даследаванняў (ІСПД), які 13 верасня 2006 года паводле Указа № 570 перайменавалі ў Інфармацыйна-аналітычны цэнтр[8].
За 2016 год ІАЦ правёў 82 грамадскія апытанні, з іх 48 абласных і 34 агульнакраёвыя. Сярод гэтых апытанняў было 47 анкетных, 24 тэлефонныя, 8 пакватэрных і 3 сеціўных. Агулам апыталі 57 154 чалавекі, з іх 24 660 (43%) па тэлефоне, 18 258 (32%) пакватэрна, 13 088 (23%) па анкетах і 1148 праз Сеціва[9].
Паўнамоцтвы
[правіць | правіць зыходнік]Паводле 7-га артыкула Палажэння аб ІАЦ 2006 года, «ІАЦ у мэтах выканання ўскладзеных на яго задач мае права»:
- запытваць і бязвыплатна атрымліваць неабходную інфармацыю ад дзяржаўных органаў, іншых арганізацый і фізічных асоб;
- заключаць у межах сваёй кампетэнцыі грамадзянска-прававыя дагаворы з дзяржаўнымі органамі, іншымі арганізацыямі і фізічнымі асобамі;
- праводзіць сацыялагічныя апытанні насельніцтва;
- утвараць часовыя навуковыя калектывы, прыцягваць на дагаворнай аснове спецыялістаў для правядзення неабходных даследаванняў;
- ажыццяўляць рэдакцыйна-выдавецкую дзейнасць, выпускаць і распаўсюджваць друкаваную, аўдыё- і відэапрадукцыю, інфармацыйныя і іншыя матэрыялы;
- узаемадзейнічаць з айчыннымі і замежнымі аналітычнымі і навукова-даследчымі арганізацыямі ў вывучэнні праблем і з’яў сацыяльна-палітычнай сферы і ва ўсталяваным парадку арганізоўваць стажыроўку сваіх работнікаў у адпаведных замежных арганізацыях;
- са згоды кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ствараць, рэарганізоўваць і ліквідаваць арганізацыі, падначаленыя ІАЦ[4].
Задачы
[правіць | правіць зыходнік]Згодна з 6-м артыкулам Палажэння аб ІАЦ 2006 года, задачамі ІАЦ з’яўляюцца:
- «аналіз унутрыпалітычных працэсаў, ацэнка палітычнай сітуацыі ў краіне і падрыхтоўка прапаноў, накіраваных на аптымізацыю ўзаемін між дзяржаўнай уладай і грамадствам;
- аналіз крыніц магчымых палітычных канфліктаў, распрацоўка захадаў прадухілення развіцця палітычных крызісаў;
- распрацоўка стратэгій і тэхналогій утварэння іміджу палітыкаў;
- вывучэнне электаральных пераваг насельніцтва ў перыяды выбарчых і іншых грамадска-палітычных кампаній;
- аналіз стану міжнародных адносін, геапалітычных змяненняў у глабальным, рэгіянальным і субрэгіянальным аспектах, падрыхтоўка рэкамендацый па ўмацаванні аўтарытэту Рэспублікі Беларусь у свеце;
- падрыхтоўка прапаноў і рэкамендацый па ўдасканаленні палітычнага рэгулявання эканамічных і сацыяльных працэсаў;
- аналіз і выпрацоўка прапаноў па праблемах ўзаемадзеяння дзяржаўных органаў у сацыяльна-палітычнай сферы;
- правядзенне маніторынгавых і аператыўных сацыялагічных даследаванняў;
- сістэмны маніторынг сродкаў масавай інфармацыі, падрыхтоўка прапаноў па павышэнні эфектыўнасці інфармацыйнай палітыкі;
- вывучэнне шляхоў удасканалення ідэалагічнай працы, інфармацыйна-метадычнага забеспячэння ідэалагічнай і палітычнай дзейнасці дзяржаўных органаў;
- падрыхтоўка рэкамендацый па выкарыстанні Інтэрнэту для арганізацыі і правядзення грамадска-палітычных кампаній;
- падрыхтоўка інфармацыйна-аналітычных матэрыялаў па пытаннях дзяржаўнай палітыкі»[4].
Кіраўнікі
[правіць | правіць зыходнік]- Іван Антановіч (1993—1995)
- Алег Праляскоўскі (10 студзеня 2008 — 4 снежня 2009)
- Аляксей Гусеў (в. а.; 4 снежня 2009 — 4 лістапада 2010)
- Аляксандр Базанаў (4 лістапада 2010 — 18 ліпеня 2014)
- Аляксей Дзербін (з 18 ліпеня 2014 года)
Зноскі
- ↑ "Кантактная інфармацыя". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.
- ↑ "Кіраўніцтва". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.
- ↑ "Партнёры". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.
- ↑ а б в А. Лукашэнка (30 ліпеня 2013). "Указ прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 13 верасня 2006 г. № 570 «Аб стварэнні Інфармацыйна-аналітычнага цэнтра пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь»"(руск.). Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь. Праверана 5 кастрычніка 2018.
- ↑ "Сацыялагічная служба". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.
- ↑ "Прэзентацыя". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.
- ↑ Лукашэнка ліквідаваў свой Інфармацыйна-аналітычны цэнтр, Радыё Свабода, 18-02-2019
- ↑ "Гісторыя". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.
- ↑ "Інфаграфіка". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- "Сацыялагічныя даследаванні". Інфармацыйна-аналітычны цэнтр пры Адміністрацыі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. 2018. Праверана 5 кастрычніка 2018.