Летапіс Аўрамкі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Летапіс Аўрамкі — летапісны зборнік, складзены ў апошняй чвэрці XV ст. у Пскове або Ноўгарадзе на аснове старэйшых летапісаў[1].

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Летапіс захаваўся ў складзе г. зв. Віленскага зборніка, які цяпер захоўваецца ў Рукапісным зборы Цэнтральнай навуковай бібліятэкі Акадэміі навук Літвы ў Вільнюсе. Зборнік знойдзены А. В. Рачынскім у Полацку ў 1860-х гадах, а затым падораны ім Віленскай публічнай бібліятэцы.[2]

Летапіс Аўрамкі ахоплівае падзеі да 1469 года з гісторыі Русі, Маскоўскай дзяржавы і Вялікага Ноўгарада, Вялікага княства Літоўскага. Летапіс змяшчае прававыя акты, у т.л. «Рускую Праўду». У 1495 годзе летапіс быў перапісаны ў Смаленску манахам Аўрамкам, паводле загаду епіскапа Іосіфа Балгарыновіча[1].

Летапіс апублікаваны ў 16-м томе «Поўнага збору рускіх летапісаў», які выйшаў у 1889 годзе.

Публікацыі[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. а б Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т., Т. 1. А капэла — Габелен / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ им. Петруся Бровки, 1984. — Т. 1. — 727 с. — 10 000 экз.
  2. Клосс Б. М. Предисловие // Летописный сборник, именуемый летописью Авраамки. (ПСРЛ. Том XVI). — М., 2000.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]