Абалонь (станцыя метро)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

«Абалонь»
укр.: Оболонь
Кіеўскі метрапалітэн
Дата адкрыцця 19 снежня 1980 года
Праектная назва Абалонь І,Александра Карнейчука
Раён Абалонскі
Тып платформаў астраўная
Даўжыня платформаў, м 100
Шырыня платформаў, м 10
Узведзена Кіеўметрабуд
Выхад да вуліц Маршала Маліноўскага,
Абалонскай плошчы,
Абалонскага праспекта
Час адкрыцця 05:28
Код станцыі 212
Суседнія станцыі Станцыя метро Мінская і Пачайна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Абалонска-Тэрэмкоўская лінія
ЦЧ-2 «Абалонь»
Гэроіў Дніпра
Мінска
Абалонь
Пачайна 
Тараса Шаўчэнкі 
Кантрактова Плошча +аўт
Паштова плошча +рв
Майдан Нэзалэжнасці 
Службовая галіна да Хрэшчатыка
Службовая галіна да Клоўскай
Плошча Украінскіх Герояў 
Алімпійска
Палац «Украіна»
Лыбідска
Дэмііўска +аўв
Галасііўска
Васількіўска
Выстаўковы Цэнтр
Іпадром +аўт
Тэрэмкы
Аўтавакзал «Тэрэмкы»
Вулыця Крэйсера «Аўрора»
Адэска
ЦЧ «Тэрэмкы»

«Абало́нь» (укр.: Оболо́нь, вымаўленне ) — 21-я станцыя Кіеўскага метрапалітэна. Размешчана на Абалонска-Тэрэмкоўскай лініі, паміж станцыямі «Пачайна» і «Мінская». Адкрыта 19 снежня 1980 года пад назвай «Праспект Карнейчука». Названа так па праспекту, які названы ў гонар украінскага саветскага пісьменніка і грамадскага дзеяча Аляксандра Карнейчука і які праходзіць над станцыяй. Цяперашняя назва ад жылога масіва, у якім размешчана станцыя — з 1993 года. Пасажырапаток — 38,9 тыс. чал./суткі (2009 год).

Канструкцыя[правіць | правіць зыходнік]

Станцыя дробнага залажэння. Мае падземную залу з астраўной пасадачнай платформай. Скляпенні залы абапіраюцца на два рады калон. Мае два выхады ў падземныя пераходы з павільёнамі з лёгкіх канструкцый на скрыжаванне Абалонскага праспекта і вуліцы Маршала Маліноўскага. Некалькі гадоў таму, заходні выхад падземнага пераходу, размешчанага на паўднёвым баку станцыі злучаны з уваходам у гандлёвы комплекс.

Абсталяванне[правіць | правіць зыходнік]

У пошуках аб'ёмна-прасторавага рашэння станцыі архітэктары імкнуліся стварыць гармонію паміж метро і навакольным асяроддзем: у пошуках сродкаў арганізацыі прасторы яны як бы працягнулі наземную магістраль сучаснага горада ў падземную. Шэрагі шасцігранных калон залы ствараюць агульнае ўражанне шырокага светлага праспекта. Над калонамі знаходзяцца апорныя бэлькі, на якіх размешчана закарнізнае і адкрытае асвятленне і дэкаратыўныя арнаментальныя пластыкавыя краты. Шляхавыя сцены станцыі аформленыя фрызамі на тэмы тэатра, літаратуры і мастацтва (так як станцыя была першапачаткова названая ў гонар пісьменніка і драматурга Аляксандра Карнейчука). Дапаўняюць мастацкае афармленне шэрагі шасцігранных калон з шэра-блакітнага і ружовага мармуру. Падлога абліцавана паліраванымі светла-шэрымі і чорнымі плітамі.

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Рэжым працы[правіць | правіць зыходнік]

Адкрыццё — 5:35, закрыццё — 0:06

Адпраўленне першага цягніка ў напрамкку:
ст. «Герояў Дняпра» — 5:59
ст. «Тэрэмкі» — 5:39

Адпраўленне апошняга цягніка ў напрамкку:
ст. «Герояў Дняпра» — 0:23
ст. «Тэрэмкі» — 0:09

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]