Васіль Рыгоравіч Супрун: Розніца паміж версіямі

Васіль Рыгоравіч Супрун
Васіль Рыгоравіч Супрун
Дата нараджэння	10 сакавіка 1926
Месца нараджэння	Глоўсевічы, Слонімскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Дата смерці	2 мая 2007 (81 год)
Месца смерці	Слонім, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць, Беларусь;
Грамадзянства	Польская Рэспубліка; СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	паэт, краязнавец, археолаг
Альма-матар	Слонімская настаўніцкая семінарыя[d]; Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А. М. Горкага (1969);
Член у	Саюз пісьменнікаў Беларусі;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 02:16, 15 мая 2020

Васіль Рыгоравіч Супрун (10 сакавіка 1926, вёска Глоўсевічы, (Слонімскі павет, Навагрудскае ваяводства), цяпер Слонімскі раён, Гродзенская вобласць — 2 мая 2007, Слонім) — беларускі паэт, краязнавец, археолаг. Кіраўнік беларускай антысавецкай арганізацыі «Чайка» ў 1946—1947 гадах (мянушка «Пагромавец»).^[1]

Біяграфія

Нарадзіўся 10 сакавіка 1926 г. у в. Глоўсевічы Слонімскага павета (Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка). У 1944 г. скончыў трэці курс Слонімскай настаўніцкай семінарыі. З 1944 да 1947 працаваў дырэктарам і настаўнікам у школах вёсак Міжэвічы і Глоўсевічы Слонімскага раёна.

У маі 1946 разам з сябрамі Міхасём Ракевічам, Міхасём Чыгрынам, Аляксандрам Гардзейкам і іншымі стварыў у Слоніме беларускую патрыятычную падпольную групу «Чайка». Устаноўчы сход арганізацыі адбыўся на пачатку мая 1946 г. Арганізацыя ставіла сваёй мэтай барацьбу з гвалтоўнай каланізацыяй, русіфікацыяй і вульгарызацыяй краю, абуджэнне нацыянальнай свядомасці беларусаў, абарону мясцовых беларускіх традыцыяў, культуры, мовы, гістарычных святыняў. «Чайка» хутка расла і шырылася (асноўным за кошт студэнцкай моладзі і інтэлігенцыі), але ў сярэдзіне 1947 г. была выкрытая ў сувязі з правалам наваградскай арганізацыі Саюз вызвалення Беларусі (СВБ выдаў правакатар Алесь Бажко), з якой некаторыя сябры «Чайкі» ўтрымлівалі сувязь у выніку канспірацыйных памылак.

Васіль Супрун быў арыштаваны 6 чэрвеня 1947 г. па дарозе з роднай вёскі ў школу, дзе ён працаваў настаўнікам. Амаль паўгода знаходзіўся ў баранавіцкай следчай турме «Крывое кола» і мінскай «амерыканцы». 21 лістапада 1947 г. Ваенны трыбунал войскаў МУС Беларускай акругі ў Мінску паводле артыкулаў 63-1 і 76 КК БССР (здрада радзіме і антысавецкая агітацыя) асудзіў Васіля Супруна разам з маладзечанскай групай падполля (Сяргеем Яноўскім, Антонам Кабаком, Кастусём Альшэўскім) на 25 гадоў пазбаўлення волі і 5 гадоў паражэння ў правах з канфіскацыяй маёмасці. Пакаранне адбываў у турмах Баранавічаў, Мінска, Гродна, Воршы, лагерах Інты і Варкуты. У зняволенні падтрымліваў тайную міжлагерную перапіску з паэтэсай Ларысай Геніюш. Вызвалены паводле рашэння Камісіі Вярхоўнага Савета СССР ад 16 чэрвеня 1956 г. са зняццем судзімасцi і з дазволам вярнуцца ў Беларусь.

У Слонім вярнуўся ў снежні 1956 г., дзе адразу быў узяты на спецулік з забаронай працаваць па спецыяльнасці. Вымушаны быў пакінуць Слонім; працаваў будаўніком. З 1963 г. праводзіў даследаванні археалагічных помнікаў. З 1968 г. навуковы супрацоўнік Брэсцкага абласнога краязнаўчага музея. У 1969 г. скончыў гістарычны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута. Нягледзячы на перашкоды, у канцы 1980-х г. здолеў прабіцца ў друк са сваёй палітычнай паэзіяй. Член СП Беларусі з 1995 г.

Памёр 2 мая 2007 г. у Слоніме.

Творы

Крык: Вершы. Мн., 1993;
Рэха абуджаных дзён: Вершы. Мн., 1994;
За смугою часу: Даследаванні і меркаванні. Мн., 1994;
Незабыўныя «ксівы»: Вершы з падпольнай канцлагернай перапіскі з Ларысай Геніюш. Гродна, 1998;
Жыць для Беларусі: Вершы. Мн., 1998.
Дзеі над Шчарай (з гісторыі зямлі Слонімскай). Слонім, 2000.

Зноскі

↑ http://slounik.org/154911.html Біяграфія Васіля Супруна

Спасылкі

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Антысавецкія рухі ў Беларусі. 1944—1956. Даведнік, — Мінск, 1999. — ISBN 985-6374-07-3.

[1] ttp://slounik.org/154911.html Біяграфія Васіля Супруна

[1]

@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 == Біяграфія ==
-Нарадзіўся [[10 сакавіка]] [[1926]] г. у в. [[Глоўсевічы]] Слонімскага павета ([[Навагрудскае ваяводства  (Польшча)|Навагрудскае ваяводства]], [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польская Рэспубліка]]). У [[1944]] г. скончыў трэці курс [[Слонімская настаўніцкая семінарыя|Слонімскай настаўніцкай семінарыі]]. З [[1944]] да [[1947]] працаваў дырэктарам і настаўнікам у школах вёсак [[Міжэвічы (Слонімскі раён)|Міжэвічы]] і [[Глоўсевічы]] Слонімскага раёна.
+Нарадзіўся [[10 сакавіка]] [[1926]] г. у в. [[Глоўсевічы]] Слонімскага павета ([[Навагрудскае ваяводства (Польшча)|Навагрудскае ваяводства]], [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польская Рэспубліка]]). У [[1944]] г. скончыў трэці курс [[Слонімская настаўніцкая семінарыя|Слонімскай настаўніцкай семінарыі]]. З [[1944]] да [[1947]] працаваў дырэктарам і настаўнікам у школах вёсак [[Міжэвічы (Слонімскі раён)|Міжэвічы]] і [[Глоўсевічы]] Слонімскага раёна.
 У маі [[1946]] разам з сябрамі [[Міхась Ракевіч|Міхасём Ракевічам]], [[Міхась Чыгрын|Міхасём Чыгрынам]], [[Аляксандр Гардзейка|Аляксандрам Гардзейкам]] і іншымі стварыў у [[Слонім]]е беларускую патрыятычную падпольную групу «[[Чайка (арганізацыя)|Чайка]]». Устаноўчы сход арганізацыі адбыўся на пачатку мая [[1946]] г. Арганізацыя ставіла сваёй мэтай барацьбу з гвалтоўнай [[каланізацыя]]й, [[русіфікацыя]]й і вульгарызацыяй краю, абуджэнне нацыянальнай свядомасці беларусаў, абарону мясцовых беларускіх традыцыяў, культуры, мовы, гістарычных святыняў. «[[Чайка (арганізацыя)|Чайка]]» хутка расла і шырылася (асноўным за кошт студэнцкай моладзі і інтэлігенцыі), але ў сярэдзіне [[1947]] г. была выкрытая ў сувязі з правалам наваградскай арганізацыі [[Саюз вызвалення Беларусі (1946—1947)|Саюз вызвалення Беларусі]] (СВБ выдаў правакатар [[Алесь Бажко]]), з якой некаторыя сябры «Чайкі» ўтрымлівалі сувязь у выніку канспірацыйных памылак.
 Васіль Супрун быў арыштаваны [[6 чэрвеня]] [[1947]] г. па дарозе з роднай вёскі ў школу, дзе ён працаваў настаўнікам. Амаль паўгода знаходзіўся ў баранавіцкай следчай турме «[[Крывое кола]]» і мінскай «[[Следчы ізалятар КДБ Беларусі|амерыканцы]]». [[21 лістапада]] [[1947]] г. Ваенны трыбунал войскаў МУС Беларускай акругі ў [[Мінск]]у паводле артыкулаў 63-1 і 76 КК БССР (здрада радзіме і антысавецкая агітацыя) асудзіў Васіля Супруна разам з маладзечанскай групай падполля ([[Сяргей Яноўскім|Сяргеем Яноўскім]], [[Антон Кабак|Антонам Кабаком]], [[Кастусь Альшэўскі|Кастусём Альшэўскім]]) на 25 гадоў пазбаўлення волі і 5 гадоў паражэння ў правах з [[канфіскацыя маёмасці|канфіскацыяй маёмасці]]. Пакаранне адбываў у турмах [[Баранавічы|Баранавічаў]], [[Мінск]]а, [[Гродна]], [[Орша|Воршы]], лагерах [[Інта|Інты]] і [[Варкута|Варкуты]]. У зняволенні падтрымліваў тайную міжлагерную перапіску з паэтэсай [[Ларыса Геніюш|Ларысай Геніюш]]. Вызвалены паводле рашэння Камісіі Вярхоўнага Савета СССР ад [[16 чэрвеня]] [[1956]] г. са зняццем судзімасцi і з дазволам вярнуцца ў [[Беларусь]].
 У [[Слонім]] вярнуўся ў снежні [[1956]] г., дзе адразу быў узяты на спецулік з забаронай працаваць па спецыяльнасці. Вымушаны быў пакінуць Слонім; працаваў будаўніком. З [[1963]] г. праводзіў даследаванні археалагічных помнікаў. З [[1968]] г. навуковы супрацоўнік [[Брэсцкі абласны краязнаўчы музей|Брэсцкага абласнога краязнаўчага музея]]. У [[1969]] г. скончыў [[гістарычны факультэт БДПУ|гістарычны факультэт]] [[Мінскі педагагічны інстытут|Мінскага педагагічнага інстытута]]. Нягледзячы на перашкоды, у канцы [[1980-я|1980-х]] г. здолеў прабіцца ў друк са сваёй палітычнай паэзіяй. Член [[СП Беларусі]] з [[1995]] г.
 Памёр [[2 мая]] [[2007]] г. у [[Слонім]]е.
 == Творы ==
@@ Радок 37: / Радок 37: @@
 {{DEFAULTSORT:Супрун Васіль}}
-[[Катэгорыя:Постаці беларускага краязнаўства]]
+[[Катэгорыя:Краязнаўцы Беларусі]]
 [[Катэгорыя:Постаці беларускай археалогіі]]
 [[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]