Бранка Чопіч
| Бранка Чопіч | |||||
| Бранко Ћопић | |||||
 | |||||
| Асабістыя звесткі | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння: | 1 студзеня 1915[1][2][3] | ||||
| Месца нараджэння: | |||||
| Дата смерці: | 26 сакавіка 1984[1][3] (69 гадоў) | ||||
| Месца смерці: | |||||
| Пахаванне: | |||||
| Грамадзянства: |
.svg){kind=small} Югаславія |
||||
| Альма-матар: | |||||
| Прафесійная дзейнасць | |||||
| Род дзейнасці: | пісьменнік, паэт, дзіцячы пісьменнік | ||||
| Валодае мовамі: | сербская мова[2] | ||||
| Мова твораў: | сербская | ||||
| Грамадская дзейнасць | |||||
| Член у | |||||
| Узнагароды: |
|
||||
| Цытаты ў Вікіцытатніку. | |||||
 Выявы на Вікісховішчы | |||||
Бра́нка Чо́піч (сербск.: Бранко Ћопић; 1 студзеня 1915, в. Хашані, Боснія і Герцагавіна — 26 сакавіка 1984, Бялград, Сербія) — сербскі пісьменнік. Член Сербскай акадэміі навук і мастацтваў (1967), член Акадэміі навук Босніі і Герцэгавіны (1973).
Скончыў у 1940 годзе Бялградскі ўніверсітэт. Друкаваўся з 1929 года.
Творчасць[правіць | правіць зыходнік]
У зборніках «Пад Грмечам» (1938), «Змагары і ўцекачы» (1939), «Горцы» (1940) і інш. выступіў як майстар рэалістычнай навелы, адметнай гумарам. Раманы «Прарыў» (1952), «Глухі порах» (1957), зборнікі апавяданняў «Прыгоды Нікалеціны Бурсача» (1956), «Сад у колеры мальвы» (1970) пра антыфашыцкую барацьбу югаслаўскага народа. У раманах «Не сумуй, бронзавая варта» (1958), «Восьмае наступленне» (1964) актуальныя праблемы пасляваеннай рэчаіснасці. Аўтар зборнікаў паэзіі «Вогненнае нараджэнне айчыны» (1944), «Спеўны цвыркун» (1955), «Чароўны лес» (1962) і інш., якім уласціва элегічнасць; твораў для дзяцей, п'ес, кінасцэнарыяў.
Пераклады[правіць | правіць зыходнік]
На беларускую мову асобныя яго вершы і апавяданні пераклалі У. Паўлаў, І. Чарота.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118670026 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 29 красавіка 2014.
- ↑ 2,0 2,1 data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Branko Ćopić // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118670026 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — 512 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2 (т. 17), ISBN 985-11-0035-8.
Беларуския пераклады[правіць | правіць зыходнік]
- Поціск рукі. Мн., 1991;
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Бранка Чопіч
|
На гэты артыкул не спасылаюцца іншыя артыкулы Вікіпедыі, калі ласка, карыстайцеся падказкай і пастаўце спасылкі ў адпаведнасці з прынятымі рэкамендацыямі. |
|
- Нарадзіліся 1 студзеня
- Нарадзіліся ў 1915 годзе
- Нарадзіліся ў Аўстра-Венгрыі
- Памерлі 26 сакавіка
- Памерлі ў 1984 годзе
- Памерлі ў Бялградзе
- Пахаваныя на Новых могілках (Бялград)
- Кавалеры ордэна Югаслаўскага сцяга са стужкай
- Кавалеры залатой зоркі ордэна Братэрства і адзінства
- Кавалеры залатой зоркі ордэна «За заслугі перад народам»
- Кавалеры ордэна Партызанская памяць
- Асобы
- Пісьменнікі паводле алфавіта
- Паэты паводле алфавіта
- Пісьменнікі Югаславіі
- Паэты Югаславіі
- Пісьменнікі-самазабойцы
- Выпускнікі Бялградскага ўніверсітэта
- Акадэмікі Сербскай акадэміі навук і мастацтваў
- Акадэмікі Акадэміі навук і мастацтваў Босніі і Герцагавіны
- Лаўрэаты прэміі часопіса НІН
- Югаслаўскія партызаны
