Бітва пад Монтэ-Касіна (англ.: Battle of Monte Cassino, ням.: Schlacht um Monte Cassino, фр.: Bataille du Mont Cassin, італ.: Battaglia di Montecassino, польск.: Bitwa pod Monte Cassino) — серыя з чатырох бітваў, у выніку якіх саюзныя войскі авалодалі стратэгічнай вышынёй на «Лініі Густава» і здзейснілі прарыў на Рым.
У канцы 1943 г. брытанскае камандаванне перакідвае II Польскі корпус на Апенінскі паўвостраў. У пачатку 1944 г. польскія часткі ў складзе 3-й Карпацкай пяхотнай дывізіі, 5-й Крэсовай пяхотнай дывізіі, 2-й Польскай бранятанкавай брыгады, 2-га артылерыйскага корпуса ўступілі ў баі са злучэннямі Вермахта. Армія саюзнікаў беспаспяхова штурмавала Монтэ-Касіна. 11 мая ў баі каля манастыра ўступіў II Польскі корпус. Праз нядзелю баёў «Лінія Густава» была прарвана. Польскі атрад узняў над манастыром бела-чырвоны сцяг. Страты Польскага корпуса — 924 чалавекі забітыя, 4199 параненыя; па падліках гісторыкаў, 177 загінуўшых салдат былі беларусамі[1].