Валянцін Сцяпанавіч Няжноў

Валянцін Сцяпанавіч Няжноў
Валянцін Сцяпанавіч Няжноў
	руск.: Валентин Степанович Нежнов
Дата нараджэння	31 мая (31 мая) 1915
Месца нараджэння	Петраград, Расійская імперыя
Дата смерці	24 студзеня 1944 (28 гадоў)
Месца смерці	Мазырскі раён, Гомельская вобласць, Беларуская ССР
Месца пахавання	Мазыр;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Гады службы	1935—1938, 1942—1944
Званне	гвардыі старшы лейтэнант
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна

Валянцін Сцяпанавіч Няжноў (руск.: Валентин Степанович Нежнов; 18 мая 1915 — 24 студзеня 1944) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, гвардыі старшы лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1944)^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

В. С. Няжноў нарадзіўся ў Петраградзе (зараз Санкт-Пецярбург). З 1918 года разам з бацькамі жыў у Пяцігорску. Скончыў 7 класаў і школу ФЗВ у горадзе Мінеральныя Воды. Працаваў на электрастанцыі і слесарам на чыгуналіцейным заводзе ў Пяцігорску. У 1935—1938 гг. праходзіў службу ў Чырвонай Арміі. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны з чэрвеня 1945 г. зноў у РСЧА. У 1942 годзе скончыў ваеннае вучылішча сувязі ў горадзе Арджанікідзэ (сучасны Уладзікаўказ, Паўночная Асеція). Удзельнік баявых на франтах Вялікай Айчыннай вайны дзеянняў з ліпеня 1942 г.

Камандзір ўзвода сувязі асобнага лыжнага батальёна 29-а гвардзейскага стралковага (12-я гвардзейская стралковая дывізія, 61-я армія, Цэнтральны фронт) гвардыі старшы лейтэнант В. С. Няжноў асабліва вызначыўся 28—29 верасня 1943 г. у баях за вызваленне Камарынскага раёна Палескай вобласці (сучасны Лоеўскі раён Гомельскай вобласці Беларусі). Разам з байцамі ўзвода наладзіў сувязь з захопленым плацдармам на правым беразе Дняпра, пераправіў боепрыпасы. 30 верасня В. С. Няжноў замяніў у ходзе бою выбыўшага са строю палітрука і неаднаразова асабістым прыкладам узнімаў байцоў у атаку.

Загінуў у баі 24 студзеня 1944 г. Пахаваны ў брацкай магіле на Кургане Славы ў горадзе Мазыр Гомельскай вобласці.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У гонар В. С. Няжнова названыя вуліцы ў Мазыры і Пяцігорску.
Імя Героя прысвоена прафесійна-тэхнічнаму вучылішчу чыгуначнікаў ў горадзе Мінеральны Воды і на тэрыторыі вучылішча ўстаноўлены помнік.

Зноскі

↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11). — С. 407.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза, которые погибли при освобождении Мозырщины от немецко-фашистских захватчиков Архівавана 4 красавіка 2016. (руск.) // Сайт Мазырскага раённага выканаўчага камітэта
Валянцін Сцяпанавіч Няжноў на сайце «Героі краіны»

[1] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[1]