Васіль Барысавіч Несцярэнка

Васіль Барысавіч Несцярэнка
Дата нараджэння	2 снежня 1934(1934-12-02)
Месца нараджэння	Красны Кут, Расія
Дата смерці	25 жніўня 2008(2008-08-25) (73 гады)
Месца смерці	Мінскі раён, Мінская вобласць, Беларусь
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	фізік, вучоны, дзяржаўны дзеяч
Месца працы	Інстытут цепла- і масаабмену імя А. В. Лыкава НАН Беларусі Інстытут ядзернай энергетыкі АН БССР
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук
Альма-матар	Маскоўскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт імя М. Э. Баўмана
Узнагароды і прэміі	Дзяржаўная прэмія БССР Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР[d] член-карэспандэнт НАН Беларусі[d]

Васіль Барысавіч Несцярэнка (нар. 10 сакавіка 1926, г.п. Красны Кут Луганскай вобласці, Украіна — 25 жніўня 2008, Беларусь) — беларускі вучоны ў галіне ядзернай энергетыкі. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1972), доктар тэхнічных навук (1968), прафесар (1969). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1979).

Біяграфія

Скончыў Маскоўскае вышэйшае тэхнічнае вучылішча імя Баўмана (цяпер Маскоўскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт) (1958). У 1958—1962 гадах навуковы супрацоўнік Інстытуту рухавікоў АН СССР. У 1963—1965 гадах загадчык лабараторыі Інстытута цепла — і масаабмену АН БССР.

З 1965 годзе загадчык аддзела і намеснік дырэктара па навуковай рабоце, у 1977—1987 гадах дырэктар Інстытута ядзернай энергетыкі АН БССР, адначасова ў 1971—1987 гадах генеральны канструктар перасоўнай атамнай электрастанцыі «Памір».

З 1990 года дырэктар Інстытута радыяцыйнай бяспекі «Белрад». У 1980—1985 гадах дэпутат Вярхоўнага Савета БССР. У 1990—1994 гадах старшыня аб’яднанага экспертнага камітэта Беларусі, Украіны і Расіі.

Навуковая дзейнасць

Працы ў галіне ядзернай энергетыкі і радыяцыйнай бяспекі. Адзін з аўтараў прымянення дісацыіруючых цепланосбітаў у ядзернай энергетыцы. Правёў цыкл даследаванняў па вывучэнні новых хімічна рэагуюць цепланосбітаў, па распрацоўцы і стварэнні метадаў разліку цеплафізічных уласцівасцяў, цеплаабмену, газадынамікі і тэхналогіі дісацыіруючых газаў, па аналізе цыклаў і схем ядзерных энергетычных установак, выяўленні тэхніка-эканамічных характарыстык атамных электрастанцый з рэактарамі на хуткіх нейтронах.

Аўтар больш за 300 навуковых прац, у т.л. 15 манаграфій, больш як 320 вынаходак.

Узнагароды

Дзяржаўная прэмія БССР (1986) за распрацоўку біятэхналогіі і стварэнне прамысловай вытворчасці рызатарфіну з прымяненнем радыяцыйнага спосабу стэрылізацыі субстрата і ўкараненне прэпарата ў сельскую гаспадарку Рэспублікі. Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны» (1975), медалямі.

Асноўныя працы

• Научно-технические основы применения диссоциирующих газов как теплоносителей и рабочих тел АЭС. Мн., 1970.
• Схемы преобразования тепла АЭС на диссоциирующих газах. Мн.,1975 (совм. с В. П. Бубновым).
• Теплообмен в ядерных реакторах с диссоциирующим теплоносителем. Мн., 1980 (совм. с Б. Е. Тверковкиным).
• Чернобыльская катастрофа: причины и последствия. В 4 частях. Мн., 1993 (на рус. яз.), 1997 (на англ. яз.).
• Масштабы и последствия катастрофы на Чернобыльской АЭС для Беларуси, Украины и России. Мн., 1996.
• Чернобыльская катастрофа: радиационная защита населения. Мн., 1997; Майнц (Германия), 1998.
• Состояние и динамика радиационного загрязнения продуктов питания детей Чернобыльской зоны Беларуси (совм. с А. Н. Девойно, А. А. Мухлаев, И. Э. Нестеренко).