Віталь Рыгоравіч Гарановіч

Віталь Рыгоравіч Гарановіч
Віталь Рыгоравіч Гарановіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	7 студзеня 1952
Месца нараджэння	Ермакі, Хоўхлаўскі сельсавет, Маладзечанскі раён, Маладзечанская вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	17 красавіка 2012 (60 гадоў)
Месца смерці	Глыбокае, Глыбоцкі раён, Віцебская вобласць, Беларусь;
Пахаванне	Рабунь;
Альма-матар	Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя Максіма Горкага (1977); філалагічны факультэт БДПУ імя М. Танка;
Месца працы	Вышэйшая школа; Чырвоная зорка;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Таварыства беларускай мовы імя Францішка Скарыны;
Прэміі	Прэмія Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі (2009)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Віталь Рыгоравіч Гарановіч (7 студзеня 1952, в. Ермакі, Маладзечанскага раёна — 17 красавіка 2012, Глыбокае) — беларускі паэт, педагог.

Біяграфія

Вучыўся ў Ермакоўскай васьмігадовай школе (1959—1967) і Хоўхлаўскай СШ (скончыў у 1969) Маладзечанскага раёна.

Служыў у Савецкай Арміі ў Прыкарпацкай ваеннай акрузе (1970—1972). Пасля пэўны час працаваў у выдавецтве «Вышэйшая школа», затым на паліграфічнай фабрыцы «Чырвоная зорка» ў Мінску.

Скончыў філалагічны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя М. Горкага (1977). Пасля інстытута працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры Задарожскай васьмігадовай школы, у 1979—1983 гадах дырэктарам Кіраўскай сярэдняй школы Глыбоцкага раёна. У 1983—2004 — дырэктар СШ № 3 у Глыбокім. З 2004 года старшыня Глыбоцкага райкама прафсаюза работнікаў адукацыі і навукі.

Сябра Таварыства беларускай мовы і Таварыства беларускай школы.

Памёр 17 красавіка 2012 года ў Глыбокім^[1]. Пахаваны на могілках в. Рабунь Вілейскага раёна^[2].

Творчасць

У школьны час яго вершы публікаваліся ў часопісе «Бярозка», раённай газеце «Святло камунізму». У гады службы ў арміі супрацоўнічаў з рэдакцыяй газеты «Слава Родины» Прыкарпацкай ваеннай акругі. Студэнтам друкаваўся ў інстытуцкай газеце «Савецкі настаўнік». У 1978 годзе выйшла падборка вершаў у часопісе «Маладосць», а таксама публікацыя вершаў у штотыднёвіку «Літаратура і мастацтва». З гэтага часу рэгулярна публікуецца ў раённым, абласным і рэспубліканскім друку.

Удзельнік літаратурных семінараў у Каралішчавічах. У 1997 годзе ў выдавецтве «Мастацкая літаратура» выйшаў першы зборнік вершаў «Беразвечча», які быў адзначаны складальнікамі анталогіі беларускай паэзіі ХХ стагоддзя «Краса і сіла» як «…хоць запозненая, але яркая кніга». Наступныя лірычныя зборнікі — «Святло блакіту» (2002), «Саракі» (2007), «Нараджэнне вады» (2011) выйшлі ў выдавецтве «Беларускі кнігазбор». У 2003 годзе ў «Беларускі кнігазборы» выйшаў зборнік песень «Глыбоцкі вальс» (у суаўтарстве з самадзейным кампазітарам Галінай Шакола).

Лаўрэат літаратурнай прэміі Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі (2009) за кнігу вершаў «Саракі».

Бібліяграфія

Зборнікі вершаў

Беразвечча (1997, «Мастацкая літаратура»)
Святло блакіту (2002, «Беларускі кнігазбор»)
Саракі (2007, «Беларускі кнігазбор»)
Нараджэнне вады (2011, «Беларускі кнігазбор»)

Зборнікі песень

Глыбоцкі вальс (2003, «Беларускі кнігазбор»)

Зборнікі твораў

Пагавары са мной (2015, «Беларускі кнігазбор»)^[3]

Зноскі

↑ Гарановіч Віталь – Белліт (бел.) (23 жніўня 2023). Праверана 3 жніўня 2024.
↑ Брэская — Гарэцкі – Белліт (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 4 жніўня 2024.
↑ Кніга складзена і выдадзена жонкай пасля смерці паэта.

Спасылкі

Гарановіч Віталь Рыгоравіч на сайце «Прыдзвінскі край: гісторыя і сучаснаць»
У ГЛЫБОЦКАЙ СШ № 3 АДКРЫЛІ МЕМАРЫЯЛЬНУЮ ДОШКУ Ў ГОНАР ПАЭТА І ПЕДАГОГА З МАЛАДЗЕЧАНШЧЫНЫ ВІТАЛЯ ГАРАНОВІЧА (ФОТА, ВІДЭА)

[1] Гарановіч Віталь – Белліт (бел.) (23 жніўня 2023). Праверана 3 жніўня 2024.

[2] Брэская — Гарэцкі – Белліт (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 4 жніўня 2024.

[3] Кніга складзена і выдадзена жонкай пасля смерці паэта.

[1]

[2]

[3]