Ганс Кельзен

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ганс Кельзен
Дата нараджэння 11 кастрычніка 1881(1881-10-11)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 19 красавіка 1973(1973-04-19)[3][4][…] (91 год)
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Adolf Kelsen[d]
Жонка Margarete Kelsen[d]
Дзеці Hanna Renate Kelsen[d] і Maria Beate Feder[d]
Род дзейнасці адвакат, суддзя, філосаф, выкладчык універсітэта, юрыст
Навуковая сфера права, тэорыя дзяржавы і права[d][7], канстытуцыйнае права[d][7] і міжнароднае права[7]
Месца працы
Альма-матар
Вядомыя вучні Helen Silving-Ryu[d]
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ганс Кельзен (ням.: Hans Kelsen, 11 кастрычніка 1881, Прага - 19 красавіка 1973, Арында каля Берклі (штат Каліфорнія)) — аўстрыйскі і амерыканскі юрыст і філосаф, адзін з асноўных тэарэтыкаў прававога пазітывізму, заснавальнік канцэпцыі канстытуцыйнага суду і канстытуцыйнага кантролю, заснавальнік і суддзя першага такога суда - Канстытуцыйнага суда Аўстрыі.

Асноўныя працы на нямецкай мове[правіць | правіць зыходнік]

  • Die Staatslehre des Dante Alighieri (Wien, 1905)
  • Hauptprobleme der Staatsrechtslehre (1911, 2. Aufl. 1923)
  • Vom Wesen und Wert der Demokratie (1920, 2. Aufl. 1929)
  • Österreichisches Staatsrecht (1923)
  • Allgemeine Staatslehre (1925)
  • Die philosophischen Grundlagen der Naturrechtslehre und des Rechtspositivismus (1928)
  • Reine Rechtslehre (1934; 2. Aufl. 1960)
  • Vergeltung und Kausalität (1941, опубл. 1946)
  • Was ist Gerechtigkeit? (Wien, 1953)
  • Sozialismus und Staat. Eine Untersuchung der politischen Theorie des Marxismus, Wien 1965
  • Allgemeine Theorie der Normen (1979, посм.)

Асноўныя працы на англійскай мове[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Hans Kelsen — 2009.
  2. Hans Kelsen // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Hans Kelsen // Internet Philosophy Ontology project Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. Hans Kelsen // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  5. The Fine Art Archive — 2003. Праверана 1 красавіка 2021.
  6. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
  7. а б в Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]