Даўжыня цела 12-51 см (і больш). Пярэднія канечнасці 5-пальцавыя, заднія 4-пальцавыя; падэшвы пакрытыя валасамі.
У самастойны атрад былі выдзелены толькі ў сяр. ХХ ст.; да гэтага іх лічылі падатрадам грызуноў, ад якіх яны прынцыпова адрозніваюцца наяўнасцю двух пар разцоў у верхняй сківіцы (пярэднія буйныя, долатападобныя; ззаду, непасрэдна за імі, размяшчаецца пара больш дробных разцоў, круглявых або авальных у сячэнні); маюцца таксама істотныя адрозненні ў будове ўнутраных органаў. Разцы растуць пастаянна на працягу ўсяго жыцця жывёлы; эмаль на іх пярэдняй паверхні значна таўшчэйшая, чым на задняй, таму зубы сціраюцца нераўнамерна і рэжучы край заўсёды востры. Іклы адсутнічаюць, паміж разцамі і шчочнымі зубамі вялікі прамежак.
Паходзяць, відаць, ад прымітыўных насякомаедных у канцы крэйдавага перыяду. Найбольш старажытныя знаходкі — у адкладах верхняга палеацэна. У атрадзе 2 сучасных сямействы, якія моцна адрозніваюцца па памерах і вонкавым выглядзе — пішчухавыя і зайцавыя.
Пашыраны ўсесветна, акрамя Антарктыды, поўдня Паўднёвай Амерыкі, Мадагаскара і шэрагу іншых астравоў. Зайцавыя паспяхова акліматызаваны ў Аўстраліі, Новай Зеландыі і на некаторых акіянічных астравах. Засяляюць розныя ландшафты — ад арктычных тундраў да трапічных лясоў і пустыняў; у горы паднімаюцца да альпійскага і субальпійскага паясоў.
