Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар цыстэрцыянцаў (Мазыр)
Касцёл | |
Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар цыстэрцыянцаў | |
---|---|
52°01′51″ пн. ш. 29°18′06″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Беларусь |
Горад | Мазыр |
Канфесія | Рымска-каталіцкая царква |
Ордэнская прыналежнасць | цыстэрцыянцы |
Архітэктурны стыль | барока |
Дата заснавання | 1711 |
Дата скасавання | 1842 |
Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар цыстэрцыянцаў — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе Мазыры. Размяшчаецца на паўднёва-ўсходняй ускраіне горада, на вуліцы Гогаля 98, у былым прадмесці Кімбараўка (цяпер тэрыторыя мэблевай фабрыкі).
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
У 1711 годзе сродкі на стварэнне кляштара ахвяраваў навагрудскі кашталян Антоній Аскерка, у 1740-я і 1780-я гады яго мецэнатамі выступалі Рафаіл Алаіз і Казімір Мацей Аскеркі. У 1717 годзе кароль Рэчы Паспалітай Аўгуст II ахвяраваў кляштару 30 валок зямлі, а Аўгуст III у 1742 годзе яшчэ 20.
У 1730 годзе да кляштара адносіліся капліцы ў вёсках Кочышчы, Кузьмічы, Нароўля, Новікі, Санюкі, Юзафаўка. Пры кляштары дзейнічала школа (у 1819 годзе было 10 вучняў), бібліятэка ў 850 тамоў. У 1825 годзе манахі мелі юрыздыку ў Кімбараўцы з шасцю дамамі, вёскі Новікі і Юхнаўка (18 дымоў), 24 валокі зямлі ворнай і падлесам.
У 1864 годзе кляштар быў скасаваны, касцёл прыстасаваны пад праваслаўную царкву.
Архітэктура[правіць | правіць зыходнік]
Касцёл з’яўляўся творам архітэктуры барока. Галоўны фасад быў завершаны франтонам плаўнага ўвагнута-пукатага абрысу з бакавымі валютамі. Плоскасць фасада крапавалася высокімі пілястрамі, паміж якімі на другім ярусе ў арачных экседрах былі размешчаны скульптуры святых. Пасярод чарапічнага даху на васьмігранным барабане ўзносіўся цыбулепадобны купал з ліхтаром. Неф завяршала паўкруглая апсіда. Уваход быў вырашаны пяцігранным прытворам-барбаканам.
Перад храмам стаяла мураваная брама адзінай з ім архітэктурна-стылёвай трактоўкі. З правага боку ад брамы адасоблена стаяла мураваная двух’ярусная чатырохгранная званіца пад двухсхільным пакрыццём. Мела насычаную пластычную трактоўку.
Трохпавярховы жылы корпус захаваў рысы архітэктуры барока: рустоўка, тонкапрафіляваныя карнізы, скругленыя вуглы аб’ёмаў, пілястравая крапоўка. Памяшканні перакрыты крыжовымі скляпеннямі[1].
Хрышчаныя ў касцёле[правіць | правіць зыходнік]
- Атон Ігнатавіч Горват, буйны землеўласнік Расійскай імперыі і Беларусі, мінскі губернскі маршалак (1847—1853)
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Кулагін А. М. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін