Кузня з Клочкава

Кузня з вёскі Клочкава
	Славутасць
Кузня з вёскі Клочкава
	53°49′46″ пн. ш. 27°22′21″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Месцазнаходжанне	Клочкава (першапачаткова),; Беларускі дзяржаўны музей народнай архітэктуры і побыту
Тып будынка	кузня
Архітэктурны стыль	беларускае народнае дойлідства
Дата пабудовы	1919 год
Статус	Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 612Г000390шыфр 612Г000390
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кузня пачатку XX стагоддзя з в. Клочкава Маладзечанскага раёна Мінскай вобласці. Перанесена ў Беларускі дзяржаўны музей народнай архітэктуры і побыту ў в. Азярцо^[1], дзе прадстаўлена ў экспазіцыі «Цэнтральная Беларусь».

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Пабудавана ў 1919 годзе Вялем Уладзімірам Антонавічам. Уладзімір Вяль нарадзіўся ў сям'і, дзе было шасцёра дзяцей. Зямлі на ўсіх не хапала, і бацька вырашыў навучаць сваіх малодшых сыноў рамяству. З 14 год Уладзімір Вяль вучыўся кавальству ў г. Смаргоні. У 1919 годзе на сямейнай радзе было вырашана пабудаваць сваю кузню. Яе паставілі каля дарогі на ўскрайку вёскі на спецыяльна выкупленым невялікім зямельным участку. Абсталяванне і інструменты набылі ў знаёмага каваля, мех і горан каваль зрабіў сам. Уладзімір Вяль працаваў на заказ, абслугоўваў вырабамі сваю і суседнія вёскі^[2].

Архітэктура[правіць | правіць зыходнік]

Кузня ўяўляе сабой невялікую зрубную пабудову, накрытую двухсхільнай цёсавай страхой з вільчыкавым бервяном. Франтон з дыляў, падлога земляная^[1].

Унутранае абсталяванне кузні: злева размешчаны мех, па цэнтры — горан, справа пляцоўка для захоўвання драўніннага вуголля. Перад горанам стаіць дубовая калода з кавадлам. Для гартавання вырабаў выкарыстоўваюцца ночвы. Справа каля вакенца размешчаны слясарны варштат, на якім ляжаць інструменты і кавальскія вырабы. Побач з варштатам пастаўлена калода з вінтавымі абцугамі. Злева ад дзвярэй на сцяну прымацаваны свідравальны станок^[2].