Лазар Майсеевіч Кагановіч

Лазар Майсеевіч Кагановіч
Міністр прамысловасці будаўнічых матэрыялаў СССР 3 верасня 1956 — 10 мая 1957
Папярэднік	Павел Аляксандравіч Юдзін
Пераемнік	Іван Аляксандравіч Грышманоў
Старшыня Дзяржаўнага камітэта Савета міністраў СССР па працы і заработнай плаце 24 мая 1955 — 6 чэрвеня 1956
Папярэднік	Пасада заснавана
Пераемнік	Аляксандр Пятровіч Волкаў
Член Прэзідыума ЦК КПСС 16 кастрычніка 1952 — 29 чэрвеня 1957
Старшыня Дзяржаўнага камітэта Савета міністраў СССР па матэрыяльна-тэхнічным забеспячэнні народнай гаспадаркі 9 студзеня 1948 — 10 кастрычніка 1952
Папярэднік	Пасада заснавана
Пераемнік	Іван Рыгоравіч Кабаноў
Першы сакратар ЦК КП(б) Украіны 3 сакавіка 1947 — 26 снежня 1947
Папярэднік	Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў
Пераемнік	Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў
Міністр прамысловасці будаўнічых матэрыялаў СССР 19 сакавіка 1946 — 6 сакавіка 1947
Папярэднік	Пасада заснавана
Пераемнік	Сямён Захаравіч Гінзбург
Народны камісар шляхоў зносін СССР 26 лютага 1943 — 20 снежня 1944
Папярэднік	Андрэй Васільевіч Хрулёў
Пераемнік	Іван Уладзіміравіч Кавалёў
Народны камісар нафтавай прамысловасці СССР 12 кастрычніка 1939 — 3 ліпеня 1940
Папярэднік	Пасада заснавана
Пераемнік	Іван Карнеевіч Седзін
Народны камісар шляхоў зносін СССР 5 красавіка 1938 — 25 сакавіка 1942
Папярэднік	Аляксей Венедыктавіч Бакулін
Пераемнік	Андрэй Васільевіч Хрулёў
Народны камісар цяжкай прамысловасці СССР 22 жніўня 1937 — 24 студзеня 1939
Папярэднік	Валерый Іванавіч Межлаўк
Пераемнік	Пасада скасавана
Народны камісар шляхоў зносін СССР 28 лютага 1935 — 22 жніўня 1937
Папярэднік	Андрэй Андрэевіч Андрэеў
Пераемнік	Аляксей Венедыктавіч Бакулін
Старшыня Камісіі партыйнага кантролю УКП(б) 10 лютага 1934 — 28 лютага 1935
Папярэднік	Ян Эрнеставіч Рудзутак як старшыня ЦКК РКП(б) — УКП(б)
Пераемнік	Мікалай Іванавіч Яжоў
Першы сакратар Маскоўскага гарадскога камітэта УКП(б) 25 лютага 1931 — 16 студзеня 1934
Папярэднік	Карл Янавіч Баўман
Пераемнік	Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў
Першы сакратар Маскоўскага абласнога камітэта УКП(б) 22 красавіка 1930 — 7 сакавіка 1935
Папярэднік	Карл Баўман
Пераемнік	Мікіта Хрушчоў
Генеральны сакратар ЦК КП(б) Украіны 7 красавіка 1925 — 14 ліпеня 1928
Папярэднік	Эмануіл Іонавіч Квірынг
Пераемнік	Станіслаў Вікенцьевіч Касіёр
Нараджэнне	10 (22) лістапада 1893 Дзіброва, Радамысльскі павет[d], Кіеўская губерня, Расійская імперыя
Смерць	25 ліпеня 1991(1991-07-25)[…] (97 гадоў) Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Веравызнанне	атэізм
Партыя	РКП(б) (з 1911-1961)
Член у	Палітбюро ЦК КПСС Усерасійскі цэнтральны выканаўчы камітэт Таварыства старых бальшавікоў
Аўтограф
Узнагароды	Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.» Медаль «У памяць 800-годдзя Масквы» Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лазар Майсеевіч Кагановіч (руск.: Лазарь Моисеевич Каганович; 10 (22) лістапада 1893, вёска Кабаны, цяпер Чарнобыльскі раён, Кіеўская вобласць, Украіна — 25 ліпеня 1991) — расійскі рэвалюцыянер, савецкі дзяржаўны і партыйны дзеяч, блізкі паплечнік Сталіна. Кандыдат у члены ЦК РКП(б) (1923—1924), член ЦК партыі (1924—1957), член Аргбюро ЦК УКП(б) (1924—1925, 1928—1946), сакратар ЦК УКП(б) (1924—1925 , 1928—1939), кандыдат у члены Палітбюро ЦК УКП(б) (1926—1930), член Палітбюро (Прэзідыума) ЦК (1930—1957).

Біяграфія

Нарадзіўся ў беднай яўрэйскай сям’і. У 13-гадовым узросце з’ехаў у пошуках заробку ў горад Кіеў, дзе ўладкаваўся на гарбарны завод. 1911 залучаны ў рэвалюцыйны рух старэйшым братам Міхаілам. Член РСДРП (б) з 1911 года. Прымаў актыўны ўдзел у працы прафсаюза гарбароў.

У 1915 годзе Лазар Кагановіч арыштаваны і высланы ў родную вёску Кабаны, пасля чаго перайшоў на нелегальнае становішча і разам з жонкай Марыяй перабраўся ў Юзаўку (з 1924 года — горад Данецк), дзе пасля Лютаўскай рэвалюцыі стаў намеснікам старшыні Юзаўскага Савета і старшынёй саюза гарбароў.

Вясной 1917 года Кагановіч па заданні партыі накіраваны ў войска для прапагандысцкай працы. У сакавіку-красавіку 1917 года ён старшыня ваеннай арганізацыі бальшавікоў у Самары. У чэрвені 1917 гады прымае ўдзел у пасяджэннях Усерасійскай канферэнцыі ваенных арганізацый пры ЦК РСДРП (б) у Петраградзе, дзе яго абіраюць у склад Усерасійскага бюро ваенных арганізацый.

Пасля вяртання з войска, Кагановіча зноў арыштоўваюць і накіроўваюць на фронт, але ў Гомелі намаганнямі мясцовых бальшавікоў яго вызваляюць, і са жніўня 1917 года ён становіцца ў Гомелі старшынёй Палескага камітэта РСДРП (б), што адыграла значную ролю ў прыходзе бальшавікоў да ўлады у Гомелі і Магілёве.

Пасля Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі Л. М. Кагановіч становіцца адным з арганізатараў стварэння Чырвонай Арміі: у 1918 годзе ён камісар арганізацыйна-агітацыйнага аддзела Усерасійскай калегіі па арганізацыі Чырвонай Арміі, што дазволіла яму ўсталяваць асабістыя сувязі з шэрагам вядомых бальшавікоў.

У сярэдзіне лета 1918 года Кагановіч накіраваны ў Ніжні Ноўгарад, які стаў прыфрантавым горадам у сувязі з прасоўваннем частак чэхаславацкага корпуса. Тут, з мая 1918 г. па жнівень 1919 года, ён займаў пасады старшыні Ніжагародскага губернскага Камітэта РКП (б) і губернскага Выканаўчага Камітэта.

Кіраўнік партыйнай арганізацыі Масквы і вобласці (1930—35). У 1925—28 і ў 1947 1-ы сакратар ЦК КП(б) Украіны. У 1935—44 нарком шляхоў зносін, з 1938 намеснік старшыні СНК СССР. У Вялікую Айчынную вайну член Дзяржаўнага камітэта абароны (з 1942) і ваеннага саветаў шэрагу франтоў. Намеснік старшыні СНК (1944—46) і СМ СССР (1946—57).

Нясе асабістую адказнасць за масавыя рэпрэсіі 1930 — пач. 1950-х гадоў.

У 1957 годзе абвешчаны членам «антыпартыйнай групы», зняты з усіх пасад. У 1961 годзе выключаны з КПСС.

Спасылкі

• Лазар Майсеевіч Кагановіч на сайце «Героі краіны»
• Кагановіч, Лазар Майсеевіч (нявызн.). «Даведнік па гісторыі Камуністычнай партыі і Савецкага Саюза 1898—1991».