Міхаіл Багданавіч Барклай дэ Толі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міхаіл Багданавіч Барклай дэ Толі
ням.: Michael Andreas Barclay de Tolly
руск.: Михаил Богданович Барклай-де-Толли
ваенны міністр[d] (Расійская імперыя)
з 1810

Нараджэнне 16 (27) снежня 1761
Смерць 14 (26) мая 1818 (56 гадоў)
Месца пахавання
Бацька Weinhold Gotthard Barclay de Tolly[d]
Жонка Helene Barclay de Tolly[d]
Дзеці Magnus, Fürst Barclay de Tolly[d]
Член у
Дзейнасць афіцэр, палітык
Прыналежнасць Расійская імперыя
Род войскаў Руская імператарская армія
Званне Генерал-фельдмаршал (Расія)
Камандаваў Governor-General of Finland[d] і Ваеннае міністэрства Расійскай імперыі[d]
Бітвы
Узнагароды
камандор ваеннага ордэна Марыі Тэрэзіі ордэн Святога апостала Андрэя Першазванага Order of St. George, 1st class Order of St. George, 2nd class Order of St. George, 3rd class ордэн Святога Георгія IV ступені ордэн Святога Уладзіміра I ступені кавалер Ордэна Святога Аляксандра Неўскага ордэн Святога Уладзіміра 2 ступені ордэн Святой Ганны I ступені ордэн Святога Уладзіміра 4 ступені ордэн Чорнага арла ордэн Чырвонага арла кавалер Вялікага крыжа ордэна Ганаровага легіёна Кавалер ордэна Святога Людовіка Knight Grand Cross of the Order of the Bath ордэн Мяча Knight Grand Cross of the Military Order of William ваенны ордэн Святога Генрыха залатая зброя «За храбрасць» Cross For battle of Eylau Cross "For the Capture of Ochakov"
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Багданавіч Барклай дэ Толі (ням.: Michael Andreas Barclay de Tolly, 24 снежня 1761, маёнтак Помуш, цяпер у Пакруойскім раёне Літвы — 25 мая 1818) — расійскі палкаводзец і дзяржаўны дзеяч, генерал-фельдмаршал (1814).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Выхадзец з шатландскага роду, які ў 17 стагоддзі перасяліўся ў Прыбалтыку.

Удзельнік руска-турэцкай (1787—1791) і руска-шведскай (1788—1990) войнаў, т.зв. Польскай кампаніі (1792—1794) — задушэння паўстання Т.Касцюшкі (штурм Вільні, знішчэнне атрада С.Грабоўскага каля Гродна).

Камандзір дывізіі, корпуса ў руска-пруска-французскую (1806—1807) і руска-шведскую (1808—1809) войны. З мая 1809 года галоўнакамандуючы фінляндскай арміяй і генерал-губернатар Фінляндыі. З 1810 года член Дзяржаўнага савета. У студзені 1810-верасні 1812 ваенны міністр, адначасова камандаваў 1-й Заходняй арміяй, сфарміраванай у Літве і Заходняй Беларусі (сакавік-верасень 1812). У час вайны 1812 года да 17 жніўня фактычна кіраваў баявымі дзеяннямі расійскіх войскаў, у Барадзінскай бітве 1812 года камандаваў правым флангам і цэнтрам баявога парадку. У замежных паходах рускай арміі 1813—1814 гадах галоўнакамандуючы руска-прускай арміяй. З 1815 года галоўнакамандуючы 1-й расійскай арміяй. У 1817 годзе суправаджаў цара Аляксандра І у яго падарожжы па Беларусі; выступаў супраць ваенных пасяленняў.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — 480 с. іл.