Міхаіл Багданавіч Барклай дэ Толі

Міхаіл Багданавіч Барклай дэ Толі
ням.: Michael Andreas Barclay de Tolly руск.: Михаил Богданович Барклай-де-Толли
Нараджэнне	16 (27) снежня 1761 Pomautsch[d], Pašvitinys Eldership[d], Пакруойіскі раён, Літва
Смерць	14 (26) мая 1818 (56 гадоў) Чарняхоўск, Усходняя Прусія
Месца пахавання	Mausoleum of Barclay de Tolly[d]
Бацька	Weinhold Gotthard Barclay de Tolly[d]
Жонка	Helene Barclay de Tolly[d]
Дзеці	Magnus, Fürst Barclay de Tolly[d]
Член у	Акадэмія карысных навук у Эрфурце[d]
Дзейнасць	афіцэр, палітык
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Род войскаў	Руская імператарская армія
Званне	генерал-фельдмаршал
Камандаваў	Governor-General of Finland[d] і Ваеннае міністэрства Расійскай імперыі[d]
Бітвы	Напалеонаўскія войны Siege of Ochakov[d] Любанскі бой Бітва пад Прагай, 1794 Battle of Pułtusk[d] Battle of Eylau[d] Смаленская бітва[d] Барадзінская бітва Q4337456? Battle of Bautzen[d] Battle of Dresden[d] Battle of Kulm[d] Бітва народаў[d] Battle of La Rothière[d] Battle of Arcis-sur-Aube[d] Battle of Fère-Champenoise[d] Узяцце Парыжа, 1814
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Багданавіч Барклай дэ Толі (ням.: Michael Andreas Barclay de Tolly, 24 снежня 1761, маёнтак Помуш, цяпер у Пакруойскім раёне Літвы — 25 мая 1818) — расійскі палкаводзец і дзяржаўны дзеяч, генерал-фельдмаршал (1814).

Біяграфія

Выхадзец з шатландскага роду, які ў 17 стагоддзі перасяліўся ў Прыбалтыку.

Удзельнік руска-турэцкай (1787—1791) і руска-шведскай (1788—1990) войнаў, т.зв. Польскай кампаніі (1792—1794) — задушэння паўстання Т.Касцюшкі (штурм Вільні, знішчэнне атрада С.Грабоўскага каля Гродна).

Камандзір дывізіі, корпуса ў руска-пруска-французскую (1806—1807) і руска-шведскую (1808—1809) войны. З мая 1809 года галоўнакамандуючы фінляндскай арміяй і генерал-губернатар Фінляндыі. З 1810 года член Дзяржаўнага савета. У студзені 1810-верасні 1812 ваенны міністр, адначасова камандаваў 1-й Заходняй арміяй, сфарміраванай у Літве і Заходняй Беларусі (сакавік-верасень 1812). У час вайны 1812 года да 17 жніўня фактычна кіраваў баявымі дзеяннямі расійскіх войскаў, у Барадзінскай бітве 1812 года камандаваў правым флангам і цэнтрам баявога парадку. У замежных паходах рускай арміі 1813—1814 гадах галоўнакамандуючы руска-прускай арміяй. З 1815 года галоўнакамандуючы 1-й расійскай арміяй. У 1817 годзе суправаджаў цара Аляксандра І у яго падарожжы па Беларусі; выступаў супраць ваенных пасяленняў.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — 480 с. іл.