Парламенцкія выбары ў Фінляндыі (1924)
| 1-2 красавіка 1924 | |||
|---|---|---|---|
| Яўка: | 57.41 % | ||
.jpg) |
.jpg) |
 | |
| Кандыдат: | Вяйнё Танер | Пека Хейкінен | Анці Туленхейма |
| Партыя: | СДП | Аграрны саюз | Нацыянальная кааліцыя |
| Месцаў атрымана: | 60 (▲7) | 44 (▼1) | 38 (▲3) |
| Галасоў: | 255 068 (29.02 %) |
177 982 (20.25 %) |
166 880 (18.99 %) |
| Змена долі галасоў: | ▲3.96 % | ▼0.02 % | ▲0.84 % |
 | |||
| Кандыдат: | Эрык фон Рэцціг | Оскары Мантэрэ | |
| Партыя: | Шведская народная партыя | Выбарчая арганізацыя сацыялістычных рабочых і дробных фермераў | Нацыянальная прагрэсіўная партыя |
| Месцаў атрымана: | 23 (▼2) | 18 (▼9) | 17 (▲2) |
| Галасоў: | 105 733 (12.03 %) |
91 839 (10.45 %) |
79 937 (9.09 %) |
| Змена долі галасоў: | ▼0.38 % | ▼4.36 % | ▼0.12 % |
Парламенцкія выбары ў Фінляндыі 1-2 красавіка 1924 года[1]. Нягледзячы на тое, што сацыял-дэмакратычная партыя, заняўшы 60 з 200 месцаў, засталася найбуйнейшай у парламенце, Лаўры Інгман з Нацыянальнай кааліцыі ў маі 1924 года сфарміраваў урад правацэнтрысцкай большасці. Ён заставаўся нязменным да выхаду аграрыяў у лістападзе 1924 года. Яўка выбаршчыкаў склала 57,4 %[2].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Прэзідэнт Каарла Юха Стольберг вырашыў распусціць парламент у студзені 1924 года і арганізаваць датэрміновыя выбары ў красавіку 1924 года, бо са жніўня 1923 года ў парламенце бракавала 27 членаў пасля арышту дэпутатаў-камуністаў, падазраваных у дзяржаўнай здрадзе. У снежні 1923 года і студзені 1924 года сацыял-дэмакраты пагражалі выйсці з парламента, калі не адбудуцца датэрміновыя выбары. Прэм’ер-міністр Кюёсці Каліа выступіў супраць роспуску, верны сваім парламенцкім прынцыпам, і падаў у адстаўку пасля таго, як Стольберг заявіў, што распусціць парламент. Пасля адстаўкі Каліа, Столберг прызначыў часовы ўрад дзяржаўных служачых на чале з прафесарам Айма Каяндэрам з прагрэсіўнай партыі. Зямельная рэформа 1922 года была праведзена з ініцыятывы прэм’ер-міністра Каліа. Прадстаўнікі Нацыянальнай кааліцыі рабіліся ўсё больш правымі і менш рэфарматарскімі. Прагрэсіўная партыя губляла галасы на карысць кааліцыі і аграрыяў, а іх вобраз дробнабуржуазнага гарадскога лібералізму губляў сваю прывабнасць у Фінляндыі, якая ўсё яшчэ была моцна аграрнай[3][4].
Вынікі[правіць | правіць зыходнік]
 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Партыя | Галасы | % | Месцы | +/– | |
| Сацыял-дэмакратычная партыя Фінляндыі | 255 068 | 29.02 | 60 | +7 | |
| Аграрны саюз | 177 982 | 20.25 | 44 | -1 | |
| Нацыянальная кааліцыя | 166 880 | 18.99 | 38 | +3 | |
| Шведская народная партыя | 105 733 | 12.03 | 23 | -2 | |
| Выбарчая арганізацыя сацыялістычных рабочых і дробных фермераў | 91 839 | 10.45 | 18 | -9 | |
| Нацыянальная прагрэсіўная партыя | 79 937 | 9.09 | 17 | +2 | |
| Сялянская народная партыя | 456 | 0.05 | 0 | Новая | |
| Іншыя | 1 046 | 0.12 | 0 | – | |
| Сума | 878 941 | 100.00 | 200 | 0 | |
| Сапраўдныя галасы | 878 941 | 99.45 | |||
| Несапраўдныя/незапоўненыя галасы | 4 884 | 0.55 | |||
| Усе галасы | 883 825 | 100.00 | |||
| Зарэгістравана выбаршчыкаў/яўка | 1 539 393 | 57.41 | |||
| Крыніца: Nohlen & Stöver | |||||
Зноскі
- ↑ Dieter Nohlen & Philip Stöver (2010) Elections in Europe: A data handbook, p606 ISBN 978-3-8329-5609-7
- ↑ Nohlen & Stöver, p613
- ↑ Sakari Virkkunen, Finland’s Presidents I / Suomen presidentit I, Helsinki: WSOY, 1994
- ↑ Seppo Zetterberg et al., eds., A Small Giant of the Finnish History / Suomen historian pikkujättiläinen, Helsinki: WSOY, 2003
  Выбары і рэферэндумы ў Фінляндыі | |
|---|---|
| Парламенцкія выбары | |
| Мясцовыя выбары | |
| Акружныя выбары | |
| Прэзідэнцкія выбары | |
| Выбары ў Еўрапейскі парламент | |
| Саамскія парламенцкія выбары | |
| Рэферэндумы | |
На выбарах у дужках не праводзілася ўсеагульнага галасавання | |