Рафагаць Махмутавіч Хабібулін
Рафагаць Махмутавіч Хабібулін | |
---|---|
руск.: Ряфагать Махмутович Хабибуллин татар.: Рәфәгат Мәхмүт Улы Хәбибуллин | |
![]() | |
Дата нараджэння | 28 сакавіка 1965 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 8 ліпеня 2016 (51 год) |
Месца смерці | |
Альма-матар | |
Прыналежнасць | Расія |
Род войскаў | Паветрана-касмічныя сілы Расійскай Федэрацыі |
Званне | палкоўнік |
Бітвы/войны | |
Узнагароды і званні | |
![]() |
Рафагаць Махмутавіч Хабібулін (руск.: Ряфагать Махмутович Хабибуллин, татар.: Рәфәгат Мәхмүт Улы Хәбибуллин; 28 сакавіка 1965 — 8 ліпеня 2016) — расійскі ваенны лётчык, камандзір 55-га асобнага верталётны палка армейскай авіяцыі Паўднёвай ваеннай акругі, удзельнік ваеннай аперацыі ў Сірыі, Герой Расійскай Федэрацыі (пасмяротна)[1].
На момант сваёй гібелі меў налёт больш за 3300 гадзін, з іх на выкананне баявых задач — больш 2800. Выканаў больш за 2000 баявых вылетаў. Удзельнік двух чачэнскіх кампаній, асяціна-інгушскага канфлікту, вайны ў Паўднёвай Асеціі (2008)[2].
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся 28 сакавiка 1965 года ў вёсцы Вязовы Гай Старакулаткінскага раёна Ульянаўскай вобласці. Татарын.
Скончыўшы мясцовую сярэднюю школу, вырашыў стаць лётчыкам. Адправіўся паступаць у Качынскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў. У лётчыкі не прайшоў па здароўі і вырашыў паступаць у Разанскае вышэйшае паветрана-дэсантнае каманднае вучылішча, аднак і туды не прайшоў па конкурсе.
Восенню быў прызваны ў Савецкую армію і накіраваны ў Цэнтральную групу войск у чэхаславацкі горад Зволен у 30-ю гвардзейскую мотастралковую Іркуцка-Пінскую дывізію. Службу праходзіў радавым у 1983—1984 гадах у разведроце зенітна-ракетнага палка. Праз паўтара года службы падаў рапарт з просьбай накіраваць яго ў Сызранскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў, і неўзабаве яго просьба была задаволена.
Скончыўшы ў 1988 годзе вучылішча, у званні лейтэнанта Рафагаць Хабібулін быў накіраваны для праходжання службы ў 55-й Севастопальскі верталётны полк, які ў маі 1992 года стаў грунтавацца на аэрадроме паблізу горада Караноўск Краснадарскага краю.
Увосень 1992 года Хабібулін удзельнічаў у асяціна-інгушскім канфлікце. У 1993—1994 гадах быў камандзіраваны на баявыя дзеянні ў зоне грузіна-абхазскага канфлікту.
У 1994 годзе прымаў удзел у першай чачэнскай кампаніі, дзе атрымаў цяжкае раненне. На працягу васьмі месяцаў знаходзіўся ў шпіталях, пасля ўрачэбна-лётнай камісіі капітан Хабібулін вярнуўся ў строй. Выконваў баявыя задачы на тэрыторыі Чачэнскай Рэспублікі да канца 1996 года, затым прымаў удзел у падтрыманні міру ў зоне грузіна-абхазскага канфлікту.
У 1999 годзе стаў удзельнікам другой чачэнскай кампаніі, атрымаў званне маёра.
У 2005 годзе скончыў Ваенна-паветраную акадэмію імя Ю. А. Гагарына[3].
Пасля завяршэння Чачэнскай вайны, да лета 2008 года працягнуў службу ў Расійскай арміі, выконваў абавязкі камандзіра асобнага верталётны палка на аэрадроме Ханкала ў Чачэнскай Рэспубліцы.
У жніўні 2008 года прымаў удзел у грузіна-паўднёваасяцінскім узброеным канфлікце, стаў падпалкоўнікам. У жніўні 2009 года, калі на базе асобнага верталётны палка і штурмавога авіяцыйнага палка была створана Будзёнаўская авіяцыйная база 1-й катэгорыі, палкоўнік Рафагаць Хабібулін стаў намеснікам камандзіра па лётнай падрыхтоўцы авіяцыйнай базы.
У 2012 годзе, будучы камандзірам 393-й Севастопальскай авіяцыйнай базы армейскай авіяцыі, палкоўнік Хабібулін з рук Прэзідэнта Расіі атрымаў ордэн Кутузава, якім ваенная база была ўзнагароджана «за паспяховае выкананне баявых заданняў камандавання і праяўленыя пры гэтым асабістым складам базы мужнасцi і гераізму».
Хабібулін загінуў 8 ліпеня 2016 года падчас ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі разам з лётчыкам-інструктарам Яўгенам Далгінам над горадам Пальміра, калі яны здзяйсняючы аблёт на сірыйскім верталёце Мі-25 (экспартны варыянт верталёта Мі-24), атакавалі атрад баевікоў тэрарыстычнай групоўкі «Ісламская дзяржава», якія прарвалі абарону сірыйскіх войскаў. Дзякуючы пілотам наступленне паўстанцаў было сарвана. На зваротным курсе агнём з зямлі верталёт быў падбіты ісламістамі і зваліўся ў раёне, падкантрольным сірыйскай урадавай арміі.
На момант сваёй гібелі падрыхтаваў 28 лётчыкаў да вядзення баявых дзеянняў у горнай мясцовасці з пасадкамі на высакагорныя пляцоўкі да 3000 метраў. Меў налёт больш 3300 гадзін, з іх на выкананне баявых задач — больш 2800 гадзін. Выканаў больш за 2000 баявых вылетаў. Ён валодаў усімі тыпамі і мадыфікацыямі верталётаў Мі-8, Мі-24 і Мі-28Н і быў дасведчаным лётчыкам-снайперам расійскіх ВПС.
Цырымонія развітання адбылася ў Караноўску, пасля чаго яго цела было дастаўлена на радзіму. Пахаванне прайшло 12 ліпеня ў яго роднай вёсцы Вязовы Гай[4].
Памяць[правіць | правіць зыходнік]
Яго імем названы вуліца ў Краснадары[5], вуліца і школа на радзіме лётчыка — у вёсцы Вязовы Гай.
28 сакавіка 2017 года на алеі Славы горада Караноўск Краснадарскага краю ўстаноўлены бюст[6].
12 ліпеня 2017 года адкрыты бюст у Старакулаткінскай сярэдняй школе № 2 Ульянаўскай вобласці.
13 ліпеня 2017 года адкрыты бюст у сяле Вязовы Гай, дзе пахаваны лётчык[7].
У ліпені 2017 года імя Р. Хабібуліна прысвоена верталёту армейскай авіяцыі Мі-8АМТШ Паўднёвага ваеннай акругі[8].
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Герой Расійскай Федэрацыі (28 ліпеня 2016)
- Ордэн «За заслугі перад Айчынай» IV ступені з мячамі
- Два ордэны Мужнасці (1995, 2008)
- Ордэн «За ваенныя заслугі»
- 20 ведамасных і юбілейных медалёў
- Ордэн «За праяўленую мужнасць» (Ульянаўская вобласць)
Указам губернатара Ульянаўскай вобласці маці палкоўніка Хабібуліна Гальжыган Хабібуліна ўзнагароджана ганаровым знакам Ульянаўскай вобласці «За веру і цноту» за годнае выхаванне сына, забеспячэнне духоўна-маральнага развіцця і фарміраванне высокай грамадзянскай і актыўнай жыццёвай пазіцыі[9].
Зноскі
- ↑ Губернатор Сергей Морозов выступил с инициативой назвать именем Героя России Ряфагатя Хабибуллина одно из новых воздушных судов, выпускаемых в Ульяновской области
- ↑ Авиационный форпост . old.redstar.ru. Праверана 28 верасня 2016.
- ↑ Вдове погибшего в Сирии псковского летчика дадут квартиру и работу . Праверана 28 верасня 2016.
- ↑ С погибшим в Сирии летчиком Хабибуллиным простились в Сызрани, где он окончил училище . Праверана 28 верасня 2016.
- ↑ В Краснодаре появилась улица в честь погибшего в Сирии лётчика Хабибуллина(руск.) , RT на русском . Праверана 22 снежня 2016.
- ↑ На Кубани установлен бюст Героя России полковника Ряфагатя Хабибуллина, погибшего в Сирии при исполнении служебного долга : Министерство обороны Российской Федерации
- ↑ В одной из школ Ульяновской области установили бюст Героя России полковника Ряфагатя Хабибуллина : Министерство обороны Российской Федерации
- ↑ Вертолету Ми-8АМТШ Южного военного округа будет присвоено имя Героя России Ряфагатя Хабибуллина : Министерство обороны Российской Федерации
- ↑ Погибшего в Сирии ульяновского летчика посмертно наградили орденом (руск.) (12 ліпеня 2016). Праверана 28 верасня 2016.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Рафагаць Махмутавіч Хабібулін на сайце «Героі краіны»
- Нарадзіліся 28 сакавіка
- Нарадзіліся ў 1965 годзе
- Нарадзіліся ва Ульянаўскай вобласці
- Памерлі 8 ліпеня
- Памерлі ў 2016 годзе
- Памерлі ў Сірыі
- Выпускнікі Ваенна-паветранай акадэміі імя Ю. А. Гагарына
- Героі Расійскай Федэрацыі
- Кавалеры ордэна Мужнасці
- Кавалеры ордэна «За ваенныя заслугі»
- Узнагароджаныя медалём «За бездакорную службу»
- Узнагароджаныя медалём «За бездакорную службу» 3 ступені
- Узнагароджаныя медалём «За ўмацаванне баявой садружнасці» (Мінабароны Расіі)
- Асобы
- Удзельнікі вайны ў Паўднёвай Асеціі (2008)
- Удзельнікі ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі
- Удзельнікі Першай чачэнскай вайны
- Удзельнікі Другой чачэнскай вайны