Перайсці да зместу

Рафагаць Махмутавіч Хабібулін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Рафагаць Махмутавіч Хабібулін
руск.: Ряфагать Махмутович Хабибуллин
татар.: Рәфәгат Мәхмүт Улы Хәбибуллин
Дата нараджэння 28 сакавіка 1965(1965-03-28)
Месца нараджэння
Дата смерці 8 ліпеня 2016(2016-07-08) (51 год)
Месца смерці
Альма-матар
Прыналежнасць Расія
Род войскаў Паветрана-касмічныя сілы Расійскай Федэрацыі
Званне палкоўнік
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Герой Расійскай Федэрацыі
Order "For Merit to the Fatherland", 4th class with Swords ордэн Мужнасці Order of Military Merit Medal for services in conducting the population census медаль «За бездакорную службу» III ступені Medal for distinguished military service, 1st class Medal for distinguished military service, 2nd class Medal "For Military Valour", 1st class Medal "For Military Valour", 2nd class медаль «За ўмацаванне баявой садружнасці» медаль «За вяртанне Крыма»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рафагаць Махмутавіч Хабібулін (руск.: Ряфагать Махмутович Хабибуллин, татар.: Рәфәгат Мәхмүт Улы Хәбибуллин; 28 сакавіка 1965 — 8 ліпеня 2016) — расійскі ваенны лётчык, камандзір 55-га асобнага верталётны палка армейскай авіяцыі Паўднёвай ваеннай акругі, удзельнік ваеннай аперацыі ў Сірыі, Герой Расійскай Федэрацыі (пасмяротна)[1].

На момант сваёй гібелі меў налёт больш за 3300 гадзін, з іх на выкананне баявых задач — звыш 2800. Выканаў больш за 2000 баявых вылетаў. Удзельнік двух чачэнскіх кампаній, асяціна-інгушскага канфлікту, вайны ў Паўднёвай Асеціі (2008)[2].

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 28 сакавіка 1965 года ў вёсцы Вязовы Гай Старакулаткінскага раёна Ульянаўскай вобласці. Татарын.

Скончыўшы мясцовую сярэднюю школу, вырашыў стаць лётчыкам. Адправіўся паступаць у Качынскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў. У лётчыкі не прайшоў па здароўі і вырашыў паступаць у Разанскае вышэйшае паветрана-дэсантнае каманднае вучылішча, аднак і туды не прайшоў па конкурсе.

Восенню быў прызваны ў Савецкую армію і накіраваны ў Цэнтральную групу войск у чэхаславацкі горад Зволен у 30-ю гвардзейскую мотастралковую Іркуцка-Пінскую дывізію. Службу праходзіў радавым у 1983—1984 гадах у разведроце зенітна-ракетнага палка. Праз паўтара года службы падаў рапарт з просьбай накіраваць яго ў Сызранскае вышэйшае ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў, і неўзабаве яго просьба была задаволена.

Скончыўшы ў 1988 годзе вучылішча, у званні лейтэнанта Рафагаць Хабібулін быў накіраваны для праходжання службы ў 55-ы Севастопальскі верталётны полк, які ў маі 1992 года стаў базавацца на аэрадроме паблізу горада Караноўск Краснадарскага краю.

Увосень 1992 года Хабібулін удзельнічаў у асяціна-інгушскім канфлікце. У 1993—1994 гадах быў камандзіраваны на баявыя дзеянні ў зоне грузіна-абхазскага канфлікту.

У 1994 годзе прымаў удзел у першай чачэнскай кампаніі, дзе атрымаў цяжкае раненне. На працягу васьмі месяцаў знаходзіўся ў шпіталях, пасля ўрачэбна-лётнай камісіі капітан Хабібулін вярнуўся ў строй. Выконваў баявыя задачы на ​​тэрыторыі Чачэнскай Рэспублікі да канца 1996 года, затым прымаў удзел у падтрыманні міру ў зоне грузіна-абхазскага канфлікту.

У 1999 годзе стаў удзельнікам другой чачэнскай кампаніі, атрымаў званне маёра.

У 2005 годзе скончыў Ваенна-паветраную акадэмію імя Ю. А. Гагарына[3].

Пасля завяршэння Чачэнскай вайны, да лета 2008 года працягнуў службу ў Расійскай арміі, выконваў абавязкі камандзіра асобнага верталётны палка на аэрадроме Ханкала ў Чачэнскай Рэспубліцы.

У жніўні 2008 года прымаў удзел у грузіна-паўднёваасяцінскім узброеным канфлікце, стаў падпалкоўнікам. У жніўні 2009 года, калі на базе асобнага верталётны палка і штурмавога авіяцыйнага палка была створана Будзёнаўская авіяцыйная база 1-й катэгорыі, палкоўнік Рафагаць Хабібулін стаў намеснікам камандзіра па лётнай падрыхтоўцы авіяцыйнай базы.

У 2012 годзе, будучы камандзірам 393-й Севастопальскай авіяцыйнай базы армейскай авіяцыі, палкоўнік Хабібулін з рук Прэзідэнта Расіі атрымаў ордэн Кутузава, якім ваенная база была ўзнагароджана «за паспяховае выкананне баявых заданняў камандавання і праяўленыя пры гэтым асабістым складам базы мужнасці і гераізму».

Хабібулін загінуў 8 ліпеня 2016 года падчас ваеннай аперацыі Расіі ў Сірыі разам з лётчыкам-інструктарам Яўгенам Далгінам над горадам Пальміра, калі яны, здзяйсняючы аблёт на сірыйскім верталёце Мі-25 (экспартны варыянт верталёта Мі-24), атакавалі атрад баевікоў тэрарыстычнай групоўкі «Ісламская дзяржава», якія прарвалі абарону сірыйскіх войскаў. Дзякуючы пілотам наступленне паўстанцаў было сарвана. На зваротным курсе агнём з зямлі верталёт быў падбіты ісламістамі і зваліўся ў раёне, падкантрольным сірыйскай урадавай арміі.

На момант сваёй гібелі падрыхтаваў 28 лётчыкаў да вядзення баявых дзеянняў у горнай мясцовасці з пасадкамі на высакагорныя пляцоўкі да 3000 метраў. Меў налёт больш за 3300 гадзін, з іх на выкананне баявых задач — больш за 2800 гадзін. Выканаў больш за 2000 баявых вылетаў. Ён валодаў усімі тыпамі і мадыфікацыямі верталётаў Мі-8, Мі-24 і Мі-28Н і быў дасведчаным лётчыкам-снайперам расійскіх ВПС.

Цырымонія развітання адбылася ў Караноўску, пасля чаго яго цела было дастаўлена на радзіму. Пахаванне прайшло 12 ліпеня ў яго роднай вёсцы Вязовы Гай[4].

Памяць

[правіць | правіць зыходнік]

Яго імем названы вуліца ў Краснадары[5], вуліца і школа на радзіме лётчыка — у вёсцы Вязовы Гай.

28 сакавіка 2017 года на алеі Славы горада Караноўск Краснадарскага краю ўстаноўлены бюст[6].

12 ліпеня 2017 года адкрыты бюст у Старакулаткінскай сярэдняй школе № 2 Ульянаўскай вобласці.

13 ліпеня 2017 года адкрыты бюст у сяле Вязовы Гай, дзе пахаваны лётчык[7].

У ліпені 2017 года імя Р. Хабібуліна прысвоена верталёту армейскай авіяцыі Мі-8АМТШ Паўднёвага ваеннай акругі[8].

1 кастрычніка 2020 года на сірыйскай авіябазе Хмеймім ўсталяваны бюст вайскоўца[9].

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
  • Герой Расійскай Федэрацыі (28 ліпеня 2016)
  • Ордэн «За заслугі перад Айчынай» IV ступені з мячамі
  • Два ордэны Мужнасці (1995, 2008)
  • Ордэн «За ваенныя заслугі»
  • 20 ведамасных і юбілейных медалёў
  • Ордэн «За праяўленую мужнасць» (Ульянаўская вобласць)

Указам губернатара Ульянаўскай вобласці маці палкоўніка Хабібуліна Гальжыган Хабібуліна ўзнагароджана ганаровым знакам Ульянаўскай вобласці «За веру і цноту» за годнае выхаванне сына, забеспячэнне духоўна-маральнага развіцця і фарміраванне высокай грамадзянскай і актыўнай жыццёвай пазіцыі[10].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Губернатор Сергей Морозов выступил с инициативой назвать именем Героя России Ряфагатя Хабибуллина одно из новых воздушных судов, выпускаемых в Ульяновской области
  2. ↑ Авиационный форпост. old.redstar.ru. Праверана 28 верасня 2016.
  3. ↑ Вдове погибшего в Сирии псковского летчика дадут квартиру и работу. Праверана 28 верасня 2016.
  4. ↑ С погибшим в Сирии летчиком Хабибуллиным простились в Сызрани, где он окончил училище. Праверана 28 верасня 2016.
  5. ↑ "В Краснодаре появилась улица в честь погибшего в Сирии лётчика Хабибуллина". RT на русском [руская]. Праверана 2016-12-22.
  6. ↑ На Кубани установлен бюст Героя России полковника Ряфагатя Хабибуллина, погибшего в Сирии при исполнении служебного долга : Министерство обороны Российской Федерации
  7. ↑ В одной из школ Ульяновской области установили бюст Героя России полковника Ряфагатя Хабибуллина : Министерство обороны Российской Федерации
  8. ↑ Вертолету Ми-8АМТШ Южного военного округа будет присвоено имя Героя России Ряфагатя Хабибуллина : Министерство обороны Российской Федерации
  9. ↑ Семёнов Д. Дружба, проверенная временем. // [[Красная звезда (газета)|Красная звезда]]. — 2020. — 2 октября.. Архівавана з першакрыніцы 27 кастрычніка 2020. Праверана 3 кастрычніка 2020.
  10. ↑ Погибшего в Сирии ульяновского летчика посмертно наградили орденом (руск.) (12 ліпеня 2016). Праверана 28 верасня 2016.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Рафагаць_Махмутавіч_Хабібулін&oldid=4852556"