Рынгштрасэ

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Доктар-Карл-Рэнер-Рынг

Рынгштрасэ (ням.: Ringstraße; літар. «кальцавая вуліца») — буйная вуліца ў Вене, якая апяразвае цэнтральны раён — Унутраны горад.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Рынгштрасэ пракладзеная на месцы старых гарадскіх сцен Вены, якія былі збудаваны ў XIII стагоддзі і ўзмоцнены пасля турэцкай аблогі 1529 года. Умацаванні страцілі ваенны сэнс ужо ў канцы XVIII стагоддзя, рэвалюцыя 1848 года дала штуршок да прыкметных зменаў.

У 1850 годзе прыгарады Вены былі далучаныя да горада і сталі яго раёнамі з другога па дзявяты. У выніку, сцены ператварыліся ў актыўную перашкоду руху ўжо ўнутры горада. У 1857 годзе імператар Франц Іосіф I выдаў знакаміты дэкрэт «Гэта мая воля» Es ist Mein Wille), загадаўшы разабраць гарадскія сцены і засыпаць роў. Акрамя таго, дэкрэт прадпісваў памер новай Рынгштрасэ, а таксама размяшчэнне і функцыю будынкаў на ёй. Бульвар і будынкі задумваліся як паказчык велічы Габсбургаў і Аўстра-Венгерскай імперыі. З больш практычнай боку, стварэнне Рынгштрасэ капіравала вопыт Напалеона III, чыё стварэнне бульвараў у Парыжы паказала, што столь шырокія вуліцы не даюць рэвалюцыянерам будаваць на іх барыкады.

У наступныя гады ўздоўж новай Рынгштрасэ было ўзведзена мноства велічных прыватных і грамадскіх будынкаў.

Уздоўж Рынга пракладзеныя трамвайныя шляхі.

Секцыі вуліцы[правіць | правіць зыходнік]

Рынгштрассе складаецца з некалькіх секцый і апяразваюць цэнтр горада практычна з усіх бакоў, акрамя паўночна-ўсходу, дзе замест Рынгштрасэ ўздоўж Дунайскага канала праходзіць набярэжная Франца-Іосіфа (Franz-Josefs-Kai). Секцыі Рынгштрасэ пачынаючы з паўночнага канца набярэжнай Франца-Іосіфа і супраць гадзіннікавай стрэлкі: