Сад сціплага чыноўніка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сад сціплага чыноўніка?
Асноўная інфармацыя
Тыпкітайскі сад
Плошча
  • 45 790 м²
  • 5,195 га
Размяшчэнне
31°19′33″ пн. ш. 120°37′28″ у. д.HGЯO
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Сад сціплага чыноўніка*
The Humble Administrator's Garden**
Сусветная спадчына ЮНЕСКА
Тып
Крытэрыі (i)(ii)(iii)(iv)(v)
Спасылка 813bis-001
Рэгіён***
Гісторыя ўключэння
Уключэнне 1997  (21 сесія)
Пашырэнні 2000
* Міжнародная канвенцыя «ЮНЕСКА»
** Назва ў афіцыйным англ. спісе
*** Рэгіён па класіфікацыі ЮНЕСКА

Сад сціплага чыноўніка (кіт. спр. 拙政园, піньінь Zhuōzhèng yuán) — кітайскі сад у Сучжоў, аб’ект Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА і адзін з самых вядомых садоў Сучжоў. Сад размешчаны па адрасе 178 Northeast Street 东北街178号), раён Гусу. Гэта самы вялікі сад у Сучжоў, і некаторыя лічаць яго лепшым садам ва ўсім Паўднёвым Кітаі[1].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Эскіз саду працы Вэн Чжэнміна

Упершыню быў разбіты сад у перыяд Шаасін (1131—1162) дынастыі Паўднёвая Сун. Пасля ён змяніў ўладальніка і пастаянна знішчаўся або мяняўся[2]. Гэта была рэзідэнцыя і сад Лу Гуймена, навуковец дынастыі Тан. Пазней у часы дынастыі Юань ён стаў садам храма Дахон.

У 1513 Ван Сяньчэн, Імперскі пасланнік і паэт дынастыі Мін, стварыў сад на месцы паўразбуранага храма Дахун, які быў спалены падчас заваявання Мін. У 1510 годзе ён вярнуўся ў свой родны дом з нагоды смерці свайго бацькі. Ён перажыў бурнае службовую жыццё, якое перамяжоўвалася рознымі паніжэннямі на пасадзе і павышэннем па службе, пакінуў сваю апошнюю афіцыйную пасаду магістрата акругі Юнцзя правінцыі Чжэцзян і пачаў працаваць над садам[3]. Назва мае дачыненне да твора вядомага вучонага чыноўніка дынастыі Цзінь, Пань Юэ, у яго прозе «Гультаяватае жыццё»: «Я атрымліваю асалоду ад бесклапотнага жыцця, саджаю дрэвы і будую ўласны дом. . . Я абрашаю свой сад і вырошчваю гародніну, каб есці яе… такое жыццё добра падыходзіць такому адстаўному чыноўніку, як я»[4]. Гэты верш сімвалізаваў жаданне Вана адысці ад палітыкі і прыняць жыццё пустэльніка на манер Таа Юаньміна[3].На яго завяршэнне сышло 16 гадоў да 1526 года. Вэнь Чжэнмін напісаў эсэ «Нататкі пра Сад сціплага адміністратара Вана» і намаляваў «Краявіды саду сціплага адміністратара» ў 1533 годзе, уключаючы 31 карціну і вершы ў памяць аб садзе[4]. У 1551 годзе Вэнь выпусціў другі альбом з васьмі лістоў, якія паказваюць месцы ў садзе[3].

Усходні сад (Жыллё пасля вяртання ў сельскую мясцовасць)

Сын Ван страціў сад, каб выплаціць даўгі, і з тых часоў ён шмат разоў пераходзіў з рук у рукі. У 1631 годзе Усходні сад быў аддзелены ад іншых і набыты Ван Сіньі, віцэ-міністрам савета юстыцыі[4]. Ён унёс шмат змен на працягу наступных чатырох гадоў, скончыўшы працу ў 1635 годзе. Пасля завяршэння ён быў перайменаваны ў "Жыллё пасля вяртання ў сельскую мясцовасць" (歸田園居). Цэнтральны сад быў набыты Цзян Ці, губернатарам Цзянсу ў 1738 годзе[4]. Пасля маштабнай рэканструкцыі ён пераназваў яго ў перабудаваны Сад. у 1860 годзе ён стаў рэзідэнцыяй прынца Тайпін, Лі Сючэна  (англ.) (бел., і быў рэканструяваны. Лічыцца, што цяперашні выгляд саду атрымаў у спадчыну ад гэтага перыяду[2]. Таксама ў 1738 годзе Заходні сад быў набыты галоўным гістарыграфам Е Шыкуанам і перайменаваны ў Кніжны Сад. Кніжны Сад быў набыты купцом з Сучжоу Чжан Люцянам у 1877 годзе і перайменаваны ў Дапаможны сад[4]. У 1949 годзе ўсе тры часткі саду былі паўторна злучаныя кітайскім урадам і пасля адкрыты для публікі, а затым адноўлены ў 1952 годзе. У 1997 годзе сад атрымаў статус аб’екта Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.

Мяркуецца, што Цаа Сюэцын, аўтар «Сну ў Чырвоным цераме», жыў у садзе ў падлеткавым узросце — прыкладна ў 1735 годзе. Сярод кітайскіх навукоўцаў лічыцца, што большая частка саду ў яго рамане «Сон у Чырвоным цераме» была спісаная з гэтага саду.

Дызайн[правіць | правіць зыходнік]

У садзе ёсць шматлікія павільёны і масты, размешчаныя сярод лабірынта злучаных басейнаў і астравоў. Ён складаецца з трох асноўных частак, размешчаных ля вялікага возера: цэнтральнай часткі (Чжуачжэн Юань), усходняй частцы (калісьці звалася Гуіцяньюань, «Жыллё пасля вяртання ў сельскую мясцовасць») і заходняй часткі (Дадатковы сад). Дом размешчаны на поўдні саду. Усяго ў садзе 48 розных будынкаў[5]. Лю Дуньчжэнь выказаў здагадку, што размяшчэнне камянёў і вады ў сажалках Цэнтральнай траціны можа браць пачатак у ранняй Цын. Заходняя траціна захавала план канца дзевятнаццатага стагоддзя, а ўсходняя траціна з тых часоў зведала некалькі рэканструкцый[заўв 1].

Сюэ Чжыцзянь, куратар саду і музея сада Сучжоў, патлумачыў вытанчаны дызайн і эстэтычную каштоўнасць Саду сціплага адміністратара, найбуйнейшага з садоў Сучжоў. «У гэтым старым стылі сада Сучжоў шмат слаёў», — кажа Сюэ. «Ёсць чатыры спецыяльныя кампаненты: камень, расліна, архітэктура і вада». І яны сплятаюцца разам у бясконцых камбінацыях. У адным куце ў Садзе сціплага адміністратара скалы прасякаюць сцяну, прымушаючы гледачоў адчуваць, што яны даследуюць гару, нягледзячы на тое, што знаходзяцца ў цэнтры горада. Расліны тут сімвалізуюць розны час года, півоні вясной, лотас для лета, асмантус зімой і цвіценне слівы зімой[7].

Усходні сад: складаецца з некалькіх будынкаў вакол вялікага цэнтральнага газона і сажалкі. Газон акружаны гаем міртавых дрэў (Lagerstroemia).

Цэнтральны сад: гэтая частка складаецца з мноства месцаў, размешчаных вакол сажалкі «Нарастальная хваля». Унутры сажалкі тры вострава аднаўляюць пейзажы казачных астравоў Усходняга мора.

Заходні сад: гэтая частка толькі ўдвая менш цэнтральнай часткі, і ў ёй пераважае вада. З поўначы на поўдзень цягнецца сажалка, а ў цэнтральнай частцы узвышаецца астравок. Хоць ён невялікі, ён спланаваны з пільнай дбайнасцю і дакладнасцю. Будынкі хоць і шматлікія, але не загрувашчваюцца; невялікія горы і сажалкі не вырабляюць цеснага ўражання.

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ (Clunas 1996) cites [6]

Зноскі

  1. ↑ Forsyth 2010.
  2. ↑ а б Qingxi 2011.
  3. ↑ а б в Clunas 1996.
  4. ↑ а б в г д Yuan & Gong 1999.
  5. ↑ Suzhou China 2009.
  6. ↑ Liu 1936 Zhongguo jianzhu chubanshe
  7. ↑ Xinhua Headlines: Suzhou Classical Gardens: Embodiment of harmony between nature and man - Xinhua | English.news.cn. Архівавана з першакрыніцы 10 чэрвеня 2022. Праверана 10 чэрвеня 2022.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Clunas, Craig (1996). Fruitful Sites: Garden Culture in Ming Dynasty China (Envisioning Asia). Reaktion. ISBN 978-0948462887.
  • Forsyth, Holly Kerr (2010). Gardens of Eden: Among the World's Most Beautiful Gardens. Melbourne UP. ISBN 978-0522857764.
  • Liu, Dunzhen (1936). Suzhou gu dian yuan lin [Classic Gardens of Suzhou] [кітайская].
  • Humble Administrator's Garden (27 красавіка 2003). Архівавана з першакрыніцы 3 March 2016.
  • Qingxi, Lou (2011). Chinese gardens. CUP. ISBN 978-0521186612.
  • Humble Administrator's Garden (27 красавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 3 March 2016.
  • The Humble Administrator's Garden (24 чэрвеня 2004). Праверана 20 February 2009.
  • Yuan, Xuehan 袁学汉; Gong, Jianyi 龚建毅 (1999). 苏州古典园林 [The Classical Gardens of Suzhou 2004 isbn = 978-7214037633] [кітайская]. Jiangsu people's. ISBN 978-7214021748.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Сад_сціплага_чыноўніка&oldid=4544970"