Самюэль Это’о

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Футбол
Самюэль Это’о
Samuel 2011.jpg
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Самюэль Это’о Фіс
Нарадзіўся 10 сакавіка 1981(1981-03-10)[1][2][…] (39 гадоў)
Грамадзянства Flag of Cameroon.svg Камерун
Рост 180 см
Вага 75 кг
Пазіцыя нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб завяршыў кар’еру
Кар’ера
Маладзёжныя клубы
1991 — 1995 Камерун Каджа Спортс Акадэмі
Клубная кар’ера*
1997 — 2000 Іспанія Рэал Мадрыд 3 (0)
1997 — 1998 →  Іспанія Леганес 28 (3)
1999 →  Іспанія Эспаньёл 0 (0)
2000 →  Іспанія Мальёрка 13 (6)
2000 — 2004 Іспанія Мальёрка 120 (48)
2004 — 2009 Іспанія Барселона 145 (108)
2009 — 2011 Італія Інтэрнацыянале 67 (33)
2011 — 2013 Расія Анжы 53 (25)
2013 — 2014 Англія Чэлсі 21 (9)
2014 — 2015 Англія Эвертан 14 (3)
2015 Італія Сампдорыя 17 (2)
2015 — 2018 Турцыя Антальяспор 73 (44)
2018 Турцыя Каньяспор 13 (6)
2018 — 2019 Катар Катар 17 (6)
Нацыянальная зборная**
2000 Камерун Камерун (алімп.) 6 (1)
1996 — 2014 Камерун Камерун 118 (56)
Трэнерская кар’ера
2015 — 2016 Сцяг Турцыі Антальяспор в.а.
Міжнародныя медалі
Алімпійскія гульні
Золата Сідней 2000 футбол
Кубкі канфедэрацый
Срэбра Францыя 2003
Кубкі афрыканскіх нацый
Золата Гана/Нігерыя 2000
Золата Малі 2002
Срэбра Гана 2008

* Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца
толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 9 верасня 2019.

** Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў
афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 24 чэрвеня 2014.

Самюэль Это’о (фр.: Samuel Eto’o; нар. 10 сакавіка 1981, Дуала, Камерун) — былы камерунскі футбаліст, нападнік. Ігрок нацыянальнай зборнай Камеруна (1996—2014), адзін з найлепшых футбалістаў афрыканскага футбола. Найлепшы бамбардзір у гісторыі Кубка афрыканскіх нацый.

Кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Клубная[правіць | правіць зыходнік]

У 1997 годзе Это’о далучыўся да мадрыдскага «Рэала». Ён стаў іграком рэзерва, і не меў права ўдзельнічаць у афіцыйных гульнях, паколькі рэзервовая каманда «Рэала» знаходзілася на той момант у лізе, дзе было забаронена заяўляць на матч ігракоў з краін, якія не ўваходзілі ў ЕС. Таму на працягу некалькіх гадоў Это’о знаходзіўся ў розных клубах на правах арэнды.

Ён добра зарэкамендаваў сябе ў выступах за «Мальёрку», клубам было прынятае рашэнне выкупіць Самюэля ў «Рэала». Это’о апраўдаў чаканні ўладальнікаў клуба: на момант пераходу ў «Барселону» улетку 2004 года яму належаў рэкорд паводле колькасці галоў, забітых за «Мальёрку» у першынстве Іспаніі.

Дэбютаваў у новым клубе Самюэль 29 жніўня 2004 года. 29 лістапада 2008 года нападнік забіў 111 мяч у афіцыйных матчах за «Барселону» і ўвайшоў паводле гэтага паказчыку ў дзясятку лепшых ігракоў у гісторыі «сіне-гранатавых». У складзе «Барселоны» Это’о двойчы станавіўся ўладальнікам Кубка Іспаніі, Суперкубка Іспаніі і пераможцам Лігі чэмпіёнаў, тройчы выйграваў чэмпіянат Іспаніі.

Улетку 2009 года Это’о перайшоў у «Інтэр». 8 жніўня 2009 года Самюэль забіў свой першы гол у афіцыйных матчах за «Інтэрнацыянале». У дэбютным сезоне за клуб ён у трэці раз у кар’еры выйграў Лігу чэмпіёнаў. 21 жніўня 2010 года ігрок вызначыўся дублем у матчы за Суперкубак Італіі, што дапамагло «Інтэрнацыянале» атрымаць перамогу з лікам 3:1.

23 жніўня 2011 года Это’о нечакана перайшоў у расійскі «Анжы», дзе іграка прапанавалі заробак у 20 млн еўра пасля спагнання ўсіх падаткаў[4]. Дэбютаваў Самюэль 27 жніўня ў матчы супраць «Растова», калі выйшаў на замену на 30 хвілін і забіў год на 80-й хвіліне з падачы Жыркова. У жніўні 2013 года ўладальнік клуба з Дагестана Сулейман Керымаў вырашыў значна скараціць клубны бюджэт, з-за часу шмат ігракоў былі выстаўлены на трансфер.

29 жніўня 2013 года Это’о падпісаў аднагадовы кантракт з англійскім клубам «Чэлсі»[5]. 26 жніўня 2014 года было абвешчана пра пераход Самюэля ў «Эвертан», з якім ігрок падпісаў 2-гадовы кантракт[6]. 30 жніўня 2014 года дэбютаваў за клуб, выйшаўшы на замену, і забіў мяч у браму свайго былога клуба «Чэлсі». У пачатку 2015 года вярнуўся ў Серыю A, падпісаўшы кантракт на 2,5 гады з клубам «Сампдорыя».

25 чэрвеня 2015 года Это’о падпісаў трохгадовы кантракт з турэцкім «Антальяспорам». 15 жніўня ў дэбютным матчы за новы клуб адзначыўся дублем у браму «Істанбул ББ». Стаў капітанам каманды, некаторы час выконваў абавязкі галоўнага трэнера. У студзені 2018 года пакінуў «Антальяспор»[7] і на наступны дзень перайшоў у «Каньяспор»[8]. У жніўні 2018 года па пагадненні бакоў пакінуў клуб з Коньі[9] і неўзабаве далучыўся да «Катара»[10].

У верасні 2019 года прыняў рашэнне аб завяршэнні кар’еры[11].

Міжнародная[правіць | правіць зыходнік]

У складзе нацыянальнай зборнай Камеруна Это’о стаў чэмпіёнам Алімпіяды 2000 года і двойчы чэмпіёнам Кубка афрыканскіх нацый.

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

З «Барселонай» Самюэль двойчы стаў пераможцам Лігі чэмпіёнаў

Клубныя[правіць | правіць зыходнік]

«Мальёрка»:

«Барселона»:

«Інтэр»:

Міжнародныя[правіць | правіць зыходнік]

Камерун:

Зноскі

  1. ↑ http://www.espnfc.com/player/11718/samuel-etoo — ESPN.
  2. ↑ http://www.mlssoccer.com/players/samuel-etoo
  3. ↑ Samuel Eto'o // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. ↑ Samuel Eto’o to become world’s highest earning footballer if he passes medical with Anzhi Makhachkala. The Telegraph
  5. ↑ Eto’o signs. Chelsea F.C.
  6. ↑ Everton sign Eto’o. EvertonFC
  7. ↑ «Антальяспор» расторг контракт с Это’О. by.tribuna.com.
  8. ↑ «Коньяспор» объявил о переходе Это’О, использовав видео по мотивам «Игры Престолов». by.tribuna.com.
  9. ↑ «Коньяспор» расторг контракт с Это’О из-за финансовых проблем в клубе. by.tribuna.com.
  10. ↑ Это’О стал игроком ФК «Катар». Это 13-й клуб в его карьере. by.tribuna.com.
  11. ↑ Это'О принял решение завершить карьеру. football.by.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Тэматычныя сайты
Слоўнікі і энцыклапедыі
Нарматыўны кантроль
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Самюэль_Это’о&oldid=3447007"