Слуцкі павет
| Слуцкі павет | |
|---|---|
| Краіна |
 Расійская імперыя |
| Уваходзіць у | Мінская губерня |
| Адміністрацыйны цэнтр | Слуцк |
| Дата ўтварэння | 1793 |
| Дата скасавання | 1924 |
| Насельніцтва | 260,5 тыс. (1 897) |
| Плошча | 7,8 тыс. км² |
 |
|
Слу́цкі павет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Мінскага намесніцтва, Мінскай губерні Расійскай імперыі і Беларускай ССР; існавала ў 1793—1924 гадах. Цэнтр — горад Слуцк.
Плошча 7,8 тыс. км². У 1897 годзе ў павеце пражывала 260,5 тыс. чалавек.
Адміністрацыйны падзел[правіць | правіць зыходнік]
У 1866 годзе ў павеце ўтвораны 23 воласці: Быстрыцкая, Вызнянская, Гавезнанская, Грэская, Грыцавіцкая, Грозаўская, Заастравецкая, Кіявіцкая, Клецкая, Кругавіцкая, Ланьская, Ляхавіцкая, Мядзведзіцкая, Пагосцкая, Пацейкаўская, Раманаўская, Сіняўская, Слуцкая (цэнтр — вёска Лучнікі), Старобінская, Целядовіцкая, Цімкавіцкая, Царэўская, Чапліцкая.
У канцы 1796 года да Слуцкага павета далучана тэрыторыя скасаванага Нясвіжскага павета[1].
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
З 1 студзеня 1919 года павет у складзе ССРБ, Літоўска-Беларускай ССР, з чэрвеня 1920 года ў БССР. З сакавіка 1921 года частка Слуцкага павета адышла Польшчы[1]. У маі 1922 года да павета далучана Любанская вобласць Бабруйскага павета[1]. 17 ліпеня 1924 года Слуцкі павет скасаваны, а яго тэрыторыя ўвайшла ў Слуцкую акругу[1].
Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]
З 1907 года ў маёнтку Акімаўскае Слуцкага павета дзейнічаў Акімаўскі завод сельскагаспадарчага інвентару, які вырабляў дробны сельска-гаспадарчы інвентар.
Ураднікі павета[правіць | правіць зыходнік]
Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]
- Міхал Бярновіч
- Антон Адамавіч Вайніловіч
- Тадэвуш Антонавіч Вайніловіч
- Эдвард Адамавіч Вайніловіч
- Павел Корчык
- Аляксандр Ігнатавіч Уласавец, Герой Савецкага Саюза
Зноскі
- ↑ а б в г БелЭн 2002.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Насевіч В. Л. Слуцкі павет // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 31. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
 Паветы Мінскай губерні (1793—1921) | ||
|---|---|---|
Бабруйскі (да 1919 і з 1920) · Баранавіцкі (з 1919) · Барысаўскі · Вілейскі (да 1843) · Дзісенскі (да 1843) · Ігуменскі · Мазырскі · Мінскі · Навагрудскі (з 1843) · Нясвіжскі (з 1920) · Пінскі · Рэчыцкі (1796—1919) · Слуцкі |  | |
| У 1793—1796 гадах: | ||