Сямён Ільіч Багданаў
Сямён Ільіч Багданаў | |
---|---|
Дата нараджэння | 29 жніўня 1894[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 12 сакавіка 1960[2][1] (65 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць |
|
Род войскаў | танкавыя войскі |
Гады службы |
1915—1918 1918—1956 |
Званне | |
Бітвы/войны |
Грамадзянская вайна ў Расіі, Савецка-польская вайна, 1919-1921, Вялікая Айчынная вайна |
Узнагароды і званні | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Сямён Ільіч Багданаў (17 (29) жніўня 1894, Санкт-Пецярбург — 12 сакавіка 1960, Масква) — савецкі ваенны дзеяч, маршал бранятанкавых войскаў (1 чэрвеня 1945)[3], двойчы Герой Савецкага Саюза.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Рускі. Удзельнік Першай сусветнай вайны, прапаршчык запаснога палка[4] (ці падпаручык[5]). У Чырвонай Арміі з 1918 года[3], удзельнічаў у Грамадзянскай вайне, у савецка-польскай вайне 1919—1921[3] і дзеяннях супраць атрада Антонава.
Да Вялікай Айчыннай вайны прайшоў шлях ад камандзіра ўзвода да камандзіра брыгады. З мая 1932 па кастрычніка 1935 года камандаваў 134-й механізаванай брыгады 45-га механізаванага корпуса . З 1938 года па кастрычнік 1939 знаходзіўся пад следствам. Быў асуджаны на два гады зняволення[5], аднак неўзабаве вызвалены па амністыі.
З верасня 1943 года камандуючы 2-й гвардзейскай танкавай арміяй. C 1942 а член ВКП(б). Тады ж была знятая судзімасць[5].
Войскі пад камандаваннем С. І. Багданава ўдзельнічалі ў баях на Заходнім, 1-м і 2-м Украінскіх і 1-м Беларускім франтах, паспяхова змагаліся з ворагам у бітве пад Масквой, у Корсунь-Шаўчэнкаўскай, Уманска-Баташанскай, Люблін-Брэсцкай, Вісла-Одэрская, Усходне-Памяранскай і Берлінскай аперацыях[3].
Дзеянні 2-й танкавай арміі адрозніваліся высокай манеўранасцю і імклівасцю. За ўмелае кіраўніцтва войскамі танкавай арміі ў баях пры прарыве абароны праціўніка на Уманскім кірунку і праяўленыя пры гэтым мужнасць і адвагу С. І. Багданаву прысвоена званне Героя Савецкага Саюза. За ўзорныя дзеянні войскаў пад яго камандаваннем па атачэнню і разгрому варшаўскай групоўкі праціўніка, пры фарсіраванні рэк Нетцэ (Ноцець) і Одэр і пры выхадзе да ўзбярэжжа Балтыйскага мора ўзнагароджаны другім медалём «Залатая Зорка».
Пасля вайны камандуючы бранетанкавымі і механізаванымі войскамі групы Савецкіх акупацыйных войскаў у Германіі, са жніўня 1947 года першы намеснік камандуючага бранетанкавымі і механізаванымі войскамі УС СССР, са снежня 1948 — камандуючы бранетанкавымі і механізаванымі войскамі ВС СССР[3]. У красавіку 1953 года, пасля смерці Сталіна, прызначаны камандуючым 7-й механізаванай арміяй, з мая 1954 года начальнік бранетанкавай акадэміі імя Сталіна. У 1956 годзе звольнены з шэрагаў Узброеных Сіл па стане здароўя.
Пахаваны на Новадзявочых могілках.
Воінскія званні і ўзнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- 21 ліпеня 1942 генерал-маёр танкавых войскаў
- 7 чэрвеня 1943 генерал-лейтэнант танкавых войскаў
- 24 красавіку 1944 генерал-палкоўнік танкавых войскаў
- 1 чэрвеня 1945 маршал бранетанкавых войскаў
- Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза № 2545 (1944/03/11)
- Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза № 5658 (1945/04/06)
- 2 Ордэна Леніна
- 4 ордэна Чырвонага Сцяга
- ордэн Суворава I-й ступені
- ордэн Суворава II-й ступені
- Медалі
- Замежныя ордэны
Памяць[правіць | правіць зыходнік]
- Бронзавы бюст у Санкт-Пецярбургу на Алеі Герояў Маскоўскага парку Перамогі.
- Вуліца Багданава ў склад Маскве.
- Вуліца Багданава ў Севастопалі на Паўночным баку.
- Вуліца Багданава ў Пружанах (Беларусь).
Зноскі
- ↑ а б Generals of World War II — 2000. Праверана 10 кастрычніка 2021.
- ↑ Semyon Ilyich Bogdanov // TracesOfWar
- ↑ а б в г д Богданов Семён Ильич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 63. — 737 с.
- ↑ Сайт «Герои страны»
- ↑ а б в «Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь» — М.; Жуковский: Кучково поле, 2005.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Багда́наў Сямён Ільіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1993. — С. 270. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-074-2.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Нарадзіліся 29 жніўня
- Нарадзіліся ў 1894 годзе
- Нарадзіліся ў Санкт-Пецярбургу
- Памерлі 12 сакавіка
- Памерлі ў 1960 годзе
- Памерлі ў Маскве
- Пахаваныя на Новадзявочых могілках
- Выпускнікі курсаў «Выстрал»
- Асобы
- Маршалы бранятанкавых войскаў
- Героі Савецкага Саюза
- Кавалеры ордэна Леніна
- Кавалеры ордэна Чырвонага Сцяга
- Кавалеры ордэна Суворава I ступені
- Кавалеры ордэна Суворава II ступені
- Узнагароджаныя медалём «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»
- Узнагароджаныя медалём «За абарону Сталінграда»
- Узнагароджаныя медалём «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
- Рыцары-Камандоры ордэна Брытанскай імперыі
- Рэпрэсаваныя военачальнікі
- Двойчы Героі Савецкага Саюза
- Першаконнікі
- Удзельнікі Вялікай Айчыннай вайны
- Танкісты Другой сусветнай вайны
- Царскія афіцэры на службе ў РСЧА
- Удзельнікі Першай сусветнай вайны (Расійская імперыя)
- Удзельнікі Грамадзянскай вайны ў Расіі
- Дэпутаты Вярхоўнага Савета СССР 2-га склікання
- Дэпутаты Вярхоўнага Савета СССР 3-га склікання
- Дэлегаты XIX з’езда КПСС