Уладзімір Аркадзьевіч Астапенка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Уладзімір Астапенка
Намеснік міністра замежных спраў
1992 — 19 мая 1993
Прэзідэнт ---
Кіраўнік урада Вячаслаў Кебіч
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Куба
18 красавіка 2008 — 25 чэрвеня 2015
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік Ігар Палуян
Пераемнік Аляксандр Аляксандраў
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у Аргенцінскай Рэспубліцы
7 снежня 2017 — 3 лістапада 2020
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік Віктар Козінцаў
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь ва Усходняй Рэспубліцы Уругвай
7 снежня 2017 — 3 лістапада 2020
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік Віктар Козінцаў
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Парагвай
31 жніўня 2018 — 3 лістапада 2020
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Перу
31 жніўня 2018 — 3 лістапада 2020
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік Віктар Козінцаў
Нараджэнне 13 лістапада 1962(1962-11-13)[1] (61 год)
Член у
Адукацыя Маскоўскі дзяржаўны інстытут міжнародных адносін МЗС СССР
Навуковая ступень кандыдат юрыдычных навук
Дзейнасць дыпламат
Месца працы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Астапенка.

Уладзі́мір Арка́дзьевіч Аста́пенка (нар. 13 лістапада 1962, Мінск) — беларускі палітык і дыпламат. Кандыдат юрыдычных навук (2000)[3]. Мае дыпламатычны ранг надзвычайнага і паўнамоцнага пасланніка другога класу[4].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Маскоўскі дзяржаўны інстытут міжнародных адносін МЗС СССР (1985), аспірантуру Беларускага дзяржаўнага універсітэта і МДІМА-Універсітэта МЗС РФ.

На дыпламатычную службу прыйшоў яшчэ ў часы БССР. Працаваў начальнікам інфармацыйнага аддзела міністэрства замежных спраў БССР[5].

З 1992 года па 19 мая 1993 года — намеснік міністра замежных спраў[6]. З 6 ліпеня 1993 года да 18 кастрычніка 1994 года — генеральны консул Рэспублікі Беларусь у Гаазе[7]. У гэты ж дзень быў прызначаны дарадцам-пасланцам Амбасады Рэспублікі Беларусь у Каралеўстве Бельгія[8]. Заставаўся на гэтай пасадзе да 27 ліпеня 1996 года[9].

Пасля вяртання з-за мяжы працаваў у міністэрстве замежных спраў начальнікам упраўлення міжнародных эканамічных адносін[10].

Працаваў прарэктарам па міжнародных сувязях і загадчыкам кафедры міжнароднага прыватнага і еўрапейскага права Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта[11].

18 красавіка 2008 года быў прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Куба[4].

У складзе дзяржаўнай дэлегацыі прымаў удзел у шматлікіх сесіях Генеральнае Асамблеі ААН.

7 снежня 2017 г. Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Аргенцінскай Рэспубліцы і па сумяшчальніцтве ва Усходняй Рэспубліцы Уругвай[12].

31 жніўня 2018 года прызначаны Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Рэспублікі Беларусь у Рэспубліцы Парагвай і Рэспубліцы Перу па сумяшчальніцтве[13].

23 верасня 2020 года падаў заяву аб вызваленні ад займаемай пасады па пагадненні бакоў[14]. 27 кастрычніка накіраваў ліст у Адміністрацыю прэзідэнта, а таксама Міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь, дзе заявіў пра шматлікія парушэнні асноўных правоў і свабод грамадзян Беларусі, замацаваных у Канстытуцыі краіны і яе міжнародна-прававых абавязацельствах, відавочныя і грубыя фальсіфікацыі вынікаў прэзідэнцкіх выбараў. Прасіў вызваліць яго ад пасады ў сувязі з парушэннямі наймальнікам заканадаўства, якое перашкаджае выкананню працы па працоўным дагаворы[15]. У свой апошні дзень працы ў якасці пасла Уладзімір Астапенка запісаў відэазварот, у якім выказаў надзею, што над усімі амбасадамі Беларусі ўздымецца бела-чырвона-белы сцяг, а таксама апрануў бела-чырвона-белую футболку аргенцінскага футбольнага клуба «Рывер Плэйт».

3 лістапада 2020 года Аляксандр Лукашэнка падпісаў указ, якім вызваліў ад пасады Надзвычайнага і Паўнамоцнага Пасла Рэспублікі Беларусь у Аргенціне і па сумяшчальніцтве ва Уругваі, Чылі, Парагваі і Перу ў сувязі са здзяйсненнем правіны, несумяшчальнай са знаходжаннем на дыпламатычнай службе[16][17]. Таксама ў адпаведнасці з указам, Уладзімір Астапенка быў пазбаўлены дыпламатычнага рангу Надзвычайнага і Паўнамоцнага Пасла[18][19].

Як распавёў Астапенка ў інтэрв’ю аднаму з навінавых парталаў, «навіну аб прыняцці ўказа аб звальненні ён сустрэў з палёгкай»[20]. У той жа час ён абвясціў аб планях аспрэчыць у судзе сваё рашэнне аб звальненні. Астапенка лічыць, што звальненне ў такім выглядзе незаконна. У інтэрв’ю ён дадаў, што не здзяйсняў ніякага грубага парушэння службовых абавязкаў або правіны, несумяшчальнай са знаходжаннем на дыпламатычнай службе[21].

На запрашэнне Паўла Латушкі ўвайшоў у Народнае антыкрызіснае ўпраўленне[22].

21 снежня 2022 года супраць Астапенкі пачалі спецыяльную (завочную) вытворчасць. У сярэдзіне лютага 2023 года стала вядома, што яго завочна прыгаварылі да пяці гадоў пазбаўлення волі (гэтае пакаранне адразу ж скарацілі на адзін год па амністыі ў сувязі з Днём народнага адзінства) і да штрафу ў памеры 18 500 беларускіх рублёў[23].

Зноскі

  1. ↑ https://web.archive.org/web/20191227100351/https://argentina.mfa.gov.by/ru/embassy/ambassador
  2. ↑ https://web.archive.org/web/20200530045235/https://cab.unime.it/mus/1485/1/Cust_21_437_intervento_programmato_Vladzimir_A._Astapenka.pdf
  3. ↑ Аўтарэферат дысертацыі «Эволюция Европейского Союза в свете положений Амстердамского договора 1999 года»
  4. ↑ а б Указ Президента Республики Беларусь от 18 апреля 2008 г. № 222 «О назначении В. А. Астапенко Чрезвычайным и Полномочным Послом Республики Беларусь в Республике Куба и присвоении ему дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посланника второго класса» Архівавана 26 снежня 2017. (руск.)
  5. ↑ Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 4 сентября 1991 г. № 341 «О делегации Белорусской ССР на 46-ю сессию Генеральной Ассамблеи ООН» (руск.)
  6. ↑ Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 19 мая 1993 г. № 330 «Об освобождении В. А. Астапенко от обязанностей заместителя Министра иностранных дел» Архівавана 21 ліпеня 2019. (руск.)
  7. ↑ Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 6 июля 1993 г. № 438 «О Генеральном консульстве Республики Беларусь в г. Гааге (Королевство Нидерландов)» Архівавана 21 ліпеня 2019. (руск.)
  8. ↑ Постановление Кабинета Министров Республики Беларусь от 18 ноября 1994 г. № 185 «О назначении В. А. Астапенко Советником-Посланником Посольства Республики Беларусь в Королевстве Бельгия» Архівавана 21 ліпеня 2019. (руск.)
  9. ↑ Постановление Кабинета Министров Республики Беларусь от 27 июня 1996 г. № 423 «Об освобождении В. А. Астапенко от обязанностей Советника-Посланника Посольства Республики Беларусь в Королевстве Бельгия» Архівавана 21 ліпеня 2019. (руск.)
  10. ↑ Постановление Кабинета Министров Республики Беларусь от 19 сентября 1996 г. № 617 «О направлении делегации Республики Беларусь на 51-ю сессию Генеральной Ассамблеи ООН»(недаступная спасылка) (руск.)
  11. ↑ Уладзімір Астапенка назначаны паслом Беларусі ў Кубе(недаступная спасылка)
  12. ↑ Кадровый четверг: президент назначил новых замминистров и ректоров Архівавана 21 ліпеня 2019. (руск.)
  13. ↑ Прыняцце кадравых рашэнняў (бел.). Прэс-служба Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Праверана 02.09.2018.
  14. ↑ Толкачева, Елена. «Верю в лучшее будущее для белорусского народа». Посол в Аргентине подал в отставку в день инаугурации Лукашенко (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY (29 верасня 2020). Архівавана з першакрыніцы 3 лістапада 2020. Праверана 30 верасня 2020.
  15. ↑ Пасол Беларусі ў Аргенціне накіраваў рэзкі ліст Лукашэнку, дзе ўспомніў фальсіфікацыю выбараў і збіццё людзей. Наша Ніва (28 кастрычніка 2020).
  16. ↑ Владимир Астапенко освобожден от должности Чрезвычайного и Полномочного Посла Беларуси в Аргентине | Новости | Официальный интернет-портал Президента Республики Беларусь (руск.)(недаступная спасылка). president.gov.by. Архівавана з першакрыніцы 8 лістапада 2020. Праверана 4 лістапада 2020.
  17. ↑ Владимир Астапенко освобожден от должности посла Беларуси в Аргентине (руск.). БЕЛТА (3 лістапада 2020). Праверана 4 лістапада 2020.
  18. ↑ «В связи с совершением проступка». Посол Беларуси в Аргентине снят с должности и лишен дипломатического ранга (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY (3 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 14 лістапада 2020. Праверана 4 лістапада 2020.
  19. ↑ Лукашенко уволил посла в Аргентине, который раскритиковал действия властей (руск.). Наша Ніва. Праверана 4 лістапада 2020.
  20. ↑ Экс-посол Беларуси в Аргентине: Я имел серьезные основания опасаться за свою свободу (руск.)(недаступная спасылка). Брестская газета (4 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 27 лістапада 2020. Праверана 5 лістапада 2020.
  21. ↑ Экс-посол Астапенко о своем увольнении: Новость встретил с облегчением, но пойду в суд (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY (3 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 15 лістапада 2020. Праверана 5 лістапада 2020.
  22. ↑ REFORM.by. Бывший посол Беларуси в Аргентине Астапенко вошел в состав Народного антикризисного управления (руск.). REFORM.by (5 лістапада 2020). Праверана 5 лістапада 2020.
  23. ↑ Былога амбасадара Уладзіміра Астапенку завочна асудзілі і на год вызвалілі ад пакарання. Новы Час (19 лютага 2023). Праверана 17 мая 2023.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Уладзімір_Аркадзьевіч_Астапенка&oldid=4695270"