Уладзімір Уладзіміравіч Познер
Уладзімір Уладзіміравіч Познер | |
---|---|
Імя пры нараджэнні | руск.: Владимир Жеральд Дмитрий Дюбуа-Нибуайе |
Род дзейнасці | журналіст, тэлевядучы, пісьменнік, перакладчык, рэстаратар, рэдактар, радыёвядучы, прапагандыст |
Дата нараджэння | 1 красавіка 1934[1] (90 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Веравызнанне | атэізм |
Бацька | Уладзімір Аляксандравіч Познер[d] |
Жонка | Valentina Chemberdzhi[d] |
Дзеці | Yekaterina Chemberdzhi[d] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Партыя | |
Член у | |
Узнагароды і прэміі | |
Сайт | pozneronline.ru |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Уладзімір Уладзіміравіч По́знер (нар. 1 красавіка 1934, Парыж, Францыя) — савецкі, расійскі і амерыканскі журналіст і тэлевядучы, першы прэзідэнт Акадэміі расійскага тэлебачання (1994—2008), пісьменнік. Вядзе аўтарскую праграму «Познер» на «Першым расійскім канале».
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Бацькі, пачатак жыцця
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся ў сям'і яўрэя[10] Уладзіміра Аляксандравіча Познера (1908—1975)[11], які эміграваў з Расіі ў 1922 годзе[12], і францужанкі Жэральдын Лютэн (1910—1985)[13]. Быў названы Уладзімірам у гонар бацькі і хрышчаны ў саборы Парыжскай Богамаці па каталіцкаму абраду[14].
Бацькі афіцыйна не былі ў шлюбе да пяцігадовага ўзросту Уладзіміра Познера. Маці павезла трохмесяцовага Уладзіміра ў ЗША[12]. Да таго часу ў Амерыцы жылі яе маці і сястра, а таксама блізкія сябры. Неўзабаве Жэральдын уладкавалася працаваць мантажорам у французскім аддзяленні кінакампаніі Paramount Pictures[12]. Праз 5 гадоў, у 1939 годзе, Уладзімір Александровіч Познер, які тым часам працаваў у еўрапейскім філіяле кінакампаніі «Metro-Goldwyn-Mayer», забрал Жэральдын з сынам з ЗША, і сям'я вярнулася ў Францыю.
Пасля акупацыі Францыі нямецкімі войскамі ў 1940 годзе яны зноў беглі ў ЗША. Ужо ў Амерыцы, у 1945 годзе, нарадзіўся брат Уладзіміра — Павел Познер. Бацька, Уладзімір Аляксандравіч Познер, быў гарачым патрыётам Савецкага Саюза. Пасля далучэнні Літвы да Савецкага Саюза ў 1940 годзе дзед У. У. Познера па бацьку, Аляксандр Уладзіміравіч Познер (1875—?), стаў грамадзянінам СССР. У сувязі з гэтым і бацька У. У. Познера, Уладзімір Александровіч Познер, набыў права на савецкае грамадзянства[15]. З 1943 года, працуючы начальнікам рускай секцыі аддзела кінематаграфіі Вайсковага дэпартамента ЗША, ён пачаў супрацоўнічаць з савецкай разведкай, спачатку ў якасці «стажора» і «наводчыка»[16].
У сувязі з пагаршэннем адносін паміж СССР і ЗША пасля вайны, наступам эпохі макартызму і ўсё больш пільнай увагай з боку ФБР у 1948 годзе сям'я Познераў была змушана з'ехаць з ЗША. Спачатку Познеры хацелі вярнуцца ў Францыю, але Познеру-старэйшаму адмовілі ў заездзе, злічачы яго на падставе даносу падрыўным элементам[17]. Тады Познеры пераехалі ў Берлін (ГДР), дзе Уладзімір Аляксандравіч атрымаў пасаду ў кампаніі «Саўэкспартфільм». У 1950 годзе Уладзімір Познер атрымаў савецкі пашпарт[18][19].
У 1952 годзе сям'я пераехала ў Савецкі Саюз, у Маскву.
Навучанне
[правіць | правіць зыходнік]У Нью-Ёрку Уладзімір Познер скончыў пачатковую школу Сіці-энд-Кантры пад кіраўніцтвам Кэралайн Прэт ; пазней навучаўся ў сярэдняй школе Стайвесант .
Першыя часы ў Берліне Уладзімір наведваў школу для савецкіх дзяцей[заўв 1].
Бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]- Владимир Познер. Развітанне з ілюзіямі = Прощание с иллюзиями. — М.: АСТ, 2013. — 480 с. — 7 000 экз. — ISBN 978-5-17-077328-2.
- Владимир Познер, Брайан Кан, Иван Ургант. «Аднапавярховая Амерыка» = «Одноэтажная Америка». — М.: АСТ, 2013. — 448 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-17-078759-3.
- Владимир Познер. Тур дэ Франс = Тур де Франс. — М.: АСТ, 2012. — 304 с. — 4 000 экз. — ISBN 978-5-17-071947-1.
Заўвагі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Са снежня 1948 года.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ http://www.goodreads.com/book/show/3040071-eyewitness
- ↑ http://www.acting-man.com/?p=29044
- ↑ http://articles.latimes.com/1990-03-25/books/bk-320_1_vladimir-pozner
- ↑ http://www.nytimes.com/2013/12/22/world/europe/with-punishments-or-pardons-putin-shows-he-is-in-control.html
- ↑ http://www.bbc.co.uk/programmes/p025zld7
- ↑ http://rbth.com/society/2013/02/04/russia_sinks_to_148th_place_on_press_freedom_index_22479.html
- ↑ http://www.n-magazine.com/uncategorized/perspectives-on-gorbachev-3/
- ↑ http://www.nytimes.com/1987/06/17/arts/posner-not-your-average-russian.html
- ↑ http://www.nytimes.com/1990/03/04/books/radio-moscow-s-new-york-accent.html
- ↑ http://pozneronline.ru/2017/07/19262/
- ↑ Краткая биография В. А. Познера.
- ↑ а б в Познер 1999a.
- ↑ «Тур де Франс»-2, просмотр с 07:20.
- ↑ «Тур де Франс»-2, просмотр с 15:10.
- ↑ Владимир Познер. Архив программы «Мишанина» . Радиостанция «Серебряный Дождь» (5 ліпеня 2015). — «…был указ Верховного совета СССР о том, что все латыши, литовцы или эстонцы, живущие за рубежом и их взрослые дети, могут автоматически получить советский паспорт, о чем мой отец мечтал. И он его получил. Я могу потом продолжить эту историю, но скажу, что его отца расстреляли немцы» Праверана 16 жніўня 2015.
- ↑ NSA, 1957.
- ↑ Познер 1999b.
- ↑ Кудимов 1987.
- ↑ Раззаков, 2000.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Владимир Познер: «Наркотики нужно легализовать — я их абсолютный противник» (арх. 1 мая 2015). — Новая газета. — 2004. — 29 сакавіка (№ 21).
- Ганжа И. Познер. Большой портрет. Фотоальбом. — М.: Елена Резник, 2013. — 296 с. — ISBN 978-5-905327-03-2.
- Денисова М. Владимир Познер: «По крайней мере, я это попробовал…» (арх. 1 мая 2015) // 7 дней : журнал. — 2009. — 22 мая (№ 22).
- Додолев Е. Влад Листьев. Пристрастный реквием. — М.: Зебра Е, 2012. — 320 с. — ISBN 978-5-905629-27-3.
- Кашин О. Именем Владимира Познера прикрыли котлован (арх. 4 мая 2005) // Коммерсантъ : газета. — 2003. — 25 снежня (№ 235(2838)).
- Кудимов Ю. Человек с моста дружбы // Они выбрали СССР / Сост. В. И. Андриянов. — М.: Политиздат, 1987. — 206 с.
- Кудряц Е. Владимир Познер: «На меня бесполезно оказывать давление!» (арх. 1 мая 2015) // Партнёр : журнал. — 2008. — лістапад (№ 11(134)).
- Кудряц Е. Владимир Познер: «Немцы признали свои преступления, и процесс покаяния продолжается!» (арх. 1 мая 2015) // Neue Zeiten : журнал. — 2013. — снежань (№ 12(150)).
- Мельман А. Телегерой нашего времени (арх. 13 жніўня 2012) // Московский комсомолец : газета. — 2009. — 1 красавіка (№ 25020).
- Миненкова Е. Владимир Познер разгадывает германскую головоломку (арх. 1 мая 2015) // Русская Германия : газета. — 2012. — 07 снежня (№ 49).
- Падерина К. Владимир Познер: «Скоро стану прадедом» (арх. 1 мая 2015) // Теленеделя : журнал. — 2008. — 14 мая (№ 20(33)).
- Познер В. В. Рождённый 1 апреля // Огонёк : журнал. — 1999a. — № 13. — С. 28—35. — ISSN 0131-0097. Архівавана з першакрыніцы 19 чэрвеня 2015.
- Познер В. В. Я узнал кличку отца — Каллистрат // Огонёк : журнал. — 1999b. — № 14. — С. 36—39. — ISSN 0131-0097. Архівавана з першакрыніцы 24 верасня 2015.
- Рудык А. Вот те «Крост» (арх. 4 мая 2015) // «Афиша. Все развлечения Москвы» : журнал. — 2007. — 24 верасня (№ 209).
- Свобода — не воля (арх. 1 мая 2015) // Автомобили : журнал. — 2011. — кастрычнік (№ 10).
- Смирнов С. Времена лжи с Владимиром Познером. — М.: ЭКСМО, 2005. — 512 с. — (Народ против). — ISBN 5-9265-0163-6.
- Стоцкий А. Слово и дело (арх. 20 жніўня 2011) // Экспресс-Газета. — 2007. — 09 красавіка (№ 14(635)).
- Тельпиз Е. Искусство жить (арх. 19 красавіка 2015) // Cher Ami : журнал. — Курган, 2013. — 30 снежня (№ 2(41)).
- Фрумкин С. Обаятельный советский человек (арх. 1 мая 2015) // Вестник : журнал. — 2000. — 18 ліпеня (№ 15(248)).
- Jones, A. S. (1987-04-09). "American and Soviet Journalists Probe and Parry". New York Times(англ.). nytimes.com. Архівавана з арыгінала 1 мая 2015. Праверана 2015-04-15.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Афіцыйны сайт Уладзіміра Познера
- Уладзімір Познер ў сацыяльнай сетцы «Twitter»
- Береза А.. Владимир Познер: «Происходящее в России — признак неуверенности и нервозности» . unian.net (25 сакавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 23 красавіка 2015.
- Бородина А.. Владимир Познер: «В России есть журналисты и нет журналистики» . РИА Новости (4 снежня 2013). Архівавана з першакрыніцы 5 сакавіка 2016. Праверана 14 красавіка 2015.
- Ванденко А.. Владимир Познер: «Более-менее прилично говорить по-русски я научился годам к девятнадцати, когда приехал в Москву из Германии» . fakty.ua (2 красавіка 2004). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2015. Праверана 12 студзеня 2015.
- Владимир Познер стал кавалером Ордена Почетного легиона . lenta.ru (1 студзеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.
- Владимир Познер: «Однополые браки во Франции — это прорыв в менталитете» . Gay.ru (26 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2013. Праверана 18 красавіка 2015.
- Владимир Познер: «Отношение к геям — индикатор толерантности в умах людей» . gay.ru (16 чэрвеня 2007). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
- Владимира Познера заставили закрыть шоу на «Дожде» . chaskor.ru (25 чэрвеня 2012). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
- Власенко Е.. Владимир Познер: «Полиглотом меня сделала жизнь» . Русская служба BBC (6 снежня 2006). — обновлено. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
- Вольский Н.. Владимир Познер: «Соловьев мне завидует…» . baltinfo.ru (14 лістапада 2011). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
- Гуленок О.. Мой принцип . .kasparov.ru (10 лютага 2010). — Интервью с В. В. Познером. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 2 лютага 2018.
- Дом Владимира Познера в переулке между Остоженкой и Старым Арбатом . ericche.com. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
- Журавлёва О.. Особое мнение . Эхо Москвы (22 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2013. Праверана 18 красавіка 2015.
- Кашин О.. Владимир Познер: «Эрнст сказал, что согласен с каждым моим словом» . Colta.ru (26 лютага 2013). — Медиа. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 16 верасня 2017.
- Краткая биография Владимира Александровича Познера на сайте дома-музея Марии Цветаевой при Департаменте культуры Москвы . dommuseum.ru. Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
- Кураев А., протодиакон. С именинами, уважаемый Владимир Владимирович! . Интерфакс-Религия (28 ліпеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 3 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.
- Лара Фабиан и Владимир Познер приветствуют Квир-фестиваль в Санкт-Петербурге . gay.ru (14 верасня 2010). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
- Лицкевич О.. Евгений Киселев: «Я – украинский журналист с российским паспортом»(недаступная спасылка). kp.ua (11 чэрвеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
- Панченко А.. Владимир Познер: «Мы с Азаровым оба оказались полезны друг другу» . segodnya.ua; webcitation.org (23 сакавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 5 красавіка 2013. Праверана 15 красавіка 2015.
- Познер Владимир Владимирович . Досье KP.RU. kp.ru (31 сакавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
- Познер, Владимир. Телеведущий, журналист . lenta.ru. Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.
- «Познер» позднего периода. На «Первом канале» состоялась премьера авторской передачи Владимира Познера . lenta.ru (18 лістапада 2008). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
- Популярному телеведущему Владимиру Познеру исполняется 70 лет . 1tv.ru (1 красавіка 2004). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
- Премьера фильма «Англия в общем и в частности» . pozneronline.ru 2014 (24 снежня 2014). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
- Раззаков Ф.. Владимир Познер. Досье . Звёзды телевидения. — М.: ЭКСМО, 2000. mitrofanova.chat.ru. — ТелеоборZения от Нинель Митрофановой. Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2012. Праверана 14 красавіка 2015.
- Ресторан «Chez Géraldine» . geraldine.ru. Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
- Ситник Л.. Владимир Познер: «Читать Пушкина по-английски? Я что — обалдел?» . vtbrussia.ru (10 кастрычніка 2012). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
- Скальский А.. Владимир Познер выступает за право на эвтаназию и выражает обеспокоенность усилением церкви в России(недаступная спасылка). newsbabr.com; kontury.info (4 лютага 2009). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
- Скандалу вокруг строительства школы Познера исполнился год . rosbalt.ru (17 лістапада 2004). Архівавана з першакрыніцы 20 жніўня 2011. Праверана 16 красавіка 2015.
- Соколов-Митрич Д.. Добрые и злые . izvestia.ru; archive.org (27 ліпеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 3 жніўня 2010. Праверана 19 красавіка 2015.
- Сотников И.. Владимир Познер: «В России сегодня нет журналистики» . dw.de (27 кастрычніка 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 чэрвеня 2015. Праверана 4 чэрвеня 2015.
- Ткачёва Д.. Владимир Познер: «Я гурман и люблю разные кухни мира»(недаступная спасылка). rbc.ru; archive.org (28 лістапада 2011). — Интервью в Brasserie «Chez Géraldine». Архівавана з першакрыніцы 29 лістапада 2011. Праверана 18 красавіка 2015.
- Устюгов Б.. Художества на Дмитровке . izvestia.ru (5 красавіка 2004). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 4 мая 2015.
- Филатов А.. Жители Малой Дмитровки против школы телевизионного мастерства. Акция против школы Познера . gzt.ru; archive.org (15 верасня 2004). Архівавана з першакрыніцы 22 сакавіка 2007. Праверана 16 красавіка 2015.
- Фильмы В. Познера. «Еврейское счастье» . pozneronline.ru (27 кастрычніка 2014). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
- Эхо Москвы: Владимир Познер . echo.msk.ru. Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 14 красавіка 2015.
- Details of V. Aleksandrovich Pozner ("PLATON") and his U.S.A. contacts (англ.) (PDF)(недаступная спасылка). NSA, материалы проектa «Венона» (27 лютага 1957). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2012. Праверана 3 мая 2010.
- Koppel T. . Vladimir Pozner: A Nightline Moment From 1980 (англ.). abcnews.go.com (12 верасня 2004). Архівавана з першакрыніцы 13 жніўня 2012. Праверана 18 красавіка 2015.
- Patow U., Back R.. Katia Tchemberdji (ням.). mugi.hfmt-hamburg.de (21 жніўня 2008). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 19 красавіка 2015.
- Відэа
- «Ведущий». Документальный фильм Леонида Парфёнова о Владимире Познере.
- «Времена не выбирают». Документальный фильм к юбилею Владимира Познера.
- Максимов А.. Владимир Познер(недаступная спасылка). Программа «Личные вещи». 5-tv.ru (30 жніўня 2009). — Интервью (видео). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 18 красавіка 2015.
- Мучник Ю.. Владимир Познер на ТВ2 (текст и видео). «Появилась задача: мочить Познера»(недаступная спасылка). Час Пик. Суббота. tv2.tomsk.ru (28 красавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 23 красавіка 2015.
- Познер В., Ургант И.. Тур де Франс. 2 серия. Париж . 1tv.ru (5 верасня 2010). — Прямая речь В. В. Познера. Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2015. Праверана 16 красавіка 2015.
- Pages using the JsonConfig extension
- Асобы
- Нарадзіліся 1 красавіка
- Нарадзіліся ў 1934 годзе
- Нарадзіліся ў Парыжы
- Члены КПСС
- Кавалеры ордэна «За заслугі перад Айчынай» 4 ступені
- Кавалеры ордэна Пашаны
- Кавалеры ордэна Дружбы народаў
- Узнагароджаныя медалём «За працоўную доблесць»
- Кавалеры ордэна Ганаровага легіёна
- Лаўрэаты прэміі ТЭФІ
- Лаўрэаты прэміі «Ніка»
- Карыстальнікі Twitter
- Журналісты Расіі
- Журналісты СССР
- Журналісты ЗША
- Тэлевядучыя Расіі
- Тэлевядучыя СССР
- Тэлевядучыя ЗША
- Прадпрымальнікі Расіі