Перайсці да зместу

Уладзімір Уладзіміравіч Познер

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Уладзімір Уладзіміравіч Познер
Імя пры нараджэнні руск.: Владимир Жеральд Дмитрий Дюбуа-Нибуайе
Род дзейнасці журналіст, тэлевядучы, пісьменнік, перакладчык, рэстаратар, рэдактар, радыёвядучы, прапагандыст
Дата нараджэння 1 красавіка 1934(1934-04-01)[1] (90 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Веравызнанне атэізм
Бацька Уладзімір Аляксандравіч Познер[d]
Жонка Valentina Chemberdzhi[d]
Дзеці Yekaterina Chemberdzhi[d]
Месца працы
Альма-матар
Партыя
Член у
Узнагароды і прэміі
Сайт pozneronline.ru
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Уладзіміравіч По́знер (нар. 1 красавіка 1934, Парыж, Францыя) — савецкі, расійскі і амерыканскі журналіст і тэлевядучы, першы прэзідэнт Акадэміі расійскага тэлебачання (1994—2008), пісьменнік. Вядзе аўтарскую праграму «Познер» на «Першым расійскім канале».

Бацькі, пачатак жыцця

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям'і яўрэя[10] Уладзіміра Аляксандравіча Познера[fr] (1908—1975)[11], які эміграваў з Расіі ў 1922 годзе[12], і францужанкі Жэральдын Лютэн (1910—1985)[13]. Быў названы Уладзімірам у гонар бацькі і хрышчаны ў саборы Парыжскай Богамаці па каталіцкаму абраду[14].

Бацькі афіцыйна не былі ў шлюбе да пяцігадовага ўзросту Уладзіміра Познера. Маці павезла трохмесяцовага Уладзіміра ў ЗША[12]. Да таго часу ў Амерыцы жылі яе маці і сястра, а таксама блізкія сябры. Неўзабаве Жэральдын уладкавалася працаваць мантажорам у французскім аддзяленні кінакампаніі Paramount Pictures[12]. Праз 5 гадоў, у 1939 годзе, Уладзімір Александровіч Познер, які тым часам працаваў у еўрапейскім філіяле кінакампаніі «Metro-Goldwyn-Mayer», забрал Жэральдын з сынам з ЗША, і сям'я вярнулася ў Францыю.

Пасля акупацыі Францыі нямецкімі войскамі ў 1940 годзе яны зноў беглі ў ЗША. Ужо ў Амерыцы, у 1945 годзе, нарадзіўся брат Уладзіміра — Павел Познер. Бацька, Уладзімір Аляксандравіч Познер, быў гарачым патрыётам Савецкага Саюза. Пасля далучэнні Літвы да Савецкага Саюза ў 1940 годзе дзед У. У. Познера па бацьку, Аляксандр Уладзіміравіч Познер (1875—?), стаў грамадзянінам СССР. У сувязі з гэтым і бацька У. У. Познера, Уладзімір Александровіч Познер, набыў права на савецкае грамадзянства[15]. З 1943 года, працуючы начальнікам рускай секцыі аддзела кінематаграфіі Вайсковага дэпартамента ЗША, ён пачаў супрацоўнічаць з савецкай разведкай, спачатку ў якасці «стажора» і «наводчыка»[16].

У сувязі з пагаршэннем адносін паміж СССР і ЗША пасля вайны, наступам эпохі макартызму і ўсё больш пільнай увагай з боку ФБР у 1948 годзе сям'я Познераў была змушана з'ехаць з ЗША. Спачатку Познеры хацелі вярнуцца ў Францыю, але Познеру-старэйшаму адмовілі ў заездзе, злічачы яго на падставе даносу падрыўным элементам[17]. Тады Познеры пераехалі ў Берлін (ГДР), дзе Уладзімір Аляксандравіч атрымаў пасаду ў кампаніі «Саўэкспартфільм». У 1950 годзе Уладзімір Познер атрымаў савецкі пашпарт[18][19].

У 1952 годзе сям'я пераехала ў Савецкі Саюз, у Маскву.

У Нью-Ёрку Уладзімір Познер скончыў пачатковую школу Сіці-энд-Кантры[en] пад кіраўніцтвам Кэралайн Прэт[en]; пазней навучаўся ў сярэдняй школе Стайвесант[en].

Першыя часы ў Берліне Уладзімір наведваў школу для савецкіх дзяцей[заўв 1].

  1. Са снежня 1948 года.
  1. http://www.goodreads.com/book/show/3040071-eyewitness
  2. http://www.acting-man.com/?p=29044
  3. http://articles.latimes.com/1990-03-25/books/bk-320_1_vladimir-pozner
  4. http://www.nytimes.com/2013/12/22/world/europe/with-punishments-or-pardons-putin-shows-he-is-in-control.html
  5. http://www.bbc.co.uk/programmes/p025zld7
  6. http://rbth.com/society/2013/02/04/russia_sinks_to_148th_place_on_press_freedom_index_22479.html
  7. http://www.n-magazine.com/uncategorized/perspectives-on-gorbachev-3/
  8. http://www.nytimes.com/1987/06/17/arts/posner-not-your-average-russian.html
  9. http://www.nytimes.com/1990/03/04/books/radio-moscow-s-new-york-accent.html
  10. http://pozneronline.ru/2017/07/19262/
  11. Краткая биография В. А. Познера.
  12. а б в Познер 1999a.
  13. «Тур де Франс»-2, просмотр с 07:20.
  14. «Тур де Франс»-2, просмотр с 15:10.
  15. Владимир Познер. Архив программы «Мишанина». Радиостанция «Серебряный Дождь» (5 ліпеня 2015). — «…был указ Верховного совета СССР о том, что все латыши, литовцы или эстонцы, живущие за рубежом и их взрослые дети, могут автоматически получить советский паспорт, о чем мой отец мечтал. И он его получил. Я могу потом продолжить эту историю, но скажу, что его отца расстреляли немцы»  Праверана 16 жніўня 2015.
  16. NSA, 1957.
  17. Познер 1999b.
  18. Кудимов 1987.
  19. Раззаков, 2000.
Відэа