Францішак Браніслаў Міцкевіч
| Францішак Міцкевіч | |
|---|---|
| Franciszek Bronisław Mickiewicz | |
 Францішак Міцкевіч на смяротным ложы | |
 Герб «Порай» | |
| Нараджэнне |
1796 |
| Смерць |
13 лістапада 1862 |
| Месца пахавання |
|
| Род | Міцкевічы |
| Бацька | Мікалай Міцкевіч |
| Маці | Барбара з Маеўскіх |
| Жонка | Людвіка Альшэўская |
| Дзеці | Антоній Тадэвуш Міцкевіч |
| Веравызнанне | рыма-каталік |
| Дзейнасць | пісьменнік |
| Узнагароды |
 |
Францішак Браніслаў Міцке́віч (польск.: Franciszek Bronisław Mickiewicz; 1796[2], Наваградак Наваградскага павета Слонімскай губерні, Расійская імперыя — 13 лістапада 1862, Ражнова, гміна Абарнікі, Прускае каралеўства, цяпер Велікапольскае ваяводства, Польшча) — удзельнік паўстання 1830—1831 гадоў, старэйшы брат Адама Міцкевіча.
Паходжанне[правіць | правіць зыходнік]
Бацька Францішка Мікалай выводзіў сваё паходжанне са шляхецкага роду Рымвідаў-Міцкевічаў герба «Порай», заснавальнікам якога нібыта быў літоўскі баярын Рымвід[3]. Брат Францішка Адам Міцкевіч пісаў аб баярыне Рымвідзе ў сваёй «Гражыне». Аднак дваранства Рымвідаў-Міцкевічаў не было прызнана і зацверджана ў Расійскай імперыі, бо Міцкевічы не прадставілі слушных доказаў[4].
Маці паэта, Барбара, якая мела сястру-блізніцу Марыяну, нарадзілася ў 1768 годзе[5], паходзіла з роду Маеўскіх герба «Стары конь», у Навагрудскім ваяводстве вядомым з сярэдзіны XVII ст. Яе бацькамі былі Матэвуш Маеўскі, які пад канец жыцця быў эканомам у маёнтку Чомбраў, які належаў Вузлоўскім, і Кацярына-Ганна з Арэшкаў, дачка наваградскага ротмістра Юзафа Арэшкі.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Прымаў удзел у Лістападаўскім паўстанні ў званні падпаручніка[1]. Падчас паўстання быў прызначаны паўстанцкім кіраўніком Навагрудку. Удзельнічаў у бітвах пад Варшавай, атрымаў званне паручніка, быў узнагароджаны Срэбным Крыжам ордэну Virtuti Militari[1]. З пашпартам памерлага паўстанца Юстына Поля змог перайсці мяжу з Прусіяй, пасля чаго быў інтэрніраваны пад Мальбаркам[1]. За ўдзел у паўстанні Міцкевічы страцілі фальварак Завоссе і дом у Навагрудку, якія былі канфіскаваны расійскай уладай.
Некаторы час жыў у Лукаве, а пазней ад 1859 у Ражнове, дзе памёр у 1862 г.[1] Быў пахаваны ў мясцовым касцёле[1]. Аўтар успамінаў, вядомых, як крыніца да біяграфічных звестак аб Адаме Міцкевічу. Паводле сучаснікаў быў гарбатым[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё Paweł Anders: Nad Wełną i Małą Wełną. Wydawnictwo Poznańskie, 1974, s. 45. ISBN 83-210-0244-7.
- ↑ Польскі даследчык-краязнаўца Павел Андэрс падае год нараджэння Францішка Міцкевіча, як 1795 г.[1].
- ↑ Tomas Venclova. Vilniaus vardai. — Vilnius: R. Paknio leidykla, 2017. — С. 134. — 448 с. — ISBN 978-995-57367-21.
- ↑ Сяргей Рыбчонак. Рыбчонак С. Радавод Адама Міцкевіча: новыя факты і старыя загадкі // Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii / Red. S.Górzyński / T. XI (XXII). — Warszawa: DIG, 2012. — S.61-74..
- ↑ Сяргей Рыбчонак. Рыбчонак С. Радавод Адама Міцкевіча: новыя факты і старыя загадкі // Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii / Red. S.Górzyński / T. XI (XXII). — Warszawa: DIG, 2012. — S.61-74..
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Franciszek Mickiewicz. Pamiętnik Franciszka Mickiewicza. — Lwów [etc.]: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923. — С. 78.
- Paweł Anders: Nad Wełną i Małą Wełną. Wydawnictwo Poznańskie, 1974, s. 45. ISBN 83-210-0244-7.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Franciszek Bronisław «Rymwid» Mickiewicz (польск.)
Генеалогія і некрапалістыка | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |