Шарль Эрміт

Шарль Эрміт
фр.: Charles Hermite
Дата нараджэння	24 снежня 1822(1822-12-24)[…]
Месца нараджэння	Dieuze[d], canton of Dieuze[d], Шато-Сален[d], дэпартамент Мозель, рэгіён Латарынгія, Метраполія Францыі, Францыя
Дата смерці	14 студзеня 1901(1901-01-14)[…] (78 гадоў)
Месца смерці	Парыж, Францыя
Месца пахавання	могілкі Манпарнас
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	матэматык, выкладчык універсітэта, senior lecturer, прафесар універсітэта
Навуковая сфера	алгебра, тэорыя лікаў і матэматыка
Месца працы	Політэхнічная школа[d] Парыжскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	бакалаўрыят[d] (1 ліпеня 1847) і бакалаўр навук[d] (9 мая 1848)
Альма-матар	Ліцэй Генрыха IV[d] Ліцэй Людовіка Вялікага[d] (1841) Політэхнічная школа[d] (1842)
Вядомыя вучні	Jules Tannery[d] і Mijalko Ciric[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Парыжскае філаматычнае таварыства[d] Французская акадэмія навук Пецярбургская акадэмія навук Шведская каралеўская акадэмія навук Ліга французскай айчыны[d] Венгерская акадэмія навук Акадэмія Станіслава[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі Расійская акадэмія навук Пруская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук Італіі[d] Эдынбургскае каралеўскае таварыства Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Турынская акадэмія навук[d]
Узнагароды	замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (27 лістапада 1873)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шарль Эрмі́т (фр.: Charles Hermite; 24 снежня 1822, Дзьёз, Францыя — 14 студзеня 1901, Парыж) — французскі матэматык, прызнаны лідар матэматыкаў Францыі ў другой палове XIX стагоддзя. Член Парыжскай акадэміі навук з 1856 года. Член Лонданскага Каралеўскага таварыства (1873), замежны ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі навук (1895). Узнагароджаны ордэнам Ганаровага легіёна (1892).

Наведваў каледж Генрыха IV, з 1841 г. вучыўся ў ліцэі Людовіка Вялікага. З 1842 па 1845 г. вучыўся ў парыжскай Політэхнічнай школе. Абараніўшы дысертацыю, становіцца (1869) прафесарам Політэхнічнай школы, дзе выкладаў да 1876 года. У 1869-1897 гадах — прафесар Парыжскага факультэта навук, выкладаў таксама ў Нармальнай школе.

Асноўныя работы прысвечаны тэорыі лікаў, тэорыі квадратычных форм, тэорыі інварыянтаў, артаганальных мнагачленаў, эліптычных функцый і алгебры. Даследаваў клас артаганальных мнагачленаў (мнагачлен Эрміта). Зрабіў уклад у тэорыю алгебраічных формаў і іх інварыянтаў, у тым ліку ў тэорыю прадстаўлення цэлых лікаў алгебраічнымі формамі і іншыя прыкладанні да тэорыі лікаў. У ходзе гэтых работ адкрыў асаблівыя білінейныя формы (форма Эрміта). Эрміт паказаў, што лік e (аснова натуральнага лагарыфма) з'яўляецца трансцэндэнтным (1873).

Вядома праца Эрміта «Аб рашэнні ўраўнення пятай ступені» (Sur la rsolution de l`quatia du cinquime degr, 1858).

Найбольш вядомы яго вучань Анры Пуанкарэ.

Літаратура

• "Œuvres de Charles Hermite", reissued by Cambridge University Press, 2009; ISBN 978-1-108-00328-5.
• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 151. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).

Спасылкі

• Эрмит, Шарль // Энцыклапедыя Кругасвет (руск.)
• Эрмит Шарль (руск.)