Акварэль: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎У Беларусі: вікіфікацыя, афармленне
Радок 2: Радок 2:


== У Беларусі ==
== У Беларусі ==
Ёсць меркаванне, што на тэрыторыі Беларусі акварэль выкарыстоўвалася з [[15 ст.]] у [[мініяцюра]]х [[Радзівілаўскі летапіс|Радзівілаўскага летапісу]], у [[17 стагоддзе|17]]-[[18 ст.]] — для расфарбоўкі гравюр (напр., ілюстрацыі да «Брашна духоўнага», [[1639]], Куцеінская друкарня). З 18 ст. набылі шырокую вядомасць акварэльныя выявы помнікаў беларускага дойлідства, выкананыя Ф. Смуглевічам, М. Львовым, М. Івановым. У 19 — пач. 20 ст. у тэхніцы акварэлі малявалі жанравыя сцэны і пейзажы Л. Альпяровіч, [[Станіслаў Богуш-Сестранцэвіч|С. Богуш-Сестранцэвіч]], [[Генрых Уладзіслававіч Вейсенгоф|Г. Вейсенгоф]], [[Ян Дамель|Я. Дамель]], [[К. Кастравіцкі]] (Карусь Каганец), [[М. Кулеша]], [[Н. Орда]], [[Ю. Пешка]], [[Фердынанд Рушчыц|Ф. Рушчыц]]. У [[1920-я|1920]]-[[1930-я]] акварэль актыўна выкарыстоўвалі А. Астаповіч. В. Волкаў, У. Кудрэвіч, М. Лебедзева, Л. Леятман, М. Малевіч, М. Сяўрук, М. Філіповіч і інш. У гады Вялікай Айчыннай вайны сродкі акварэлі вельмі шырока выкарыстоўвалі мастакі, якія малявалі карыкатуры і плакаты. У 1950-1960-я значна пашырыліся выяўленчыя прыёмы, тэхніка акварэлі, а з гэтым уславіліся творы В. Цвіркі, У. Стэльмашонка, Л. Марчанкі, А. Паслядовіч, В. Паўлаўца, Т. Вашчанкі, I. Пратасені і іншых.<ref>Герасіменя В. …</ref>
Ёсць меркаванне, што на тэрыторыі Беларусі акварэль выкарыстоўвалася з [[15 стагоддзе|15 ст.]] у [[мініяцюра]]х [[Радзівілаўскі летапіс|Радзівілаўскага летапісу]], у [[17 стагоддзе|17]]-[[18 стагоддзе|18 ст.]] — для расфарбоўкі гравюр (напр., ілюстрацыі да «Брашна духоўнага», [[1639]], Куцеінская друкарня). З 18 ст. набылі шырокую вядомасць акварэльныя выявы помнікаў беларускага дойлідства, выкананыя [[Францішак Смуглевіч|Ф. Смуглевічам]], {{нп3|Мікалай Аляксандравіч Львоў|М. Львовым|ru|Львов, Николай Александрович}}, М. Івановым. У 19 — пач. 20 ст. у тэхніцы акварэлі малявалі жанравыя сцэны і пейзажы [[Леў Абрамавіч Альпяровіч|Л. Альпяровіч]], [[Станіслаў Богуш-Сестранцэвіч|С. Богуш-Сестранцэвіч]], [[Генрых Уладзіслававіч Вейсенгоф|Г. Вейсенгоф]], [[Ян Дамель|Я. Дамель]], [[Карусь Каганец|К. Кастравіцкі]] (Карусь Каганец), [[Міхаіл Кулеша|М. Кулеша]]<ref>[http://lida.in/article/read/mihail_kulesha_lidski_zamak.html Лідскі замак у мастацтве: Міхал Кулеша]</ref>, [[Напалеон Орда|Н. Орда]], [[Юзаф Пешка|Ю. Пешка]], [[Фердынанд Рушчыц|Ф. Рушчыц]]. У [[1920-я|1920]]-[[1930-я]] акварэль актыўна выкарыстоўвалі [[Аркадзь Антонавіч Астаповіч|А. Астаповіч]]. [[Валянцін Віктаравіч Волкаў|В. Волкаў]], [[Уладзімір Мікалаевіч Кудрэвіч|У. Кудрэвіч]], М. Лебедзева, Л. Леятман, М. Малевіч, [[Міхаіл Канстанцінавіч Сяўрук|М. Сяўрук]], [[Міхаіл Мацвеевіч Філіповіч|М. Філіповіч]] і інш. У гады Вялікай Айчыннай вайны сродкі акварэлі вельмі шырока выкарыстоўвалі мастакі, якія малявалі карыкатуры і плакаты. У 1950-1960-я значна пашырыліся выяўленчыя прыёмы, тэхніка акварэлі, а з гэтым уславіліся творы [[Віталь Канстанцінавіч Цвірка|В. Цвіркі]], [[Уладзімір Іванавіч Стэльмашонак|У. Стэльмашонка]], Л. Марчанкі, [[Аляксандра Ануфрыяўна Паслядовіч|А. Паслядовіч]], В. Паўлаўца, Т. Вашчанкі, [[Іван Міхайлавіч Пратасеня|I. Пратасені]] і іншых<ref>{{крыніцы/МКЭ-ГанцКМ|Акварэль}}</ref>.


{{зноскі}}
{{зноскі}}

Версія ад 03:30, 10 красавіка 2012

Акварэль (фр.: Aquarelle — вадзяністая; італ.: acquarello) — тэхніка жывапісу ў якой выкарыстоўваюца спецыяльныя акварэльныя фарбы, якія пры распушчанні ў вадзе ствараюць празрыстую завісь тонкага пігменту і праз гэта дазвалююць стварыць эфект лёгкасці, празрыстасці і тонкасці колеравых пераходаў. Акварэль сумяшчае асаблівасці жывапісу (багацце тону, будова формы і прасторы колерам) і графікі (актыўная роль паперы ў будове выявы, адсутнасць спецыфічнай рэльефнасці мазка, характэрнага для жывапіснай паверхні).[1]

У Беларусі

Ёсць меркаванне, што на тэрыторыі Беларусі акварэль выкарыстоўвалася з 15 ст. у мініяцюрах Радзівілаўскага летапісу, у 17-18 ст. — для расфарбоўкі гравюр (напр., ілюстрацыі да «Брашна духоўнага», 1639, Куцеінская друкарня). З 18 ст. набылі шырокую вядомасць акварэльныя выявы помнікаў беларускага дойлідства, выкананыя Ф. Смуглевічам, М. Львовым?!, М. Івановым. У 19 — пач. 20 ст. у тэхніцы акварэлі малявалі жанравыя сцэны і пейзажы Л. Альпяровіч, С. Богуш-Сестранцэвіч, Г. Вейсенгоф, Я. Дамель, К. Кастравіцкі (Карусь Каганец), М. Кулеша[2], Н. Орда, Ю. Пешка, Ф. Рушчыц. У 1920-1930-я акварэль актыўна выкарыстоўвалі А. Астаповіч. В. Волкаў, У. Кудрэвіч, М. Лебедзева, Л. Леятман, М. Малевіч, М. Сяўрук, М. Філіповіч і інш. У гады Вялікай Айчыннай вайны сродкі акварэлі вельмі шырока выкарыстоўвалі мастакі, якія малявалі карыкатуры і плакаты. У 1950-1960-я значна пашырыліся выяўленчыя прыёмы, тэхніка акварэлі, а з гэтым уславіліся творы В. Цвіркі, У. Стэльмашонка, Л. Марчанкі, А. Паслядовіч, В. Паўлаўца, Т. Вашчанкі, I. Пратасені і іншых[3].

Зноскі

  1. Популярная художественная энциклопедия. Т. 1. «Советская энциклопедия». — М. 1986. С. 21. — У асобных выпадках творы, якія створаныя ў тэхніцы акварэлі наогул адносяць да графікі — не выпадкова ў прафесійным асяроддзі прынята гаварыць: «рысаваць акварэллю».
  2. Лідскі замак у мастацтве: Міхал Кулеша
  3. Герасіменя В. Акварэль // Малая краязнаўчая энцыклапедыя / Ганцавіцкі раённы краязнаўча-інфармацыйны партал — Эл.рэсурс gants-region.info

Літаратура

  • Герасіменя В. Акварэль // Малая краязнаўчая энцыклапедыя / Ганцавіцкі раённы краязнаўча-інфармацыйны партал — Эл.рэсурс gants-region.info
  • Популярная художественная энциклопедия. Т. 1. «Советская энциклопедия». — М. 1986.

Вонкавыя спасылкі

Шаблон:Link GA