Крыштаф Радзівіл: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др Дадана Катэгорыя:Старосты барысаўскія (Перасылка Катэгорыя:Старосты барысаўскія выпраўлена) (праз HotCat) |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 6: | Радок 6: | ||
У маладосці, разам з бацькай, удзельнічаў у вайне са [[Швецыя]]й, таксама ў вайне з [[Расія]]й (1609—1619). Падчас вайны са шведамі ў 1617—1618 г., паказаў сваю энергію і тален, адваяваў некалькі страчаных раней крэпасцяў. У 1622 г. адбіў, пераважаючае па колькасці шведскае войска, якім камандаваў шведскі кароль [[Густаў Адольф]]. |
У маладосці, разам з бацькай, удзельнічаў у вайне са [[Швецыя]]й, таксама ў вайне з [[Расія]]й (1609—1619). Падчас вайны са шведамі ў 1617—1618 г., паказаў сваю энергію і тален, адваяваў некалькі страчаных раней крэпасцяў. У 1622 г. адбіў, пераважаючае па колькасці шведскае войска, якім камандаваў шведскі кароль [[Густаў Адольф]]. |
||
Вызначыўся ў [[вайна Рэчы Паспалітай |
Вызначыўся ў [[вайна Рэчы Паспалітай і Маскоўскай дзяржавы, 1632-1634|вайне Рэчы Паспалітай з Расіяй]] (1632—1634) за [[Смаленск]]. Пасля некалькіх месяцаў, на чале аслабленай літоўскай арміі, здолеў трымаць у аблозе Смаленск і дачакацца польскай дапамогі на чале з [[Уладыслаў IV|Уладыславам IV]]. Пасля прыбыцця палякаў прымаў удзел ва ўзяцці горада. Затым узначаліў смелы рэйд у глыб расійскай тэрыторыі. Узнагароджаны вялікай літоўскай булавой. |
||
Зацяты кальвініст, праціўнік [[каталіцтва|каталіцкага]] духавенства і Жыгімонта Вазы, на элекцыю пасля яго смерці, прывёў з сабою некалькі тысяч узброенных салдат і дамовіўся пра дапамогу з боку брандэнбургскага курфюрста, для забеспячэня абароны сваіх адзінаверцаў. |
Зацяты кальвініст, праціўнік [[каталіцтва|каталіцкага]] духавенства і Жыгімонта Вазы, на элекцыю пасля яго смерці, прывёў з сабою некалькі тысяч узброенных салдат і дамовіўся пра дапамогу з боку брандэнбургскага курфюрста, для забеспячэня абароны сваіх адзінаверцаў. |
Версія ад 21:13, 24 сакавіка 2011
Крыштаф РАДЗІВІЛ (22 сакавіка 1585 — 19 лістапада 1640) — грамадскі і дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай, прадстаўнік біржанскай лініі Радзівілаў. Гетман польны літоўскі (з 1615), кашталян і ваявода віленскі (з 1633), вялікі гетман літоўскі (з 1635).
Сын Крыштафа Мікалая Радзівіла Перуна, бацька Януша Радзівіла. Прыхільнік кальвінізму і здольны ваенаначальнік. Кіраўнік апазіцыі ў Вялікім княстве Літоўскім, выступаў супраць Жыгімонта Вазы.
У маладосці, разам з бацькай, удзельнічаў у вайне са Швецыяй, таксама ў вайне з Расіяй (1609—1619). Падчас вайны са шведамі ў 1617—1618 г., паказаў сваю энергію і тален, адваяваў некалькі страчаных раней крэпасцяў. У 1622 г. адбіў, пераважаючае па колькасці шведскае войска, якім камандаваў шведскі кароль Густаў Адольф.
Вызначыўся ў вайне Рэчы Паспалітай з Расіяй (1632—1634) за Смаленск. Пасля некалькіх месяцаў, на чале аслабленай літоўскай арміі, здолеў трымаць у аблозе Смаленск і дачакацца польскай дапамогі на чале з Уладыславам IV. Пасля прыбыцця палякаў прымаў удзел ва ўзяцці горада. Затым узначаліў смелы рэйд у глыб расійскай тэрыторыі. Узнагароджаны вялікай літоўскай булавой.
Зацяты кальвініст, праціўнік каталіцкага духавенства і Жыгімонта Вазы, на элекцыю пасля яго смерці, прывёў з сабою некалькі тысяч узброенных салдат і дамовіўся пра дапамогу з боку брандэнбургскага курфюрста, для забеспячэня абароны сваіх адзінаверцаў.