Анатоль Іванавіч Капцюг

Анатоль Іванавіч Капцюг
Дата нараджэння	3 студзеня 1952(1952-01-03)
Месца нараджэння	Урэчча, Нарачанскі сельсавет, Вілейскі раён, Маладзечанская вобласць, БССР, СССР
Дата смерці	23 лістапада 2020(2020-11-23) (68 гадоў)
Месца смерці	Вілейка, Вілейскі раён, Мінская вобласць, Беларусь
Альма-матар	архітэктурны факультэт БНТУ (1977) Маскоўскі архітэктурны інстытут (1985)
Месца працы	Гроднаграмадзянпраект[d] Беларускі рэстаўрацыйна-праектны інстытут Мастацтва Вілейскі краязнаўчы музей
Член у	Саюз архітэктараў СССР Беларускі саюз архітэктараў

Анатоль Іванавіч Капцю́г (3 студзеня 1952, в. Урэчча, Вілейскі раён, Мінская вобласць — 23 лістапада 2020, Вілейка) — беларускі архітэктар, мастак.

Біяграфія

Сям’я Капцюгоў была праваслаўнай і паходзіла з Бараўцаў. Дзед Грышка быў прымак, у 1899 годзе ажаніўся з Агатай Дзічкевіч, якая была родам з Урэчча. Анатоль нарадзіўся ў сям’і Івана Рыгоравіча Капцюга і Веры Паўлаўны Круцько, якая працавала ў атэлье швачкай. Быў адзіным сынам у сям’і, дзяцінства прай­шло на хутары Урэчча.

Скончыў у 1977 годзе архітэктурны факультэт БПІ на кафедры «Жылыя і грамадскія будынкі». У 1977—1989 гадах архітэктар, старэйшы архітэктар, вядучы архітэктар, кіраўнік групы архітэктараў абласнога праектнага інстытута «Гроднаграмадзянпраект». У 1985 годзе падвышаў кваліфікацыю ў Маскоўскім архітэктурным інстытуце на кафедры «Горадабудаўніцтва». У 1986 годзе ўдхельнічаў у распрацоўцы генпланаў пасёлкаў у Гомельскай вобласці для перасяленцаў пасля аварыі на Чарнобыльскай АЭС. У 1989—1990 гадах галоўны архітэктар праектаў, кіраўнік праектаў рэстаўрацыі праектнага інстытута «Белспецпраектрэстаўрацыя»; у 1990—1992 гадах кіраўнік творчай праектнай майстэрні ўсесаюзнага аб’яднання «Архпраект» пры Саюзе архітэктараў СССР; у 1992—1993 гадах галоўны архітэктар ТПМ «Арніка»; у 1995—1996 гадах галоўны архітэктар ЗАТ «Вант»; у 1996—1997 гадах навуковы кіраўнік рэстаўрацыйна-аднаўленчых прац Уладзімірскай царквы ў Гродне; у 1997—2003 гадах архітэктар-мастак гродзенскага творчага прадпрыемства «Мастацтва» Беларускага саюза мастакоў; у 2007—2012 гадах мастак Вілейскага гісторыка-краязнаўчага музея.

Член Саюза архітэктараў СССР, пасля Беларускага саюза архітэктараў.

Калі бацькі занядужалі, вымушаны быў пакінуць горад, дзе жыў і працаваў, і вярнуцца на радзіму. Жыў адзін у бацькоўскай хаце. Памёр 23 лістапада 2020 года.

Творчасць

капліца Святых Барыса і Глеба ў в. Заброддзе

Мемарыяльны комплекс «Памяці зніклых вёсак» у Вілейскім раёне

Распрацаваў асабіста і ў складзе аўтарскіх калектываў больш 50 індывідуальных праектаў жылых, грамадскіх і культавых будынкаў, генпланаў мікрараёнаў, пасёлкаў, аб’ектаў добраўпарадкавання, рэстаўрацыі, малых формаў архітэктуры, дэкаратыўнага мастацтва. Найбольш значныя: 12-павярховы жылы дом з вырабаў серыі 88 — тыпавы праект (першы ў рэспубліцы); 14-павярховы інтэрнат з блокам абслугоўвання ў г. Гродна; група 7-9 павярховых дамоў для маласямейных у г. Слоніме; аддзяленне дзяржбанка ў г. Навагрудку; генпланы пасёлкаў для перасяленцаў у Рэчыцкім і Калінкавіцкім раёнах Гомельскай вобласці; добраўпарадкаванне дзіцячага санаторыя «Беларусь» у г. Друскінінкай (Літва); рэстаўрацыя фасадаў помніка архітэктуры XVI стагоддзя царквы Барыса і Глеба ў г. Навагрудку; добраўпарадкаванне, царква Святой Вольгі, вадасвятная капліца Пакроўскага сабора ў Гродне; касцёлы ў в. Азёры і в. Калеты Гродзенскага раёна; Дабравешчанскі сабор з ніжняй царквой Трох Віленскіх Мучанікаў і прыхадскім домам у Ваўкавыску; памятны знак воінам Заходняга фронту, што загінулі ў чэрвені 1941 у «Навагрудскім катле»; капліца ў гонар 2000-годдзя Нараджэння Хрыстова ў Вілейцы; капліца Святых Барыса і Глеба ў в. Заброддзе; мемарыяльны комплекс «Памяці зніклых вёсак» у Вілейскім раёне, памятнага знака воінам-інтэрнацыя­налістам у гарадскім парку, праекта добраўпарадкавання Цэнтральнай плошчы і праекта фантана, прыхадскіх дамоў Крыжаўзвіжанскага касцёла і храма прп. Марыі Егіпецкай у Вілейцы, мастацкага афармлення былой экспазіцыі Вілейскага краязнаўчага музея і іншых ведамасных музеяў.

Аўтар этнаграфічнай калекцыі малюнкаў «Школка дзядзькі Капцюга» і шматлікіх іншых праектаў.

Займаецца краязнаўчай працай, гісторыяй архітэктурных помнікаў.

Узнагароды

За распрацоўку праектаў неаднаразова ўзнагароджваўся дыпламамі Дзяржаўнага камітэта па справах будаўніцтва БССР, ганаровымі граматамі Беларускага саюза архітэктараў.

Сям’я

У шлюбе з Таццянай Леанідаўнай з Чарняхоўскіх. Яе продкі з паўночнай Украіны, адкуль калісьці былі высланыя ў Іркуцк. Меў дачку Вольгу, якая працуе кіраўніком групы распрацоўкі камп’ютарных праграм.

Літаратура

• Каптюг Анатолий Иванович // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)

Спасылкі

• Прыцяжэнне Бацькаўшчыны. 30 октября 2012 № 199(недаступная спасылка)