Барыс Віян

Барыс Віян
фр.: Boris Vian
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	фр.: Boris Paul Vian
Псеўданімы	Bison Ravi, Andy Blackshick, Xavier Clarke, S. Culape, Aimé Damour, Michel Delaroche, Joëlle Du Beausset, Gérard Dunoyer, Jules Dupont, Bison Duravi, Fanaton, Hugo Hachebuisson, Zéphirin Hanvélo, Onuphre Hirondelle, Amélie de Labmineuse, Odile Legrillon, Otto Link, Thomas Quan, Eugène Minoux, Gédéon Molle, Josèfe Pignerole, Adolphe Schmürz, Vernon Sullivan, Lydio Sincrazi, Anna Tof, Anna Tof de Raspail, Claude Varnier і Boriso Viana
Дата нараджэння	10 сакавіка 1920(1920-03-10)[…]
Месца нараджэння	Віль-д’Аўрэ[d], дэпартамент О-дэ-Сен, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Дата смерці	23 чэрвеня 1959(1959-06-23)[…] (39 гадоў)
Месца смерці	VII акруга Парыжа, Парыж, Парыж, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Пахаванне	Q83375976?
Грамадзянства	Францыя
Жонка	Michelle Vian[d] і Ursula Kübler[d]
Дзеці	Patrick Vian[d] і Carole Vian[d]
Альма-матар	ліцэй Кандарсэ ліцэй Гоша[d] (1935) Цэнтральная школа Парыжа[d] (1942)
Месца працы	AFNOR[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, трубач, мастак, перакладчык, інжынер, лібрэтыст, драматург, аўтар-выканаўца, сцэнарыст, джазмен, літаратурны крытык, музычны крытык, празаік, пісьменнік, спявак, акцёр, музыкант, журналіст
Кірунак	Zazou[d]
Жанр	джаз
Грамадская дзейнасць
Член у	Hot Club de France[d] Каледж патафізікі[d]
Узнагароды	ordre de la Grande Gidouille[d]
borisvian.org (фр.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Бары́с Вія́н (фр.: Boris Vian; 10 сакавіка 1920, г. Віль-д'Аўрэ, Францыя — 23 чэрвеня 1959) — французскі пісьменнік, музыкант, аўтар і выканаўца песень.

Дэбютаваў зборнікам «Сто санетаў пра каханне» (1941), раманам «Сумятня ў Ардэнах» (1942, выд. 1966). Вылучаюцца раманы «Пена дзён» (1947), «Восень у Пекіне» (1947), п’еса «Усеагульная скуралупня» (паст. 1950). Пад псеўданімам Вернон Салівэн апублікаваў свае раманы «Я прыйду плюнуць на вашы магілы» (1946), «Мёртвыя аднаго колеру» (1947), «Знішчыць усіх вырадкаў» (1948), «Яны не разумеюць, што робяць» (1949), выдаўшы іх за пераклады амерыканскіх бестселераў. У 1950 пасля судовага разбору «як перакладчык» Б. Віян абвінавачаны ў «зневажанні нораваў». Аўтар раманаў «Чырвоная трава» (1950), «Сэрцадзёр» (1953), зборніка вершаў «Я не хацеў бы здохнуць» (1962), п’есы «Падвячорак генералаў» (паст. 1962), лібрэта опер «Снежны кавалер» (1957, муз. Ж. Дэлеру) і «Фіеста» (1958, муз. Д. Міё). Барыс Віян распрацаваў прынцыпова новую эстэтыку, якая папяэднічала постмадэрнізму. Пацыфізм і нонканфармізм Б. Віяна, непрыняцце яго героямі рэлігіі, дзяржавы і працы, геданізм і эскапізм засвоены маладзёжнай контркультурай 1960-х гадах.

Беларускія пераклады

• Ваўкалак: [Апавяданне] // Французская навела XX ст. Мн., 1992.
• Сюрпрыз — вечарынка ў Леабіля // Бабілёнская бібліятэка. Мн., 2007.

Літаратура

• Міхееў К. Віян Барыс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).