Перайсці да зместу

Вядзьмар 2: Забойцы каралёў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вядзьмар 2: Забойцы каралёў
Вокладка англамоўнага выдання гульні
Распрацоўшчык Польшча CD Projekt RED
Выдаўцы Злучаныя Штаты Амерыкі Atari
Польшча CD Projekt
Расія 1С-Soft Club[1][2]
Злучаныя Штаты Амерыкі Аўстралія Warner Bros. Interactive Entertainment (Xbox 360-версія)
Лакалізатар Расія Snowball Studios[1][2]
Частка серыі Вядзьмар[d]
Дата анонсу 24 сакавіка 2010[3]
Даты выпуску Microsoft Windows
Расія 16 мая 2011 [4]
Зямля17 мая 2011
Xbox 360
Зямля 17 красавіка 2012
Апошняя версія 3.4.4.1. / 17 мая 2013[5]
Жанры Hack and slash, CRPG
Узроставыя
рэйтынгі		 BBFC: 18
ESRB: M
PEGI: 18
USK: 16
Стваральнікі
Кампазітары Адам Скарупа,
Кшыштаф Вежынкевіч
Тэхнічныя даныя
Платформа ПК (Microsoft Windows, Linux[6], Mac OS X[7]).
Xbox 360[8]
Гульнявы рухавік RED Engine[9],
Havok (фізічны рухавік)
Рэжым гульні Аднакарыстальніцкі
Мовы інтэрфейсу нямецкая і руская
Носьбіт DVD, Лічбавая дыстрыбуцыя
Сістэмныя
патрабаванні
Кіраванне ПК: клавіятура і мыш
Xbox 360: геймпад
thewitcher.com/witcher2
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Вядзьмар 2: Забойцы каралёў» (польск.: Wiedźmin 2: Zabójcy królów, англ.: The Witcher 2: Assassins of Kings) — камп’ютарная ролевая гульня, распрацаваная польскай кампаніяй «CD Projekt RED» па матывах серыі раманаў «Вядзьмар» вядомага польскага пісьменніка Анджэя Сапкоўскага, працяг (сіквел) камп’ютарнай гульні «Вядзьмар» 2007 года выпуску. Рэліз гульні адбыўся 16 мая 2011 года — у Расіі[4], 17 мая — у Еўропе і ЗША і 17 красавіка 2012 года на Xbox 360[11].

Гульнявы свет

[правіць | правіць зыходнік]
Асноўны артыкул: Свет «Ведзьмара»

Сюжэт

[правіць | правіць зыходнік]

Дзеянні гульні «Вядзьмар 2: Забойцы каралёў» пачынаюцца неўзабаве пасля падзей гульні «Вядзьмар» і таксама праходзяць у свеце кніг Анджэя Сапкоўскага. Галоўны герой па-ранейшаму вядзьмар Геральт з Рывіі[12]. Паводле слоў Анджэя Сапкоўскага ён не прымаў удзелу ў распрацоўцы сюжэту гульні і нават не ведаў пра яе стварэнне[13][14].

Сюжэт, у параўнанні з першай часткай гульні, стаў больш развітым. Галоўны герой шмат падарожнічае, а ў гульнявым сюжэце замяшана магутная магія[12]. Распрацоўшчыкі забяспечылі высокі ўзровень рэгуляльнасці, і да сярэдзіны гульні магчымыя варыянты развіцця сюжэту могуць вельмі адрознівацца адзін ад іншага[9].

Канец сюжэту пралогу заканчваецца замахам на караля Фольтэста. Геральт не змог прадухіліць замах і таямнічы забойца, які меў «вядзьмачыя» вочы, збег. У «The Witcher 2: Assassins of Kings» Геральта абвінавацілі ў забойстве Фольтэста і яму трэба адправіцца расследаваць гэта злачынства і аднавіць сваю рэпутацыю[9].

Персанажы

[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя персанажы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Геральт з Рывіі — вядзьмар, галоўны герой гульні.
  • Трыс Мерыгальд — чарадзейка, палюбоўніца Геральта. Складаецца ў ложа чарадзеек.
  • Казялец — бард, паэт, бабнік, лепшы сябар Геральта, прынамсі, лічыць сябе такім. Агент Рашэ ў Флотзаме. Таксама ўсё апавяданне ў дзённіку і журнале заданняў вядзецца ад яго асобы.
  • Золтан Хівай — красналюд, сябар Геральта. У другой главе ў любым выпадку дапамагае Аэдзірну.
  • Вернан Рашэ — глава спецыяльнага атрада. Дапамагае Геральту збегчы з турмы. Геральт можа выбраць яго ў якасці саюзніка. У такім разе другая глава праходзіцца за Каэдвен.
  • Ёрвет — эльф, лідар ская’таэляў у лясах Флотзама. Геральт можа выбраць яго ў якасці саюзніка. У такім разе другая глава праходзіцца за Аэдзірн.
  • Лета з Гулеты— вядзьмар. Забойца каралёў. Носіць амулет вядзьмачай школы Змяі.
  • Саскія — правадыр паўстанцаў, апантаная ідэяй стварыць незалежную дзяржаву ў даліне Понтара, дзе будуць мірна жыць эльфы, красналюды і людзі, з гэтай мэтай выступае супраць Хенсельта і падтрымлівае прынца Стэніса.
  • Філіпа Эйльхарт — чарадзейка, экс-дарадчыца караля Радавіда Рэданскага. З’яўляецца самай магутнай чарадзейкай Поўначы.
  • Шэала дэ Тансервіль — чарадзейка, дарадчыца каралевы Зулейкі з Кавіра.

Другарадныя персанажы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Дэмавенд — кароль Аэдзірна. Першая ахвяра Лета. Быў забіты (абезгалоўлены) па замове Шэалы дэ Тансервіль.
  • Фольтэст  — кароль Тэмерыі. Узначальваў аблогу замка Ла Валетаў у пралогу і быў забіты ўвечар таго ж дня, прама на вачах у сваіх дзяцей.
  • Шылярд фіц Эстэрлен  — пасол Нільфгаарда. Калі забіць у пралогу Арыяна Ла Валета, то ён дапаможа збегчы з турмы. Калі Геральт ратуе Трыс у 3 главе, то ён бярэ Шылярда ў закладнікі, аднак нільфгаардскі камандзір уласнаручна застрэліць яго.
  • Арыян Ла Валет  — сын Луізы Ла Валет і старога барона, Геральт можа забіць яго ў пралогу. Але калі пераканаць яго здацца, то збягаючы з вязніцы вы можаце дапамагчы яму знішчыць замак.
  • Анаіс Ла Валет — пазашлюбная дачка караля Фольтэста.
  • Бусі Ла Валет — пазашлюбны сын караля Фольтэста.
  • Бернард Ларэда  — кашталян Флотзама. У выпадку выбару шляху Ёрвета, можна яго забіць, а можна выратаваць эльфскіх жанчын, у такім разе кашталян уцякае. Пры выбары Рашэ, вядзьмар забівае Ларэда.
  • Седрык  — эльф з Флотзама, былы ская’таэль, які валодае яснабачаннем, мае сур’ёзныя праблемы з алкаголем. Дапамагае Геральту атрымаць інфармацыю пра Кейрана. У канцы першай главы гіне, спрабуючы абараніць Трыс ад Лета, які ўварваўся ў пакой Шэалы дэ Тансервіль. Перад смерцю прадказвае Геральту вяртанне памяці, калі ён адпусціць душы загінулых на вайне Аэдзірна з Каэдвенам тры гады назад.
  • Хенсельт — кароль Каэдвена. Марыць атрымаць Тэмерыю і Верхні Аэдзірн (Ніжнюю Мархію) у свае рукі. У 2 главе Вернан Рашэ намерваецца забіць караля, каб адпомсціць за смерць сваіх людзей, павешаных па загадзе Хенсельта. Геральт можа адгаварыць Рашэ ад помсты або даць яму самому вырашыць лёс караля, пры другім варыянце Хенсельт будзе забіты. (Праходжанне за Рашэ).
  • Сабрына Глевісіг — чарадзейка, дарадчыца караля Хенсельта. Была пакарана смерцю Хенсельтам за знішчэнне армій Аэдзірна і Каэдвена, ужыўшы неканвенцыйную зброю (Агонь Мелгара). Пракляла караля Хенсельта. Салдат Яган, які нанёс ёй удар міласэрнасці, стаў Натхнёным і заснаваў культ, які ўшаноўвае Сабрыну.
  • Дэтмальд — чарадзей, саветнік караля Хенсельта. Практыкуе некрамантыю і іншыя забароненыя вобласці магіі, падчас аднаго з квэстаў можна прадаць яму некраманцкія рукапісы. Гомасексуал. Калі праходзіць за Вернана Рашэ і выратаваць прынцэсу Анаіс, а не Трыс, то ў 3 главе ён заб’е Дэтмальда. Калі праходзіць за Ёрвета, то Дэтмальда пакараюць смерцю красналюды ў канцы 2 главы. Калі вы выбралі шлях Рашэ і выратавалі Трыс, Дэтмальд збяжыць.
  • Радавід  — кароль Рэданіі, муж прынцэсы Ады (пры ўмове што перанесены захаванні з першай часткі, дзе Ада вызвалена ад чар), дачкі Фольтэста.
  • Стэніс  — спадчыннік трона Аэдзірна. У другой главе, гуляючы за Ёрвета, ёсць выбар, або даць сялянам забіць яго, або выратаваць. Калі яго выратаваць, становіцца каралём Аэдзірна. Калі гуляць за Рашэ, то Стэніс загіне ў прывіднай імгле ад зданяў.
  • Зерыт і Эган — браты-ведзьмары са школы Змяі, падручныя Лета, павінны былі забіць караля Хенсельта. Аднак пры праходжанні за Рашэ Эгана забівае Геральт, а Зерыта — Шэала, а пры праходжанні за ская’таэляў Геральт толькі пачуе, што іх абодвух забіла Шэала.
  • Зігфрыд з Дэнесле  — вялікі магістр Ордэны Пылаючай Ружы, з’яўляецца ў гульні, калі захаванні з першай часткі перанесены ў другою (прычым толькі, калі праходзіць першую частку за Ордэн). Шчыра рады сустрэчы з Геральтам і не верыць у тое, што ён забіў Фольтэста.
  • Цынтыя  — адэптка магіі, вучаніца Філіпы Эйльхарт, яе палюбоўніца. Насамрэч з’яўляецца шпіёнкай Нільфгаарда. Ператварыла Трыс у нефрытавую статуэтку закляццем «Артэфактнай кампрэсіі». У «Пашыраным выданні» з ёй звязаны адзін з новых квэстаў у 3 главе.
  • Ян Наталіс  — канетабль тэмерскай арміі і часовы намеснік Тэмерыі.
  • Брыгіда Пепебрак — дама пры двары караля Фольтэста. Прыглядала за незаконнанароджанымі дзецьмі забітага караля. Прысутнічала пры гібелі Бусі. У «Пашыраным выданні» з ёй звязаны адзін з новых квэстаў у 3 главе.
  • Барон Кімбальт — тэмерскі арыстакрат. У «Пашыраным выданні» з ім звязаны адзін з новых квэстаў у 3 главе.
  • Граф Маравель  — тэмерскі арыстакрат. У «Пашыраным выданні» з ім звязаны адзін з новых квэстаў у 3 главе.
  • Рэнуальд аэп Матсен  — камандзір нільфгаардскіх рыцараў у Лок Муіне.
  • Асірэ вар Анагыд — моцная нільфгаардская чарадзейка. Як і 11 іншых чарадзеек уваходзіць у склад «Чарадзейскага Ложа». Пры праходжанні за Ёрвета, у 3 главе будзе паказана як Асірэ праводзіць дэкампрэсію, пасля чаго яе забівае Шылярд.

Геймплэй

[правіць | правіць зыходнік]

У гульні дапрацаваны і істотна зменены геймплэй у параўнанні з папярэдняй часткай. Адным з новаўвядзенняў стала магчымасць пераадольваць невялікія перашкоды ў відзе платоў і некаторых пабудоў[15]. Баявая сістэма гульні перапрацавана[12]. Комба засталіся, аднак была ўкаранёная сістэма Quick Time Events (QTE)[15]. Як і ў першай частцы, у гульні ёсць босы (велізарныя пачвары або моцныя людзі, часам ведзьмары). Сярэдняе праходжанне гульні займае больш за 40 гадзін[16].

Гульнявы рухавік

[правіць | правіць зыходнік]

У гульні «The Witcher 2: Assassins of Kings» выкарыстоўваецца цалкам новы мультыплатформавы[17] гульнявы рухавік[18][19] пад назвай «RED Engine», распрацаваны сіламі CD Projekt RED спецыяльна для гульні. У якасці фізічнага рухавіка выкарыстоўваецца Havok распрацоўкі аднайменнай кампаніі.

Паводле слоў распрацоўшчыкаў, «RED Engine» факусуецца не толькі на графіцы і фізіцы, але і на пабудове нелінейнай сістэмы квэстаў[17][20].

Графічны рухавік падтрымлівае дынамічныя цені, normal mapping і parallax mapping[21]. У параўнанні з першай часткай гульні палепшана дэталізацыя тэкстур, а таксама больш рэалістычнымі сталі змена часу сутак і пагодныя з’явы[21].

Водгукі

[правіць | правіць зыходнік]

Праект быў вельмі добра прыняты крытыкамі, абсалютная большасць рэцэнзій дадатна характарызавалі гульню.

Партал Games-TV адклікаўся пра гульню хвалебна, выставіўшы ў сваім аглядзе вышэйшы бал — «CD Projekt RED зрабіла ўзорную RPG! Відовішчную, сучасную, якая, аднак, не забываецца пра карані»[31].

Выданне «Игромания» станоўча адгукнулася пра гульню — «Рэдкі выпадак: перад намі гульня, якая практычна цалкам адпавядае нашым чаканням. Гэта вялікая (да 20 гадзін толькі на асноўную сюжэтную лінію) RPG, якая дае іграку даволі шырокую свабоду выбару і не забываецца, што яго, наогул гаворачы, трэба забаўляць».[32] Гульня атрымала 9 з 10 балаў і заняла трэцяе месца ў намінацыі «RPG года» (2011). Падводзячы вынікі года рэдакцыя адзначыла, што «страціўшы трохі ў самабытнасці (вылузвання ў ролевай і баявой сістэме стала менш), другі „Вядзьмар“ відавочна набыў у фарбах, маштабе і рэжысуры».[33]

Інтэрнэт партал Playground так ахарактарызаваў гульню ў сваім аглядным артыкуле «Вердыкт: адна з лепшых RPG у гісторыі, годная заняць месца побач з тытанамі жанру.»[34]

У аглядзе PC Игры трохі наракалі на кіраванне ў ПК-версіі, але пры гэтым лічаць, што «свет, створаны польскімі ўмельцамі ў другім „Ведзьмары“, настолькі харошы і чароўны, што гэтай гульні і яе стваральнікам можна прабачыць шматлікае».[26]

Страна Игр: «Але ў цэлым „Вядзьмар 2“ пакідае дваістае адчуванне: нібы б алдскульнай хардкорнай RPG у дэкарацыях RPG сучаснай. Унутры гульні Геральт, паляўнічы на чароўных пачвар, не вельмі вось упэўнена сябе адчувае ў свеце палітычных інтрыг, дзе ўсім запраўляюць пачвары ў людскім абліччы.»[27]

Часопіс «Лучшие компьютерные игры» адзначае, што нягледзячы на вельмі высокі ўзровень выканання, «Вядзьмар 2: Забойцы каралёў» пазбавілася многіх удалых дэталяў першай часткі і дадала да іх нямала няўдалых. «Неверагодна прыгожая ролевая гульня па свеце Сапкоўскага — амаль ідэальная, калі не ведаць пра існаванне першага „Ведзьмара“. Новы праект зрабіў вялікі крок у бок канвеера. Ён быццам бы сабраны з канструктара, злеплены з „правераных“ ролевых элементаў і часам імкнецца разваліцца па швах.»[28]

Прэзідэнт ЗША Барак Абама падчас візіту ў Польшчу, выступіў з хвалебнай прамовай пра дасягненні Польшчы ў вобласці сусветнай эканомікі, у прыватнасці адзначыўшы гульню пра Геральта, якая заваявала любоў у геймераў па ўсім свеце. Аднак Абама тут жа прызнаўся, што сам не вельмі добра разбіраецца ў відэагульнях, а ў Witcher ён і зусім не гуляў[35][36][37].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Ksandr Warfire. «Вядзьмар 2» на «ИгроМир»!. «Хронікі Каэр Морхена» (5 лістапада 2009 года). Праверана 28 студзеня 2017.
  2. ↑ а б Отчет с презентации Ведьмара 2 в Москве. Gamer.ru (11 лютага 2011). Праверана 28 студзеня 2017.
  3. ↑ Ksandr Warfire. "Вядзьмар 2: Забойцы каралёў" - афіцыйны анонс!. «Хронікі Каэр Морхена» (24 сакавіка 2010 года). Праверана 28 студзеня 2017.
  4. ↑ а б «Вядзьмар 2. Забойцы каралёў» — Геральт едзе ў Расію. Soft Club (24 сакавіка 2010 года). Праверана 28 студзеня 2017.(недаступная спасылка)
  5. ↑ The Witcher 2: Assassins of Kings. Playground.ru (05 мая 2013 года). Праверана 28 студзеня 2017.
  6. ↑ The Witcher® 2: Assassins of Kings Enhanced Edition(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2016. Праверана 20 сакавіка 2013.
  7. ↑ The Witcher® 3: Wild Hunt(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 лютага 2013. Праверана 8 лютага 2013.
  8. ↑ Навіны / The Witcher 2: Assassins of Kings афіцыйна перабіраецца на Xbox 360 — гульнявыя навіны, сайт гульнявых навін, самыя свежыя і апошнія гульнявыя навіны
  9. ↑ а б в Андрэй Акушка. ИгроМир’09: Пацверджана распрацоўка «Ведзьмара 2»(недаступная спасылка). Страна Игр (6 лістапада 2009 года). Архівавана з першакрыніцы 30 жніўня 2011. Праверана 13 снежня 2009.
  10. ↑ Вядзьмар 2. Забойцы каралёў сістэмныя патрабаванні(недаступная спасылка). 1с. Архівавана з першакрыніцы 22 кастрычніка 2011. Праверана 2 мая 2015.
  11. ↑ Pavel Zharnikov. Запуск The Witcher 2 на Xbox 360 пераносіцца на пачатак наступнага года (руск.)(недаступная спасылка). PlayGround.ru (2 жніўня 2011 года). Архівавана з першакрыніцы 6 студзеня 2012. Праверана 2 чэрвеня 2012.
  12. ↑ а б в Piotr Gnyp. Rosjanie już widzieli Wiedźmina 2 w akcji (польск.)(недаступная спасылка). Polygamia.pl (11 ноября 2009 года). Архівавана з першакрыніцы 26 верасня 2015. Праверана 28 студзеня 2017.
  13. ↑ Wiktor Cegła. Andrzej Sapkowski nie jest zaangażowany w produkcję Wiedźmina 2 (польск.). Gamezilla.pl (8 октября 2009 года). Архівавана з першакрыніцы 31 ліпеня 2012. Праверана 28 студзеня 2017.
  14. ↑ Сапкоўскі і «Вядзьмар 2». Светы Анджэя Сапкоўскага (3 снежня 2009 года). Праверана 28 студзеня 2017.
  15. ↑ а б Ksandr Warfire. Са свету па нітцы - агляд Ведзьмара 2(недаступная спасылка). «Хронікі Каэр Морхена» (21 лістапада 2009 года). Архівавана з першакрыніцы 19 красавіка 2012. Праверана 13 снежня 2009.
  16. ↑ Owen Good. All Witcher 2 DLC will be Free, Developer Assures (англ.)(недаступная спасылка). Kotaku (13 мая 2011). — «The rep estimated Witcher 2 clocks in with 40 hours of gameplay in the main quest, and double or triple that if you take your time with its non-linear components.»  Архівавана з першакрыніцы 30 красавіка 2012. Праверана 5 студзеня 2012.
  17. ↑ а б Ksandr Warfire. Вядзьмар 2 - Яшчэ некалькі фактаў(недаступная спасылка). «Хронікі Каэр Морхена» (2 снежня 2009 года). Архівавана з першакрыніцы 9 мая 2013. Праверана 13 снежня 2009.
  18. ↑ Redakcja GRY-OnLine. The Witcher 2: Assassins of Kings — official FAQ (англ.). GRY-OnLine (22 верасня 2009 года). — Арыгінальны артыкул, англамоўная версія. Праверана 28 студзеня 2017.
  19. ↑ Ksandr Warfire. Вядзьмар 2 — афіцыйны FAQ. «Хронікі Каэр Морхена» (23 верасня 2009 года). — Поўны пераклад інтэрв'ю на рускую мову. Праверана 28 студзеня 2017.
  20. ↑ Inni. CDP: Wiedźmin 2 przełomowym RPGiem, nowy silnik w absolutnej awangardzie (польск.). Polygamia.pl (18 лістапада 2009 года). Праверана 28 студзеня 2017.
  21. ↑ а б WeasleyJunior. The Witcher 2 Gameplay - Internal video! (англ.). YouTube (16 верасня 2009 года). Праверана 28 студзеня 2017.
  22. ↑ Максім Ерамееў. The Witcher 2: Assassins of Kings (руск.)(недаступная спасылка). Игромания (17 мая 2011). — «Рэдкі выпадак: перад намі гульня, якая практычна цалкам адпавядае нашым чаканням. Гэта вялікая (да 20 гадзін толькі на асноўную сюжэтную лінію) RPG, якая дае іграку даволі шырокую свабоду выбару і не забываецца, што яго, наогул кажучы, трэба забаўляць»  Архівавана з першакрыніцы 21 красавіка 2012. Праверана 24 мая 2011.
  23. ↑ Alex_51. The Witcher 2: Assassins of Kings. Вяртанне Белага Ваўка. PlayGround.ru (26 мая 2011 года). Праверана 28 студзеня 2017.
  24. ↑ Барыс Логінаў. The Witcher 2: Assassins of Kings (Review) (руск.)(недаступная спасылка) (25 мая 2011). — «„Вядзьмар 2: Забойцы Каралёў“ – гэта сучасная ролевая гульня з захапляльным і па-сапраўднаму нелінейным сюжэтам, прыгожай графікай і цудоўным дызайнам, запамінальным саўндтрэкам і неверагодна зацягвалым геймплэем. Галоўны прэтэндэнт на званне ролевай гульні года»  Архівавана з першакрыніцы 8 красавіка 2012. Праверана 29 мая 2011.
  25. ↑ Вядзьмар 2: Забойцы каралёў (Witcher 2: Assassins of Kings, The) - рэцэнзія і агляд на ігру на AG.ru
  26. ↑ а б Аляксандр Перакупшчыкаў. Вядзьмар 2: Забойцы каралёў (PC)(недаступная спасылка). PC ИГРЫ. Gameland.ru (23 чэрвеня 2011). Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2012. Праверана 7 жніўня 2011.
  27. ↑ а б Ілья Чанцоў. Агляд Вядзьмар 2. Забойцы каралёў (руск.)(недаступная спасылка). Страна Игр. Gameland.ru (1 ліпеня 2011 года). Архівавана з першакрыніцы 25 снежня 2011. Праверана 28 жніўня 2011.
  28. ↑ а б Аляксей Шунькоў. ""Вядзьмар 2: Забойцы каралёў: РЭЦЭНЗІІ (руск.)(недаступная спасылка). Лепшыя камп’ютарныя гульні (25 ліпеня 2011). Архівавана з першакрыніцы 12 мая 2012. Праверана 2 мая 2015.
  29. ↑ Kevin VanOrd. The Witcher 2: Assassins of Kings Review (англ.)(недаступная спасылка). GameSpot (23 мая 2011). — «Richly textured and stuffed with memorable moments, The Witcher 2: Assassins of Kings is a marvel among role-playing games.»  Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2011. Праверана 24 мая 2011.
  30. ↑ Дмитрий Веселов Крещение огнем // Домашний ПК. — 2011. — № 6. — С. 72-73.
  31. ↑ Відэаагляд гульні ад партала Games-TVАрхівавана 31 мая 2011. (руск.)
  32. ↑ Рэцэнзіі > The Witcher 2: Assassins of Kings
  33. ↑ Алексей Макаренков, Алексей Моисеев, Александр Трифонов, Илья Янович, Кирилл Волошин, Максим Еремеев, Ольга Анциферова, Сергей Колокольников Игровые итоги 2011 года // Игромания. — 2012. — № 2 (173). — С. 37—65.
  34. ↑ Артыкулы / The Witcher 2: Assassins of Kings. Вяртанне Белага Ваўка — агляды, артыкулы, прэв’ю, рэв’ю, дайджэсты, відэаагляды, відэапрэв’ю, відэадайджэсты, інтэрв’ю
  35. ↑ Барак Абама пахваліў другога «Ведзьмара» Архівавана 17 ліпеня 2014.
  36. ↑ Obama praises Witcher 2, but it doesn’t sound like he played it, Eurogamer, Tuesday, 3 June 2014
  37. ↑ Абама: Пра поспехі Польшчы гаворыць «Вядзьмар» Архівавана 9 чэрвеня 2014., Telegraph, 07.06.2014

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Вядзьмар_2:_Забойцы_каралёў&oldid=4841520"