Касцёл і калегіум езуітаў (Юравічы)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Славутасць
Касцёл і калегіум езуітаў
Юравіцкі кляштар езуітаў
Юравіцкі кляштар езуітаў
51°56′31″ пн. ш. 29°31′58″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Вёска Юравічы
Канфесія БПЦ
Епархія Тураўская епархія
Ордэнская прыналежнасць езуіты
бернардзінцы
Архітэктурны стыль позняе барока
Дата заснавання 1726
Будаўніцтва 17261746 гады
Рэліквіі і святыні Абраз Маці Божай Юравіцкай
Статус Ахоўная шыльда гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 312Г000407шыфр 312Г000407
Стан рэстаўруецца як праваслаўны манастыр
Праблемы з <mapframe>:
  • Атрыбут «latitude» мае няслушнае значэнне
  • Атрыбут «longitude» мае няслушнае значэнне
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Касцёл і калегіум езуітаў — сакральны комплекс у в. Юравічы (Калінкавіцкі раён). Размешчаны ў цэнтры вёскі, на беразе р. Прыпяць. Касцёл захаваўся часткова, не дзейнічае. Помнік архітэктуры позняга барока.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Абраз Маці Божай Юравіцкай
Касцёл і калегіум езуітаў, абмеры 1865

У другой палове XVII ст. у Юравічах з'явіліся прадстаўнікі каталіцкага ордэна езуітаў, з дзейнасцю якіх звязваюць з'яўленне цудоўнага абраза Маці Божай і ўзвядзенне тут сакральнага комплексу. 8 верасня 1673 адбылося асвячэнне капліцы, у якую ўрачыста ўнеслі цудоўны абраз.

Комплекс пабудаваны ў 17261746 гг. на месцы драўлянага кляштара, узведзенага ў другой палове XVII ст. У 1756 тут адкрылася школа, пераўтвораная ў 1778 годзе ў калегіум. У 1820 годзе, пасля ліквідацыі ордэна езуітаў, кляштар перададзены мазырскім бернардзінцам.

Пасля здушэння вызваленчага паўстання расійскія ўлады зачынілі Юравіцкі кляштар, аднак у 1841[1] будынкі вярнулі каталікам.

Касцёл пасля перабудовы ў праваслаўную царкву

Пасля паўстання 1863—1864 гг., у лістападзе 1864 г., зноў закрыты і ў 1865 г. перабудаваны паводле праваслаўных канонаў: захоўвалася форма купалаў франтальных вежаў, над дахам прапаноўвалася ўзняць дзевяць макавак і купал над алтарнай часткай, змяняўся абрыс аконных праёмаў. Работы ажыццяўляліся пад кіраўніцтвам губернскага архітэктара Іванова, аўтара першага праекта. Унутры касцёла галоўны алтар быў закрыты іканастасам, восем бакавых алтароў выратаваў ад разбурэння мясцовы архірэй[2].

У 1958 годзе па загадзе мясцовага старшыні калгаса храм пачалі разбіраць на цэглу.

З 1990-х гг. — дзеючы праваслаўны жаночы манастыр у гонар Ражства Прасвятой Багародзіцы. З 2006 г. — дзеючы праваслаўны мужчынскі манастыр[3]. У наш час вядзецца аднаўленне комплексу Беларускім экзархатам Маскоўскага патрыярхату.

Архітэктура[правіць | правіць зыходнік]

Брама і агароджа

Комплекс уключае касцёл і корпус калегіума, аб'яднаныя ў адзіную аб'ёмна-прасторавую кампазіцыю. Размешчаныя на высокім узгорку, за высокай мураванай агароджай з уязной брамай (захаваліся паўднёвая і заходняя сцены), абкружаны пладовым садам. Па вуглах агароджы і абапал брамы круглыя ў плане вежы з байніцамі.

Касцёл[правіць | правіць зыходнік]

Касцёл
Бакавы фасад

Касцёл уяўляе сабой трохнефную мураваную базіліку з выцягнутай паўкруглай алтарнай апсідай і дзвюхвежавым галоўным фасадам, які падзелены на тры ярусы развітымі антаблементамі, расчлянёны вязкамі пілястраў, крапаваны франтонамі. Разнастайныя нішы і вокны аздобленыя складанымі профілямі і лепкай. Бакавыя сцены расчлянёныя спаранымі лапаткамі і неглыбокімі нішамі. Абапал алтара — двухпавярховыя сакрысціі. Да паўночнай сакрысціі прылягае дзвюхсветлавы калідор, які вядзе ў будынак калегіума. Пад касцёлам размешчанаяя крыпта.

Калегіум[правіць | правіць зыходнік]

Будынак калегіума

Корпус калегіума — двухпавярховы П-падобны ў плане будынак. Яго сіметрычная аб'ёмна-прасторавая кампазіцыя падкрэсленая дзвюма трох'яруснымі вежамі на вуглах дваровага фасада. Сцены рытмічна расчлянёныя пілястрамі, аконныя праёмы маюць фігурныя абрамленні. Планіроўка галерэйная з вялікай залай у цэнтры. Перакрыцці абодвух паверхаў скляпеністыя.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]