Навагрудскі павет (1921—1940)
| Навагрудскі павет | |
|---|---|
| Краіна | |
| Уваходзіць у |
|
| Адміністрацыйны цэнтр | |
| Дата скасавання | 15 студзеня 1940 |
| Насельніцтва |
|
| Плошча |
|
 |
|
.svg){kind=small}
Навагру́дскі павет (польск.: Powiat nowogródzki) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Навагрудскага ваяводства Польскай Рэспублікі. Адміністрацыйны цэнтр — горад Навагрудак.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Былы павет Мінскай губерні Расійскай імперыі. З красавіка 1919 года акупаваны польскімі войскамі. У 1919—1920 у складзе Віленскай акругі Цывільнага кіраўніцтва ўсходніх земляў пад польскай адміністрацыяй.
Паводле Рыжскага мірнага дагавора ў складзе Заходняй Беларусі адышоў да Польшчы. Утвораны 1 сакавіка 1921 года[удакладніць].
З 1924 па 1937 гады на тэрыторыі павета дзейнічала брыгада Корпуса аховы памежжа «Навагрудак» з цэнтрам у Навагрудку і Баранавічах.
У чэрвені 1938 года распараджэннем міністра ўнутраных спраў гміны Карэлічы, Любча, Пачапава, Райца, Цырын і Шчорсы ўключаны ў пагранічную зону[1].
Пасля ўз’яднання Заходняй Беларусі з БССР Навагрудскі павет 2 снежня 1939 года ўвайшоў у склад Баранавіцкай вобласці. 15 студзеня 1940 года скасаваны, тэрыторыя падзелена на раёны[1].
Складаўся з 12 вясковых гмін і 1 горада. Агульная плошча павета — 2930,2 км²[1].
Адміністрацыйны падзел
[правіць | правіць зыходнік]Гміны
[правіць | правіць зыходнік]- Гміна Гарадзечна — сядзіба Гарадзечна
- Гміна Гарадзішча[2] — сядзіба Гарадзішча
- Гміна Дварэц[3] — сядзіба Дварэц
- Гміна Здзецел[3] — сядзіба Здзецел
- Гміна Карэлічы — сядзіба Карэлічы
- Гміна Кашалева — сядзіба Кашалева
- Гміна Любча — сядзіба Любча
- Гміна Нягневічы — сядзіба Нягневічы
- Гміна Пачапава — сядзіба Пачапава
- Гміна Райца — сядзіба Юрыздыка, потым Райца
- Гміна Цырын — сядзіба Цырын
- Гміна Шчорсы — сядзіба Шчорсы
- Гміна Уселюб — сядзіба Уселюб
- Гміна Ярэмічы[4] — сядзіба Ярэмічы
Гарады
[правіць | правіць зыходнік]Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]Насельніцтва — 109 820 чалавек, з іх беларусаў 58,8 %, палякаў 35,4 %, яўрэяў 5,5 %. 91,3 % насельніцтва жыло ў вёсцы. Налічвалася 846 гаспадарак асаднікаў (1933)[1].
Эканоміка
[правіць | правіць зыходнік]Дзейнічалі прадпрыемствы па перапрацоўцы мясцовай сыравіны і прадуктаў сельскай гаспадаркі, буйнейшае — шклозавод «Нёман»[1].
Зноскі
- ↑ а б в г д Навагрудскі павет // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 432 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.
- ↑ 22 студзеня 1926 перададзена ў склад Баранавіцкага павета (Dz. U. z 1926 r. Nr 7, poz. 43)
- ↑ а б Перададзена 22 студзеня 1926 года складу Слонімскага павета (Dz. U. z 1926 r. Nr 7, poz. 43)
- ↑ 22 студзеня 1926 перададзена ў склад Стаўбцоўскага павета (Dz. U. z 1926 r. Nr 7, poz. 43)
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Навагрудскі павет // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
 Навагрудскі павет (1919—1939) | |
|---|---|
| Гарады |
|
| Вясковыя гміны |
|
| ||
|---|---|---|
| Паветы |
|  |