Упершыню згадваецца ў 1401 г. у нямецкіх хроніках як аб'ект паходаў крыжакоў. У ВКЛ належала Храптовічам, Гаштольдам, Кішкам (Я. Кішка заснаваў тут Любчанскі замак (1581), школу і арыянскі храм, з XVII ст. — кальвінскі збор), з 1606 г. — Радзівілам. У 1590 г. кароль Жыгімонт Ваза надаў Любчы магдэбургскае права і герб. Радзівілы з мэтай эканамічнага умацавання і павялічэння мястэчка запрашае ў яго мяшчан з Менску, Новагародку і інш. каралеўскіх гарадоў.
У 1612 г. Пётр Бластус Кміта перавёз з Вільню ў Любчу друкарскае абсталяванне і заснаваў тут сваю друкарню. Пераважна яна абслугоўвала патрэбы пратэстантаў, але зрэдку прымала заказы і католікаў. За 20 гадоў Кмітам было выдадзена 59 назваў кніг на польскай і лацінскай мовах па гісторыі, медыцыне, філасофіі і інш., а таксама некалькі паэтычных твораў. 3 1632 г. друкарскую працу Пятра Кміты працягваў яго сын — Ян Даніэль.
У XVII ст. ў Любчы ствараюцца рамесныя цэхі. З 1795 г. Любча ўвайшла ў склад Расійскай імперыі, яна робіцца мястэчкам, цэнтрам воласці Навагрудскага павета.
У 1921—1939 гг. — у складзе Польшчы, цэнтр гміныНавагрудскага павета і ваяводства. З 1939 г. у БССР, з 1940 г. — цэнтр раёна Баранавіцкай вобласці. З 1954 г. — у Гродзенскай вобласці, з 1956 г. — у Навагрудскім раёне. У 1996 г. Любча налічвала 540 двароў, 1628 жыхароў, школу, 7 магазінаў, 2 бібліятэкі, бальніцу і іншыя ўстановы.
↑Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Любча
