Перайсці да зместу

Сун Цынлінь

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сун Цынлінь
ганаровы старшыня Кітайскай Народнай Рэспублікі[d]
16 мая 1981 — 29 мая 1981
намеснік старшыні Кітайскай Народнай Рэспублікі[d]
27 красавіка 1959 — 17 студзеня 1975
Папярэднік Чжу Дэ
Пераемнік Ulanhu[d]
намеснік старшыні Пастаяннага камітэта Усекітайскага сходу народных прадстаўнікоў[d]
17 студзеня 1975 — 28 мая 1981
старшыня Пастаяннага камітэта Усекітайскага сходу народных прадстаўнікоў[d]
6 ліпеня 1976 — 5 сакавіка 1978
Папярэднік Чжу Дэ
Пераемнік Е Цзяньін[d]

Нараджэнне 27 студзеня 1893(1893-01-27)[1][2]
Смерць 29 мая 1981(1981-05-29)[1][2] (88 гадоў)
Месца пахавання
Бацька Charlie Soong[d]
Маці Ni Kwei-tseng[d]
Муж Сунь Ятсен
Партыя
Адукацыя
Дзейнасць грамадзянскія і палітычныя правы[d] і палітыка[3]
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
міжнародная Сталінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сун Цынлінь (кіт. трад. 宋慶齡, спр. 宋庆龄, піньінь Sòng Qìnglíng піньінь Sòng Qìnglíng; 18931981) — кітайская палітычная і дзяржаўная дзяячка, кіраўнік Кітайскай Народнай Рэспублікі з 1968 па 1972 гады. Таксама служыла ў якасці намесніцы старшыні КНР (з 1959 па 1975), старшыня ПК УСНП  (руск.), і старшыня Цэнтральнага народнага ўрада КНР. Адна з трох «сясцёр Сун», якія адыгралі значную ролю ў гісторыі Кітая XX стагоддзя.

Вясельнае фота Сун Цынлінь і Сунь Ятсена (1916)
Сун Цынлінь, Аюб Хан і Чжоу Эньлай у 1965 годзе.

Нарадзілася ў сям’і кітайска-амерыканскага бізнесмена і метадысцкага  (руск.) прапаведніка Чарлі Суна. Вучылася ў школе для дзяўчынак, створанай амерыканскімі місіянерамі-метадыстамі (McTyeire School for Girls). Працягнула адукацыю ў ЗША ў жаночым каледжы Wesleyan College, таксама звязаным з метадысцкай царквой.

Па вяртанні ў Кітай у 1913 годзе працавала сакратаром у Сунь Ятсена. У 1915 годзе, насуперак волі бацькоў, выйшла замуж за Сунь Ятсена, які быў на 27 гадоў старэйшы за яе. Вяселле адбылося ў Японіі, дзе жыў у эміграцыі Сунь Ятсен. Была яго жонкай і вернай паплечніцай на працягу 10 гадоў. Падтрымлівала палітыку саюза паміж Гаміньданам і Камуністычнай партыяй Кітая.

У 1926 годзе на другім Усекітайскім з’ездзе Гаміньдана Сун Цынлін была абраная членам ЦК і начальнікам сектара па працы сярод жанчын. Пасля расколу паміж Гаміньданам і КПК, які адбыўся ў 1927 годзе, з’ехала ў СССР. У 1929 годзе яна была абраная ганаровым старшынёй другой канферэнцыі Антыімперыялістычнай лігі  (руск.). У 1931 годзе вярнулася ў Кітай. Займалася працай у сферы дабрачыннасці.

Выступала супраць ганенняў Чан Кайшы супраць сваіх палітычных праціўнікаў. У 1932 годзе заснавала Кітайскую Лігу правоў чалавека. Падчас япона-кітайскай вайны ў 1939 годзе заснавала Лігу абароны Кітая.

У 1948 годзе была абраная ганаровым старшынёй Рэвалюцыйнага камітэта Гаміньдана  (руск.) — малой партыі, якая ўтварылася ў выніку левага адколу ад Гаміньдана. Пасля перамогі камуністаў у грамадзянскай вайне жыла ў КНР. У 1951 годзе заснавала штомесячны часопіс для замежнай аўдыторыі «Кітай на будоўлі» (пасля «Кітай сёння»). Запрасіла працаваць у часопіс Ізраэля Эпштэйна  (руск.), які стаў пасля рэдактарам часопіса.

У 1959—1975 гадах — намесніца старшыні КНР. З 1954 старшыня (затым ганаровы старшыня) Таварыства кітайска-савецкай дружбы, ганаровы старшыня УФЖ  (руск.). Незадоўга да смерці ўступіла ў КПК.

16 мая 1981 года, за 13 дзён да смерці, была абрана «ганаровым Старшынёй КНР  (руск.)».

Міжнародная Сталінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі» (1951) — уручаў Ілья Эрэнбург[4].

Зноскі

  1. а б Song Qingling // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. а б Sung Qingling // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  4. "Китай: управляемый тектонический сдвиг". «Правда». 2011-03-24. Праверана 2012-07-16.