Сун Цынлінь

Сун Цынлінь
ганаровы старшыня Кітайскай Народнай Рэспублікі[d] 16 мая 1981 — 29 мая 1981
намеснік старшыні Кітайскай Народнай Рэспублікі[d] 27 красавіка 1959 — 17 студзеня 1975
Папярэднік	Чжу Дэ
Пераемнік	Ulanhu[d]
намеснік старшыні Пастаяннага камітэта Усекітайскага сходу народных прадстаўнікоў[d] 17 студзеня 1975 — 28 мая 1981
старшыня Пастаяннага камітэта Усекітайскага сходу народных прадстаўнікоў[d] 6 ліпеня 1976 — 5 сакавіка 1978
Папярэднік	Чжу Дэ
Пераемнік	Е Цзяньін[d]
Нараджэнне	27 студзеня 1893(1893-01-27) Шанхай, Сунцзянская ўправа[d], Цзянсу, імперыя Цын
Смерць	29 мая 1981(1981-05-29) (88 гадоў) Пекін, Кітай
Месца пахавання	магіла Сун Цынлін[d]
Бацька	Charlie Soong[d]
Маці	Ni Kwei-tseng[d]
Муж	Сунь Ятсен
Партыя	КПК Гаміньдан Рэвалюцыйны камітэт Гаміньдана[d]
Адукацыя	школа Мак-Тыры[d] Уэсліянскі каледж[d]
Дзейнасць	грамадзянскія і палітычныя правы[d] і палітыка
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сун Цынлінь (кіт. трад. 宋慶齡, спр. 宋庆龄, піньінь Sòng Qìnglíng піньінь Sòng Qìnglíng; 1893—1981) — кітайская палітычная і дзяржаўная дзяячка, кіраўнік Кітайскай Народнай Рэспублікі з 1968 па 1972 гады. Таксама служыла ў якасці намесніцы старшыні КНР (з 1959 па 1975), старшыня ПК УСНП, і старшыня Цэнтральнага народнага ўрада КНР. Адна з трох «сясцёр Сун», якія адыгралі значную ролю ў гісторыі Кітая XX стагоддзя.

Біяграфія

Вясельнае фота Сун Цынлінь і Сунь Ятсена (1916)

Сун Цынлінь, Аюб Хан і Чжоу Эньлай у 1965 годзе.

Нарадзілася ў сям’і кітайска-амерыканскага бізнесмена і метадысцкага прапаведніка Чарлі Суна. Вучылася ў школе для дзяўчынак, створанай амерыканскімі місіянерамі-метадыстамі (McTyeire School for Girls). Працягнула адукацыю ў ЗША ў жаночым каледжы Wesleyan College, таксама звязаным з метадысцкай царквой.

Па вяртанні ў Кітай у 1913 годзе працавала сакратаром у Сунь Ятсена. У 1915 годзе, насуперак волі бацькоў, выйшла замуж за Сунь Ятсена, які быў на 27 гадоў старэйшы за яе. Вяселле адбылося ў Японіі, дзе жыў у эміграцыі Сунь Ятсен. Была яго жонкай і вернай паплечніцай на працягу 10 гадоў. Падтрымлівала палітыку саюза паміж Гаміньданам і Камуністычнай партыяй Кітая.

У 1926 годзе на другім Усекітайскім з’ездзе Гаміньдана Сун Цынлін была абраная членам ЦК і начальнікам сектара па працы сярод жанчын. Пасля расколу паміж Гаміньданам і КПК, які адбыўся ў 1927 годзе, з’ехала ў СССР. У 1929 годзе яна была абраная ганаровым старшынёй другой канферэнцыі Антыімперыялістычнай лігі. У 1931 годзе вярнулася ў Кітай. Займалася працай у сферы дабрачыннасці.

Выступала супраць ганенняў Чан Кайшы супраць сваіх палітычных праціўнікаў. У 1932 годзе заснавала Кітайскую Лігу правоў чалавека. Падчас япона-кітайскай вайны ў 1939 годзе заснавала Лігу абароны Кітая.

У 1948 годзе была абраная ганаровым старшынёй Рэвалюцыйнага камітэта Гаміньдана — малой партыі, якая ўтварылася ў выніку левага адколу ад Гаміньдана. Пасля перамогі камуністаў у грамадзянскай вайне жыла ў КНР. У 1951 годзе заснавала штомесячны часопіс для замежнай аўдыторыі «Кітай на будоўлі» (пасля «Кітай сёння»). Запрасіла працаваць у часопіс Ізраэля Эпштэйна, які стаў пасля рэдактарам часопіса.

У 1959—1975 гадах — намесніца старшыні КНР. З 1954 старшыня (затым ганаровы старшыня) Таварыства кітайска-савецкай дружбы, ганаровы старшыня УФЖ. Незадоўга да смерці ўступіла ў КПК.

16 мая 1981 года, за 13 дзён да смерці, была абрана «ганаровым Старшынёй КНР».

Прэмія

Міжнародная Сталінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі» (1951) — уручаў Ілья Эрэнбург.

Спасылкі

• Сун Цынлінь — артыкул з Байдупедыі (кіт.)
• China Welfare Institute — сайт арганізацыі, заснаванай Сун Цынлін.