У 15-гадовым узросце ўдзельнічаў у Пяці днях Мілана 1848 года — паўстанні міланцаў супраць аўстрыйскага панавання. Пасля таго ён скончыў ваенную акадэмію ў Іврэа ў П'емонце і ўдзельнічаў у паходзе тысячы Гарыбальдзі, якая адбылася на Сіцыліі ў 1859, і ў Аўстра-італьянскай вайне 1866 года. Пасля, нягледзячы на свае нацыяналістычныя перакананні, Манета стаў актывістам руху за мір. У 1867—1896 ён быў рэдактарам дэмакратычнай газеты Il Secolo. У 1887 ён стаў заснавальнікам Ламбардскага лігі за мір і арбітраж, якая выступала за стварэнне Лігі Нацый і раззбраенне. У 1907 Манета разам з Луі Рэно быў ганараваны Нобелеўскай прэміі міру.
Медыяфайлы на Вікісховішчы_crowned.svg){kind=small}
