Алег Гарнікевіч

Алег Гарнікевіч
укр.: Олег Горникевич
Дата нараджэння	17 лістапада 1926(1926-11-17)
Месца нараджэння	Львоў, Львоўскае ваяводства, Польская Рэспубліка або Украіна
Дата смерці	26 мая 2020(2020-05-26) (93 гады)
Месца смерці	Вена, Аўстрыя
Грамадзянства	Канада  Аўстрыя
Род дзейнасці	біяхімік, фармаколаг, выкладчык універсітэта, неўролаг
Навуковая сфера	фармакалогія
Месца працы	Венскі ўніверсітэт Таронцкі ўніверсітэт
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт
Член у	Леапальдзіна Аўстрыйская акадэмія навук Навуковае таварыства імя Тараса Шаўчэнкі[d]
Узнагароды	прэмія Вольфа па медыцыне (1979) міжнародная прэмія Фонда Гайрднера (1972) медаль Шмідэберга[d] (1994) прэмія фонду Уорэна Альперта[d] (2014) City of Vienna award for medicine[d] (1990) член Амерыканскай асацыяцыі садзейнічання развіццю навукі[d] (2019)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алег Гарнікевіч (17 лістапада 1926, Львоў — 26 мая 2020, Вена) — аўстрыйскі біяхімік, лаўрэат прэміі Вольфа па медыцыне 1979 года.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1926 годзе ў c. Сухаў (увайшло ў Львоў). У 1951 годзе атрымаў ступень доктара ў Венскім універсітэце, у тым жа годзе стаў супрацоўнікам альма-матар. Ён таксама цягам дваццаці гадоў быў старшынёй Інстытута біяхімічнай фармакалогіі. У 1967 годзе пачаў доўгае супрацоўніцтва з Універсітэтам Таронта ў Канадзе, а ў 1992 годзе стаў ганаровым прафесарам гэтай навучальнай установы.

Адным з яго асноўных дасягненняў было адкрыццё таго, што прычынай хваробы Паркінсана з’яўляецца дэфіцыт дафаміну ў галаўным мозгу. Таксама граў ключавую ролю ў развіцці тэрапіі гэтага захворвання левадопай.

Узнагароды і званні

• 1971: Член Леапальдзіны
• 1972: Міжнародная прэмія Гайрднера
• 1979: Прэмія Вольфа па медыцыне сумесна з Роджэрам Сперы і Арвідам Карлсанам «за адкрыццё новага падыходу ў барацьбе з хваробай Паркінсона левадопай»
• 2008: Аўстрыйскі ганаровы знак «За навуку і мастацтва» першага класа
• 2010: Аўстрыйскі ганаровы знак «За навуку і мастацтва»