Гомельскае гета

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гомельскае гета
Тып закрытае
Месцазнаходжанне Гомель
Перыяд існавання верасень — лістапад 1941

Гомельскае гета — яўрэйскае гета, якое існавала з верасня па лістапад 1941 года як месца прымусовага перасялення яўрэяў горада Гомеля і бліжэйшых населеных пунктаў у працэсе пераследу і знішчэння габрэяў падчас акупацыі тэрыторыі Беларусі войскамі нацысцкай Германіі ў перыяд Другой сусветнай вайны.

Паводле перапісу насельніцтва 1939 года ў Гомелі пражывала 40 880 яўрэяў, якія складалі 29,38 % ад агульнай колькасці жыхароў[1].

Акупацыя Гомеля[правіць | правіць зыходнік]

Горад быў акупаваны 19 жніўня 1941 года, і акупацыя доўжылася 2 гады і 3 месяцы — да 26 лістапада 1943[2]. Акупацыйны рэжым, усталяваны нацыстамі ў горадзе, насіў жорсткі характар. Гітлераўцы ўлічвалі, што Гомель з'яўляецца важным у стратэгічным дачыненні пунктам, таму ў горадзе пастаянна знаходзіўся гарнізон, які налічваў 3 500-8 000 ваеннаслужачых вермахта. У Гомелі таксама ажыццяўлялі сваю дзейнасць наступныя ваенныя і карныя ўстановы: штаб 221-й ахоўнай дывізіі; аддзяленне тайнай палявой паліцыі — ГФП 724; група паліцыі бяспекі і СД; абвергруппа-345; палявая жандармерыя; абласное і гарадское кіравання паліцыі; шуцпаліцыя (ахоўная паліцыя)[3]. Улада ў горадзе належала палявой камэндатуры № 551 (Feldskommandantur 551), якая мела сваю вахт-кампанію (каравульная каманда).

У першыя ж дні акупацыі Гомеля была ўведзена каменданцкая гадзіна — з'яўленне насельніцтва з 17.00 да 5.30 на вуліцах забаранялася пад страхам смерці. Таксама была ўведзена прапускная сістэма, згодна з якой перамяшчэнні за межы Гомеля і назад для насельніцтва ажыццяўляліся па спецыяльных прапусках — але гэта не тычылася яўрэяў, пазбаўленых такой магчымасці.

Адным з першых мерапрыемстваў акупацыйных уладаў была рэгістрацыя насельніцтва з мэтай вызначэння колькасці яўрэяў. Услед за гэтым пачалось увядзенне шэрагу дыскрымінацыйных мер супраць яўрэяў. Па загаду палявога каменданта горада обер-лейтэнанта Шверха, яўрэяў прымусілі насіць адметныя знакі. «Спачатку яны намецілі ўсіх яўрэяў, шляхам прышывання на рукавы, плечы і фуражкі матэрыі жоўтага колеру»[4], нярэдка прымацоўваліся нашыўкі ў форме квадрата[5]. Услед за гэтым акупанты забаранілі яўрэям кантактаваць з мясцовым насельніцтвам. "Па Гомелі быў выдадзены загад палявой жандармерыі, што той «хто будзе размаўляць з яўрэямі ці скажа „добры дзень“ — будзе падвяргацца пакаранням»[6]. Неўзабаве яўрэям было наогул забаронена з'яўляцца на вуліцах горада.

Стварэнне гета[правіць | правіць зыходнік]

У верасні 1941 года гітлераўцы арганізавалі ў Гомелі чатыры гета[7]. Яны размяшчаліся ў Гомелі на вуліцах Быхаўскай, Новалюбенскай, на ўскраіне, у раёне Навабеліца і ў прадмесці Манастырок[7][8]. Гэтыя месцы ізаляцыі былі так званага «закрытага» тыпу гета, таму што тэрыторыя кожнага з іх была абнесеная калючым дротам, ахоўвалася паліцыяй і за межы лагера пад пагрозай расстрэлу яўрэяў выходзіць забаранялася. Прычына існавання ў Гомелі чатырох гета тлумачыцца, верагодна, немагчымасцю акупантаў засяродзіць яўрэйскае насельніцтва горада ў адным месцы.

Для Гомеля быў характэрны тэрытарыяльны прынцып фарміравання гета. Так, яўрэйскае насельніцтва, якое пражывала ў Залінейным раёне горада, сагналі ў былыя казармы ваеннага вучылішча, размешчанага на вуліцы Новалюбенскай. У Навабеліцкім раёне горада ў гета сагналі якія пражывалі тут габрэяў. Гэта месца ізаляцыі яўрэйскага насельніцтва размяшчалася на тэрыторыі ветэрынарнай лячэбніцы. У прадмесці Манастырок, перад стварэннем гета, нацысты выселілі ўсіх мясцовых жыхароў, якія пражывалі там.

У гета Гомеля знаходзіліся не толькі яўрэі горада, але і вязні з іншых населеных пунктаў. У прыватнасці, — 97 яўрэйскіх сем'яў з Лоева знаходзіліся ў гета на вуліцы Новалюбенскай. Акрамя таго, у гета Гомеля былі яўрэі зь мястэчка Гарадзец Рагачоўскага раёна і іншыя. Пасля перасялення яўрэйскага насельніцтва ў гета акупанты і калабаранты разрабавалі пакінутую імі маёмасць.

Умовы ў гета[правіць | правіць зыходнік]

У месцах ізаляцыі яўрэі былі вымушаныя жыць у цяжкіх умовах. Вязні гета не атрымлівалі ежы, а яўрэі, захопленыя нацыстамі з прадуктамі харчавання, расстрэльваліся на месцы. «Асоб, якія далі яўрэям кавалак хлеба, забіралі ў лагер»[9]. Адсутнасць харчавання прыводзіла да штодзённай гібелі вязняў. Невыноснае існаванне дапаўнялі празмерная цесната людзей і адсутнасць элементарных санітарна-гігіенічных умоў. Частка мужчын-вязняў нацысты выкарыстоўвалі на працы па ачыстцы вуліц, аднак ставіліся да іх жорстка, збіваючы без якой-небудзь падставы. Нацысты выкарыстоўвалі голад, цеснату, адсутнасць санітарна-медыцынскага абслугоўвання як спосаб дамагчыся «натуральнай» гібелі яўрэяў.

Вязні гомельскіх гета падвяргаліся здзекам з боку акупантаў і калабарантаў, якія ахоўвалі месца ізаляцыі. Усе больш-менш каштоўныя рэчы, якія належаць яўрэям, былі канфіскаваныя акупантамі. Практычна штодня нацысты і калабарацыяністы групамі і ў адзіночку ўрываліся ў гета і рабавалі яго насельнікаў.

Знішчэнне гета[правіць | правіць зыходнік]

Месца пахавання гомельскіх яўрэяў, забітых падчас нямецкай акупацыі

Знішчэнне яўрэяў гітлераўцы праводзілі з самага пачатку акупацыі. У верасні — кастрычніку 1941 года 10 яўрэяў былі расстраляныя за нібыта дыверсійную дзейнасць, а таксама 52 чалавекі, якія хавалі сваю нацыянальнасьць. З устаноўленых масавых забойстваў найбольш буйная кара была ў верасні 1941 года, калі «за адзін дзень было арыштавана і расстраляна яўрэйскага насельніцтва каля 600 чалавек...»[10].

Ліквідацыя гета ў Гомелі праведзена нацыстамі 3-4 лістапада 1941 года па загадзе начальніка палявой камендатуры № 551. Яўрэяў сілком зганялі ў крытыя машыны, у якія змяшчалася прыкладна 40 чалавек. Машыны пад'язджалі да месца расстрэлу, яўрэяў з іх выштурхоўвалі, а затым ахвяры расстрэльваліся з аўтаматаў. «Немцы прымушалі ваеннапалонных выкідваць яўрэяў з машыны, і самі немцы білі прыкладамі асоб, якія не жадалі выходзіць... Расстрэльвалі з 8 гадзін да 4 гадзін дня»[6].

Прыведзеная ў шэрагу выданняў колькасць загінулых яўрэяў Гомеля ў 4 000 расстраляных няправільнае. Звычайна спасылкі прыводзіліся на «Акт ЧДК аб злачынствах нямецка-фашысцкіх захопнікаў у горадзе Гомелі ад 5 студзеня 1945 года», у той час як у адным з выяўленых дакументаў, якія носяць назву «Даведка аб злачынствах нямецка-фашысцкіх улад у перыяд акупацыі г. Гомеля», адрасаваная старшыні абласной надзвычайнай камісіі Гомельскай вобласці Жыжанкову і падпісаная ў сакавіку 1944 года палкоўнікам дзяржбяспекі Кліменка сказана: «...3. На тэрыторыі Гомельскай машынна-трактарнай майстэрні (МТМ), у супрацьтанкавам рове, выяўленыя 6 000 трупаў яўрэяў г. Гомеля»[7][11]. Аднак яўрэйскае насельніцтва Гомеля забівалі яшчэ ў двух месцах — у лесе паміж вёскамі Давыдаўка і Ляшчынец, і на 9-м кіламетры шашы Гомель—Чарнігаў[7]. Акрамя таго, частка гомельскіх яўрэяў загінула ў гарадской турме і ў лагеры на торфараспрацоўцы паблізу вёскі Кабанаўка Жлобінскага раёна. Таму агульная колькасць загінулых яўрэяў Гомеля раўняецца або нават перавышае лічбу 10 000 чалавек[12].

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У 1973 годзе на месцы пахавання яўрэйскага насельніцтва Гомеля каля вёскі Лешчынец (цяпер уваходзіць у межы горада) устаноўлены абеліск[13].

Зноскі

  1. ↑ Distribution of the Jewish population of the USSR 1939 // Editor: Mordechai Altshuler, Jerusalem, 1993. — P. 40. (англ.)
  2. ↑ Периоды оккупации населённых пунктов Беларуси
  3. ↑ Доклад об итогах ущерба и расследования злодеяний оккупантов в Гомельской области БССР // Государственный архив Российской Федерации (ГАРФ). — Фонд 7021. -Оп. 85.-Д. 413.-Л. 14.
  4. ↑ Протокол опроса Степанцева В. Б. 1 декабря 1943 года. Материалы ЧГК по расследованию злодеяний немцев в г. Гомеле // Государственный архив Гомельской области. — Фонд 1345.-Оп. 1.-Д.9.-Л. 185.
  5. ↑ Протокол допроса Потапенко Е. В. // Национальный архив Республики Беларусь. — Фонд 861. — Оп. 1. — Д. 6. — Л. 4, об.
  6. ↑ а б Протокол опроса Степанцева В. Б. 1 декабря 1943 года. Материалы ЧГК по расследованию злодеяний немцев в г. Гомеле // Государственный архив Гомельской области. — Фонд 1345.-On.L-Д. 9.-Л. 186.
  7. ↑ а б в г Адамушко В. И., Бирюкова О. В., Крюк В. П., Кудрякова Г. А. Справочник о местах принудительного содержания гражданского населения на оккупированной территории Беларуси 1941-1944. — Мн.: Национальный архив Республики Беларусь, Государственный комитет по архивам и делопроизводству Республики Беларусь, 2001. — 158 с. — 2000 экз. — ISBN 985-6372-19-4.
  8. ↑ Акт ЧГК о злодеяниях немецко-фашистских захватчиков в Гомеле. 5 января 1945 года // Национальный архив Республики Беларусь (НАРБ). — Фонд 861. — Оп. 1. — Д. 6. — Л. 4.
  9. ↑ Протокол опроса Степанцева В. Б. 1 декабря 1943 года. Материалы ЧГК по расследованию злодеяний немцев в г. Гомеле // Государственный архив Гомельской области. — Фонд 1345.-Оп. 1.-Д. 9.-Л. 186.
  10. ↑ Протокол допроса Пилецкого И. М., бывшего полицейского. 3 декабря 1943 года. Материалы ЧГК по расследованию злодеяний немцев в г. Гомеле // Государственный архив Гомельской области. — Фонд 1345. — Оп. 1. — Д. 9. — Л. 185.
  11. ↑ Справка о злодеяниях немецко-фашистских властей в период оккупации г. Гомеля // Государственный архив общественных объединений Гомельской области. — Фонд 144. -Оп. 5.-Д. 6.-Л. 167—168.
  12. ↑ Винница Г. Р. Холокост на оккупированной территории Восточной Беларуси в 1941—1945 годах. — Мн.: Ковчег, 2011. — 360 с. — 150 экз. — ISBN 978-985-6950-96-7.
  13. ↑ Халакост у Гомелі Архівавана 20 ліпеня 2018. (англ.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Смиловицкий л., «Катастрофа евреев в Белоруссии, 1941-1944 гг.», Тель-Авив, 2000
  • Черноглазова Р. А., Хеер Х. Трагедия евреев Белоруссии в 1941— 1944 гг.: сборник материалов и документов. — Изд. 2-е, испр. и доп.. — Мн.: Э. С. Гальперин, 1997. — 398 с. — 1000 экз. — ISBN 985627902X.
  • Адамушко В. И., Бирюкова О. В., Крюк В. П., Кудрякова Г. А. Справочник о местах принудительного содержания гражданского населения на оккупированной территории Беларуси 1941-1944. — Мн.: Национальный архив Республики Беларусь, Государственный комитет по архивам и делопроизводству Республики Беларусь, 2001. — 158 с. — 2000 экз. — ISBN 985-6372-19-4.
  • Винница Г. Р. Холокост на оккупированной территории Восточной Беларуси в 1941—1945 годах. — Мн.: Ковчег, 2011. — 360 с. — 150 экз. — ISBN 978-985-6950-96-7.
  • Дзяржаўны архіў Гомельскай вобласці, ф. 1345, оп. 1, д. 9, л. 4, 181-203, 226-227; ф. 1345, оп. 1, д. 12, л. 34;
  • Нацыянальны архіў Рэспублікі Беларусь (НАРБ). — фонд 861, вопіс 1, справа 6, ліст 4, 4об.;
  • Дзяржаўны архіў Расійскай Федэрацыі (ГАРФ). — фонд 7021, вопіс 85, справа 413, ліст 15; фонд 7021, вопіс 85, справа 415, ліст 40;
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Гомельскае_гета&oldid=4545337"