Машканскі сельсавет

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Версія ад 01:07, 24 снежня 2021, аўтар D.L.M.I. Bel (размовы | уклад) (Новая старонка: «{{Адміністрацыйная адзінка |Беларуская назва = Машканскі сельсавет |Арыгінальная назва = |Герб = |Сцяг = |Краіна = Беларусь |Статут = |Гімн = |Уваходзіць у = Сенненскі раён |Уключае...»)
(розн.) ← Папярэдн. версія | Актуальная версія (розн.) | Навейшая версія → (розн.)
Машканскі сельсавет
Краіна  Беларусь
Уваходзіць у Сенненскі раён
Уключае 30 населеных пунктаў
Адміністрацыйны цэнтр Машканы
Дата ўтварэння 20 жніўня 1924
Насельніцтва (2009) 2 209
Часавы пояс UTC+03:00
Код аўтам. нумароў 2
Афіцыйны сайт

Машка́нскі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Сенненскага раёна Віцебскай вобласці Беларусі. Цэнтр — аграгарадок (да 2008 года вёска) Машканы.

Гісторыя

Утвораны 20 жніўня 1924 года ў складзе Віцебскага раёна Віцебскай акругі БССР. Пасля скасавання акруговай сістэмы 26 ліпеня 1930 года ў Віцебскім раёне БССР. З 15 лютага 1931 года ў складзе Багушэўскага раёна. 8 ліпеня 1931 года ўключаны ў гарадскую рысу Віцебска. З 12 лютага 1935 года сельсавет у складзе адноўленага Багушэўскага раёна БССР, з 20 лютага 1938 года — Віцебскай вобласці. З 20 студзеня 1960 года ў складзе Сенненскага раёна. 8 красавіка 2004 года да сельсавета далучана тэрыторыя скасаванага Обальскага сельсавета (20 населеных пунктаў: вёскі Вуглы, Дубаўцы, Замошша, Кадукова, Казлы, Канстантова, Карчэўшчына, Кругляны, Марцінаўка, Масяйкі, Обаль, Раманаўка, Рудкоўшчына, Слабада, Станькі, Стрыгі, Ходараўка, Цеплякі, Чудня і Ярошкі)[1].

Насельніцтва

Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 2209 чалавек[2], з іх 91,4 % — беларусы, 6,8 % — рускія, 0,8 % — украінцы[3].

Зноскі

Літаратура

  • Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
  • Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.