Алег Паўлавіч Табакоў

Алег Табакоў
руск.: Олег Павлович Табаков
Дата нараджэння	17 жніўня 1935(1935-08-17)[…]
Месца нараджэння	Саратаў, Саратаўскі край[d], РСФСР, СССР
Дата смерці	12 сакавіка 2018(2018-03-12)[…] (82 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства	СССР → Расія
Жонка	Ludmila Ivanovna Krylova[d] і Marina Zudina[d]
Дзеці	Anton Tabakov[d], Aleksandra Tabakova[d], Pavel Tabakov[d] і Maria Tabakova[d]
Адукацыя	Школа-студыя пры Маскоўскім мастацкім тэатры[d]
Месца працы	Маскоўскі тэатр «Сучаснік» Маскоўскі Мастацкі тэатр Расійскі інстытут тэатральнага мастацтва[d] Школа-студыя пры Маскоўскім мастацкім тэатры[d] Хельсінкская тэатральная акадэмія[d] Teatr Oleg Tabakov[d] Moscow Art Theatre[d] Вышэйшыя курсы сцэнарыстаў і рэжысёраў
Прафесія	акцёр, тэатральны рэжысёр, тэатральны педагог
Кар’ера	1956—2017
Прэміі	Q15696361? (1995)
Узнагароды
IMDb	ID 0845867
tabakov.ru
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алег Паўлавіч Табакоў (17 жніўня 1935, Саратаў, РСФСР, СССР — 12 сакавіка 2018, Масква) — савецкі і расійскі акцёр тэатра і кіно, тэатральны рэжысёр і педагог. Народны артыст СССР (1986). Лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР і РФ (1967, 1997).

Мастацкі кіраўнік МХТ імя А. П. Чэхава. Заснавальнік, мастацкі кіраўнік тэатра пад кіраўніцтвам Алега Табакова. Прэзідэнт фестывалю дакументальнай меладрамы «Саратаўскія пакуты». Член Савета па культуры пры Прэзідэнце Расіі.

Быў шпіталізаваны ў канцы лістапада 2017 года. Алег Табакоў перанёс экстранную аперацыю, пасля якой акцёра падключылі да апарата штучнай вентыляцыі лёгкіх. Памёр 12 сакавіка 2018 года ва ўзросце 82 гадоў.

Фільмаграфія

• 1968 — «Вайна і мір» — Мікалай Растоў
• 1969 — «Штрыхі да партрэта У. І. Леніна» — Мікалай Бухарын
• 1973 — «Сямнаццаць імгненняў вясны» — Шэленберг
• 1976 — «Марк Твен супраць…» — Марк Твен
• 1978 — «Д’Артаньян і тры мушкецёры» — кароль Людовік XIII
• 1979 — «Масква слёзам не верыць» — Валодзя

Узнагароды

• Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1967) — за выкананне ролі Аляксандра Фёдаравіча Адуева ў спектаклі «Звычайная гісторыя» паводле Івана Ганчарова
• Заслужаны артыст РСФСР (1969)
• Народны артыст РСФСР (1977) — за заслугі ў вобласці савецкага кінамастацтва
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга СССР (1982) — за заслугі ў вытворчасці савецкіх тэлефільмаў і актыўны ўдзел ў стварэнні фільма «Сямнаццаць імгненняў вясны»
• Залатая маска (1996, 2017)
• Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі Расіі (1997)
• Медаль «У памяць 850-годдзя Масквы» (1997)
• Ордэн «За заслугі перад Айчынай» II ступені (2005) — за выбітны ўнёсак у развіццё тэатральнага мастацтва і шматгадовую творчую дзейнасць
• Ордэн Крыжа зямлі Марыі 3 ступені (Эстонія, 2005)
• Афіцэр Ордэна Ганаровага легіёна (Францыя, 2013)

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).