Алена Яўгенаўна Астапенка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Астапенка.
Тэніс
Алена Астапенка
лат.: Aļona Ostapenko
Нарадзілася 8 чэрвеня 1997(1997-06-08)[1] (26 гадоў)
Грамадзянства
Рэзідэнцыя Рыга, Латвія
Рост 177 см
Вага 68 кг
Прафесійная кар’ера 2012 — ц.ч.
Вядучая рука правая
Удар злева двухручны
Трэнер(ы) Анатоль Пятрэнка
Прызавыя грошы 13 029 546 $[2]
Адзіночны разрад
Вынікі (в/п) 355–211[3]
Тытулы 5 WTA, 7 ITF
Найвышэйшы рэйтынг 5 (19 сакавіка 2018)
Турніры серыі Вялікага шлема
Аўстралія 1/4 фіналу (2023)
Францыя перамога (2017)
Уімблдан 1/2 фіналу (2018)
ЗША 3-і раўнд (2017, 2018, 2019)
Парны разрад
Вынікі (в/п) 214–143[3]
Тытулы 6 WTA, 8 ITF
Найвышэйшы рэйтынг 17 (2 сакавіка 2020)
Турніры серыі Вялікага шлема
Аўстралія 1/4 фіналу (2020)
Францыя 1/2 фіналу (2022)
Уімблдан 1/2 фіналу (2022)
ЗША 1/4 фіналу (2019)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Апошняе абнаўленне: 27 лютага 2023 года

Алена (Алёна) Астапенка (лат.: Jeļena Ostapenko; нар. 8 чэрвеня 1997(1997-06-08)[1], Рыга[1]) — латвійская тэнісістка, пераможца аднаго турніру Вялікага шлема ў адзіночным разрадзе (Адкрыты чэмпіянат Францыі-2017); фіналістка аднаго турніру Вялікага шлема ў змяшаным парным разрадзе (Уімблдан-2019); пераможца 11 турніраў WTA (з іх пяць у адзіночным разрадзе); пераможца аднаго юніёрскага турніру Вялікага шлема ў адзіночным разрадзе (Уімблдан-2014); былая другая ракетка свету ў юніёрскім рэйтынгу; пераможца Les Petits As (2011).

Агульная інфармацыя[правіць | правіць зыходнік]

Са спартыўнай сям’і — бацька Яўген Астапенка, украінскі футбаліст з Запарожжа (там жыве і яе бабуля)[4], маці, Алена Якаўлева, гуляла на паўаматарскім узроўні, а пазней стала трэніравацца ў рыжскім тэнісным клубе ENRI[5].

У тэнісе з шасці гадоў. Улюбёнае пакрыццё — хард.

У Латвіі вядомая як Алёна Астапенка: бацькі хацелі даць ёй менавіта гэтае імя, але не змаглі, бо яно не сустракаецца ў латышскім календары[6].

У 2017 годзе ў Латвіі была выпушчана паштовая марка тыражом у 50 000 экзэмпляраў і наміналам у €1,42 з Астапенка ў гонар яе перамогі на Адкрытым чэмпіянаце Францыі[7].

Выніковае месца ў рэйтынгу WTA паводле гадоў[правіць | правіць зыходнік]

Год Адзіночны
рэйтынг 		Парны
рэйтынг
2022 18 14
2021 28 23
2020 44 19
2019 44 22
2018 22 38
2017 7 42
2016 44 101
2015 79 152
2014 308 452
2013 672 409
2012 892 934

Выступленні на турнірах[правіць | правіць зыходнік]



Гісторыя выступленняў на турнірах[правіць | правіць зыходнік]

Станам на 1 лістапада 2021 года

Для таго, каб прадухіліць блытаніну і падвойванне ліку, інфармацыя ў гэтай табліцы карэктуецца толькі па сканчэнні ўдзелу там дадзенага гульца.


Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Расійская тэнісістка гуляла на турніры ў нейтральным статусе, у перыяд забароны выступленняў пад сцягам Расіі.
  2. ↑ Пачала турнір з кваліфікацыі.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ а б в г https://www.billiejeankingcup.com/en/player/800322660
  2. ↑ Career Prize Money Leaders. WTA Tennis. Архівавана з першакрыніцы 6 лістапада 2019. Праверана 4 жніўня 2019.
  3. ↑ а б WTA website
  4. ↑ Финалистка Ролан Гаррос: в Запорожье живёт моя бабушка. Архівавана з першакрыніцы 31 ліпеня 2017. Праверана 31 ліпеня 2017.
  5. ↑ Рижанка Елена Остапенко — лучшая в мире теннисистка (руск.)(недаступная спасылка). ves.lv (9 лютага 2011). Архівавана з першакрыніцы 28 студзеня 2018. Праверана 1 верасня 2014.
  6. ↑ Aļona vai Jeļena? Latvijas līdzjutēji samulsuši, kā tad īsti sauc mūsu tenisa spīdekli Ostapenko (лат.). Kasjauns.lv. Архівавана з першакрыніцы 8 чэрвеня 2017. Праверана 10 чэрвеня 2017.
  7. ↑ В Латвии выпущена почтовая марка с Остапенко. Архівавана з першакрыніцы 21 снежня 2018. Праверана 9 лістапада 2017.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

commons: Алена Астапенка на Вікісховішчы
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Алена_Яўгенаўна_Астапенка&oldid=4566849"