Аляксандр Уладзіміравіч Захарчанка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Аляксандр Захарчанка)
Аляксандр Уладзіміравіч Захарчанка
руск.: Александр Владимирович Захарченко
укр.: Олександр Володимирович Захарченко
Дата нараджэння 26 чэрвеня 1976(1976-06-26)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 31 жніўня 2018(2018-08-31)[2] (42 гады)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Адукацыя
Веравызнанне Праваслаўная Царква
Партыя
Род дзейнасці палітык, ваенны
Узнагароды
Аўтограф Аўтограф
Удзельнік
av-zakharchenko.su
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Уладзіміравіч Захарчанка (укр.: Олександр Володимирович Захарченко; 26 чэрвеня 1976, Данецк, УССР, СССР — 31 жніўня 2018, Данецк, Украіна/ДНР[3]) — кіраўнік непрызнанай Данецкай Народнай Рэспублікі. Старшыня Савета міністраў (7 жніўня 2014 па 31 жніўня 2018 года) і вярхоўны галоўнакамандуючы ўзброенымі сіламі ДНР. Генерал-маёр ДНР (2016), генерал-маёр ЛНР (2015).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Раннія гады[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 26 чэрвеня 1976 г. у Данецку ў сям'і шахцёра з 35-гадовым стажам Уладзіміра Захарчанка (цяпер пражывае ў Арцёмаўску)[4]. Бацька па нацыянальнасці — украiнец, а маці — руская[4].

Скончыў сярэднюю агульнаадукацыйную школу № 4 Данецка[4][5].

Пасля заканчэння з адзнакай Данецкага тэхнікума прамысловай аўтаматыкі пачаў працаваць на шахце горным электрамеханікам[4][5][6][7][8]. Па прафесіі — тэхнік-электрамеханік 6-га разраду[4][5][8][9]. Вучыўся ў Данецкам юрыдычным інстытуце МУС Украіны (няскончаная вышэйшая адукацыя)[4][5][6][7][8].

Займаўся прадпрымальніцкай дзейнасцю ў галіне вугальнай прамысловасці[4][5]. Па даных стваральніка ўкраінскага інтэрнэт-выдання Insider журналіста Сяргея Шчарбіна, які спасылаецца на рэестр юрыдычных асоб, Захарчанка быў у ліку сузаснавальнікаў размешчанага ў Данецку ТАА «Дэльта-Форт» (выданне кніг, аптовая продажа харчавання i алкаголю). Ён паказвае, што ў 2006 годзе Захарчанка займаў пасаду дырэктара ТАА «Гандлёвы дом Кантынент», які ўваходзіў у склад «Азоўскай харчовай кампаніі», уладальнікам якой з’яўляецца А. Ляшчынскі, i які меў судовы працэс з «Дэльта-Форт»; таксама адзначаецца, што адным з заснавальнікаў фірмы з’яўляецца С. Кій, блізкі да Р. Ахметава; у той жа час прэс-служба групы «System Capital Management» паведаміла Шчарбіна, што Захарчанка ніколі не працаваў у яе структурах: «Пералічаныя кампаніі («Дэльта-Форт», «ГД Кантынент», «Азоўская харчовая кампанія», «Шчыт») ніякага дачынення да групы SCM не маюць»[10]. Таксама кампаніяў заяўлялася, што чалавек з такім жа імем, як і ў Захарчанка, з’яўляўся кіраўніком філіяла ТАА «Комплекс Агромарс» (уладальнік Е. Сігал) у Данецку, якое называе адным «з найбуйнейшых вытворцаў курынага мяса»[10].

ДНР[правіць | правіць зыходнік]

Са снежня 2013 года ўзначальваў Данецкай аддзяленне харкаўскай грамадскай арганізацыі «Апора»[8][11][12]. У ходзе пратэстаў на паўднёвым усходзе Украіны вясной 2014 года, 16 красавіка ўзначаліў групу з 7 узброеных чалавек, якія занялі будынак данецкай гарадской адміністрацыі[8][11].

У маі 2014 года быў прызначаны ваенным камендантам Данецка[8][13][14]. У ліпені 2014 года прызначаны на пасаду намесніка міністра ўнутраных спраў ДНР[6][8]. Камандзір падраздзялення «Апора» арміі ДНР[15] да 7 ліпеня 2014 года[16]. Асабіста ўдзельнічаў у баях, быў паранены ў руку, камандуючы атакай на населены пункт Кажэўня (укр. Кожевня) 22 ліпеня 2014 года[6][8][17][18]. З 23 ліпеня меў воінскае званне генерал-маёра.

7 жніўня 2014 года, пасля сыходу ў адстаўку з пасады старшыні Савета Міністраў Данецкай Народнай Рэспублікі Аляксандра Барадай, заняў яго пасаду[8][19]. 8 жніўня Захарчанка зацвердзілі на пасадзе Вярхоўным саветам ДНР: за — звыш 50 дэпутатаў, устрымаліся — 6, супраць — 1[20]. У гэты ж дзень ён прыняў прысягу на вернасць народу ДНР[21][22].

30 жніўня 2014 года на Захарчанка быў здзейснены замах. Сам ён не пацярпеў, аднак кіроўца машыны, на якой ён ехаў, атрымаў раненне[8][23].

У кастрычніку падаў дакументы ў Цэнтральную выбарчую камісію ДНР як кандыдат на пасаду кіраўніка Данецкай Народнай Рэспублікі, стаўшы першым зарэгістраваліся кандыдатам[24].

3 лістапада, пасля выбараў у ДНР, ЦВК рэспублікі абвясціла, што Захарчанка перамог на іх: за яго аддалі галасы 765 тысяч чалавек, што склала каля 75% грамадзян, якія галасавалі[8][25][26]. МЗС РФ заявіла пра павагу волевыяўлення жыхароў Данецкага рэгіёну[27], кіраўніцтва краін Еўрасаюза, ЗША, Украiны, а таксама генеральны сакратар ААН Пан Гі Мун, назвалі мінулыя выбары нелегітымнымі і парушаючымі заключаныя ў верасні 2014 года мінскія пагаднення[28][29][30]..

4 лістапада ў Данецкам акадэмічным музычна-драматычным тэатры прайшла інаўгурацыя Захарчанка. Аляксандр Уладзіміравіч прыняў прысягу, паклаўшы руку на Бiблiю. Кіраўнік Цэнтрвыбаркама рэспублікі Раман Лягін уручыў яму пасведчанне кіраўніка ДНР[31].

12 лютага 2015 года Аляксандр Захарчанка і кіраўнік ЛНР Ігар Платніцкі падпісалі дакумент, узгоднены з «нармандскай чацвёркай»[32].

17 лютага 2015 года быў паранены ў нагу падчас баёў за Дэбальцева, з-за чаго доўгі час перасоўваўся на мыліцах або з кіем[8][33].

28 лютага 2015 года на I з’ездзе грамадскага руху «Данецкая рэспубліка» абраны яго старшынёй[34].

У красавіку 20166года года МГБ ДНР паведамляла, што прадухіліла замах на кіраўніка ДНР, якое рыхтавала з ужываннем выбуховага прыстасавання ў стралковым комплексе «Артэміда» ў Данецку група асоб, што прыбыла з тэрыторыі падкантрольнай цяперашнім уладам Украіны[8][35]; у ліпені таго ж года пад Данецкам Захарчанка трапіў пад артылерыйскі і мінамётных абстрэл, які далятаў з украінскага боку[8][36]

10 чэрвеня 2018 года абраны старшынёй Грамадскай арганізацыі «Апора Данбаса»[37]. Па прозвішчы Захарчанка была створана дзіцячая арганізацыя «захараўцы», падобная піянерскай[4].

Смерць[правіць | правіць зыходнік]

Аляксандр Захарчанка загінуў на 43-м годзе жыцця 17:28 па мясцовым часе, 31 жніўня 2018 года ў выніку выбуху ў кафэ «Сепар» у цэнтры Данецка, атрымаўшы чэрапна-мазгавую траўму, ня сумяшчальную з жыццём[38][39][40]. Прычынай гібелі кіраўніка самаабвешчанай Данецкай народнай рэспублікі стала выбуховае прыстасаванне, закладзенае над уваходам у кафэ[41]; разам з ім загінуў адзін з целаахоўнікаў Вячаслаў Дацэнка, яшчэ 11 чалавек пацярпелі[42] (сярод іх міністр падаткаў і даходаў ДНР Аляксандр Цімафееў і кіраўнік моладзевага крыла арганізацыі «Апора Данбаса» Наталля Волкава). Пазней увечары таго ж дня з’явілася інфармацыя аб тым, што праваахоўныя органы самаабвешчанай Данецкай Народнай Рэспублікі затрымалі некалькіх падазраваных у замаху, якіх лічаць украінскімі дыверсантамі[43].

Зноскі

  1. а б Alexander Vladimirovich ZAKHARCHENKO (Александр Владимирович Захарченко) // EUR-Lex — 2001. Праверана 1 мая 2020.
  2. а б Alexandre Zakhartchenko, le principal chef séparatiste ukrainien, tué à DonetskLe Monde, 2018. Праверана 1 мая 2020.
  3. В Донецке погиб глава ДНР Александр Захарченко. Коммерсантъ (31 жніўня 2018). Праверана 31 жніўня 2018.
  4. а б в г д е ё ж Александр Захарченко // Свободная пресса
  5. а б в г д Камзин Н. От шахтёра до главы республики. Кем был Александр Захарченко // Вечерняя Москва, 31.08.2018
  6. а б в г Бородай ушел в отставку, его место займет Захарченко
  7. а б Захарченко назначен новым премьер-министром ДНР // Сегодня.ру, 07.08.2014
  8. а б в г д е ё ж з і к л м н Андрей Гатинский, Екатерина Костина. В ДНР назвали имя нового главы республики // РБК, 31.08.2018
  9. Марина Перевозкина «Если Донбасс поднимется, места всем будет мало» // Московский комсомолец. — № 26503. — 15.04.2014
  10. а б Сергій Щербина. Связи ДНР: тень «хозяев Донбасса». Insider (12 верасня 2014).
  11. а б Донецкий горсовет захвачен людьми в масках // The Russian Times, 16.04.2014
  12. Глава «Оплота» рассказал о лоббировании кандидатуры Захарченко на пост главы «ДНР»
  13. Григорий Набережнов, Ася Сотникова, Александр Артемьев Премьер-министром ДНР стал политолог из России // РБК, 16.05.2014
  14. В псевдокабмин сепаратистов вошли люди, близкие к «регионалам» // Украинская правда, 16.05.2014
  15. Ополченцы сообщают о боях в районе КПП «Мариновка» на границе с Россией // Интерфакс/Ведомости, 24.07.2014
  16. Пресс-конференция Александра Бородая, Александра Захарченко и Бориса Литвинова — dnr today, 7 авг. 2014 г.
  17. Сводка от Стрелкова 24.07.2014 1:33 мск Архівавана 27 ліпеня 2014 года.
  18. Стрелков: Ополчение уничтожило установку «Град» на подъезде к Донецку // РИА Новости/Ведомости, 24.07.2014
  19. Премьер-министр ДНР Александр Бородай подал в отставку по собственному желанию // ИТАР-ТАСС, 07.08.2014
  20. Верховный совет ДНР утвердил Александра Захарченко новым премьером // РИА Новости, 08.08.2014
  21. Александр Захарченко принял присягу(недаступная спасылка). Пресс-центр ДНР (8 жніўня 2014). Архівавана з першакрыніцы 9 жніўня 2014. Праверана 30 снежня 2018.
  22. Александр Захарченко утверждён в должности премьера Донецкой Народной Республики // ИТАР-ТАСС, 08.08.2014
  23. На премьера ДНР совершено покушение, один человек получил ранения // РИА Новости, 30.08.2014
  24. Владислав Гордеев. Власти ДНР опровергли информацию об отставке Захарченко с поста премьера (руск.). РБК (8 кастрычніка 2014). Праверана 8 кастрычніка 2014.
  25. Захарченко победил на выборах главы ДНР (руск.). Lenta.ru (3 лістапада 2014).
  26. Захарченко лидирует на выборах главы ДНР после обработки 100 % протоколов
  27. Заявление МИД России о выборах 2 ноября в Донецкой и Луганской областях (руск.). Министерство иностранных дел Российской Федерации (3 лістапада 2014).
  28. ЕС и Киев осудили так называемые «выборы» в ДНР и ЛНР (руск.). Русская служба BBC (3 лістапада 2014).
  29. Порошенко назвал выборы в ДНР и ЛНР «фарсом под дулами танков» (руск.). Интерфакс (2 лістапада 2014).
  30. Глава ООН осудил планы вооруженных повстанцев на востоке Украины провести свои собственные «выборы». Центр новостей ООН (29 кастрычніка 2014). Архівавана з першакрыніцы 1 лістапада 2014. Праверана 1 лістапада 2014.
  31. Захарченко официально вступил в должность главы ДНР (руск.). НТВ (4 лістапада 2014).
  32. Елизавета Антонова. Лидеры ДНР и ЛНР подписали мирный план по Украине (руск.). РБК (12 лютага 2015).
  33. СМИ: глава ДНР Захарченко ранен в Дебальцево (руск.). РИА Новости (17 лютага 2015).
  34. "В Донбассе прошел первый съезд общественного движения «Донецкая республика»". Пятый канал [руская]. Праверана 2018-06-13.
  35. В ДНР заявили о предотвращении покушения на Захарченко // РБК, 29.04.2016
  36. Глава ДНР Захарченко попал под обстрел под Донецком // РБК, 15.07.2016
  37. "А.Захарченко стал председателем ОО «Оплот Донбасса»". DNR LIVE [руская]. 2018-06-11. Праверана 2018-06-13.
  38. [1]
  39. Стали известны обстоятельства гибели Захарченко // Лента.ру, 31.08.2018
  40. "Глава ДНР Александр Захарченко погиб в результате теракта". РИА Новости [руская]. 20180831T1821+0300Z. Праверана 2018-08-31. {{cite news}}: Праверце значэнне даты ў: |date= (даведка)
  41. Бомбу заложили в ночь перед покушением на Захарченко // Интерфакс, 01.09.2018 года
  42. При покушении на Захарченко в Донецке пострадали 11 человек// Интерфакс, 31.08.2018
  43. Подозреваемые в покушении на Захарченко диверсанты задержаны // Интерфакс, 31.08.2018

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]